Ο ΕΛΛΗΝΙΚΌΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΌΣ ΔΕΝ ΈΒΛΑΨΕ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ (Βαγγέλης Παπαθανασίου)

"Μη με ρωτάτε

ποια είναι αυτή η νέα τάξη πραγμάτων.

Ο νοών νοείτω.

Αυτή επέβαλε βιαίως

την καταστροφή

των βιβλιοθηκών,

την καταστροφή της τέχνης, την καταστροφή του αθλητισμού,

την κατάργηση

των Ολυμπιακών Αγώνων και γενικά ό,τι ωφελούσε τον άνθρωπο.

Αυτό για μένα είναι

ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΗ ΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ:

η κατάργηση διά της βίας της γνώσης, που είναι

ό,τι πιο πολύτιμο

και σημαντικότερο έχει παραγάγει ο άνθρωπος"

"Δεν μιλώ μόνο για την ελληνική γνώση, αλλά και για οποιαδήποτε άλλη γνώση εκείνης της εποχής.

Κατά συνέπεια, όλοι αυτοί οι ατυχείς άνθρωποι δεν είχαν κανένα δικαίωμα και επαφή σε οποιοδήποτε σύγγραμμα επιστημονικής φύσης, κατά το μέγιστο ελληνικής προέλευσης –π.χ. μαθηματικών μελετών, φιλοσοφικών μελετών, αστρονομίας, μουσικής, ποίησης, θεάτρου– και το δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης του ατόμου.

Αν κάποιος δεν ακολουθούσε αυτό το σύστημα, Η ΠΟΙΝΗ ΗΤΑΝ ΒΑΡΥΤΑΤΗ, ΕΩΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ.

Όλα αυτά έγιναν για να δοθεί η ευκαιρία εύκολης διοίκησης των λαών.

Έπρεπε η ΓΝΩΣΗ να μετατραπεί σε ‘’πίστη’’.

Όπως κι έγινε..."

" Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΗΤΑΝ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ, δημιούργησε αυτά που ακόμα διδάσκονται –τους τελευταίους αιώνες τουλάχιστον– στα πανεπιστήμια όλου του κόσμου και τα χάρισε στην ανθρωπότητα.

Παρεμπιπτόντως, για να θεωρηθεί μια χώρα ότι έχει πολιτισμό, πρέπει αυτά που παράγει να μη βλάπτουν τον άνθρωπο.

Αυτό ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ το είχε πετύχει.

ΔΕΝ ΕΒΛΑΨΕ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ."

"Πώς λοιπόν, καταστρέφοντας όλα αυτά, σήμερα περιμένουμε από τον Έλληνα να εξαγάγει το οτιδήποτε;

Και ερωτώ: ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΠΩΣ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ;

Πιστεύετε ότι οι άνθρωποι γενικά είναι ελεύθεροι;"

"Αυτό που σας λέω μπορεί να σας φαίνεται παράξενο και όχι αληθινό, αλλά σκεφτείτε και πείτε μου.

ΠΟΤΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΙΠΟΥ 2000 ΧΡΟΝΙΑ Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ για κάθε είδους ουσιαστικά θέματα, χωρίς να ρωτήσει και να πάρει την άδεια από κάποιον άλλον;

Άρα λοιπόν, OI ΕΛΛΗΝΕΣ, ΩΣ ΚΑΤΑΚΤΗΜΕΝΟΙ, έπρεπε να πάρουν την άδεια από τον κατακτητή για να πράξουν το οτιδήποτε. "

"Η μουσική κάποτε ήταν από τους πέντε κλάδους των μαθηματικών, δηλαδή: αριθμητική, γεωμετρία, στερεομετρία, μουσική και αστρονομία.

Και ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΔΕΙΝΩΝ, την εποχή που γκρεμίστηκαν οι βιβλιοθήκες, που κάηκαν βιβλία, που ΕΚΛΕΙΣΑΝ ΑΚΑΔΗΜΙΕΣ, που σταμάτησαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, δηλαδή ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ, ξεκόλλησαν, όπως τα Γλυπτά του Παρθενώνα, το κομμάτι της μουσικής από τα μαθηματικά."

"Μόνο μία λύση υπάρχει αντικειμενικά.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ .

Η οποία βάλλεται ηθελημένα αλλά και από άγνοια ΕΔΩ ΚΑΙ 1700 ΧΡΟΝΙΑ λυσσωδώς."

" Τα πνευματικά αγαθά που κατέθεσε η Ελλάδα στην ανθρωπότητα δεν έχουν ξεπεραστεί.

Γιατί Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΘΕΤΕ ΩΣ ΜΕΤΡΟ ΤΗ ΦΥΣΗ.

ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΤΟΝ ΣΠΟΥΔΑΙΟ.

Έτσι ανακάλυψε τις αναλλοίωτες αντικειμενικές αλήθειες."

"Μία είναι η αλήθεια: ότι ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΑΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑΥΤΟΣΗΜΑ.

Αυτή η άποψη του σχίσματος του σύμπαντος και του ανθρώπου ήρθε αργότερα και αφορά ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΩΝ ΕΙΔΩΝ ΔΟΓΜΑΤΑ, που δημιουργούν στον άνθρωπο αδιέξοδα."

"Ο άνθρωπος είναι τρισυπόστατος: σώμα-ψυχή-νους.

Το σώμα υπάρχει σε τρεις διαστάσεις ή και τέσσερις (εάν θεωρήσουμε ότι και ο χρόνος είναι η τέταρτη διάσταση), όπως και όλος ο υπόλοιπος απτός κόσμος που τον περιβάλλει και γίνεται αντιληπτός από τις αισθήσεις του ανθρώπου.

Η ψυχή, όμως, και ο νους λειτουργούν ως στοιχεία που τον συνδέουν με ΤΟ ΑΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΙΟΝ, που είναι χαρακτηριστικά του κοσμικού σύμπαντος.

Η σύνδεση αυτή γίνεται σε άλλες διαστάσεις, όπως στα όνειρα."

"Ο ΚΟΣΜΟΣ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΝΤΑ, γιατί στηρίζεται στην αρμονία, στο μέτρο και στον ρυθμό.

Και κατά συνέπεια η ουσία της μουσικής, που με τη σειρά της είναι ταυτόχρονα και ο γεννήτωρ και η αλήθεια."

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

(Αποσπάσματα από δύο συνεντεύξεις που έκανε ο φημισμένος απανταχού συνθέτης, σε εγχώριες εφημερίδες ).

ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΥ ΤΟ ‘’ΕΛΛΗΝΙΚΟ΄΄ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟΝ ΑΓΝΟΕΙ ΕΠΙΔΕΙΚΤΙΚΑ

(Στούντιο Βίκτωρ)

Χορηγόσκαλα-Το «Ζάλογγο» της Μεσσηνίας!

Η περίοδος της Τουρκοκρατίας και της Επανάστασης του 1821 αποτελούν την κορυφαία ίσως στιγμή για τους κατοίκους της Αλαγονίας. Την περίοδο αυτή αναδεικνύονται σπουδαίες μορφές, τόσο εκκλησιαστικές (Οικουμενικός Πατριάρχης Προκόπιος Πελεκάσης, από τη Σίτσοβα) όσο και στρατιωτικές (Νικήτας Σταματελόπουλος ή Νικηταράς, από τη Μεγάλη Αναστάσοβα). Η σπουδαιότητα, μάλιστα, της περιοχής στην Επανάσταση καταφαίνεται στα Απομνημονεύματα του Φωτάκου, όπου ο Παπαφλέσσας, στην περίφημη σύσκεψη της Βοστίτσας και στην προσπάθειά του να πείσει τους προκρίτους να τον ακολουθήσουν, τους απείλησε με τα εξής λόγια: «Θὰ πάρω χίλιους Πισινοχωρίτες καὶ Σαμπαζότες μὲ λουρίδες κι ἄλλους τόσους Μανιάτες. Θὰ κάμω τὴν ἐπανάσταση καὶ θὰ χτυπήσω τὸν ὀχτρό. Καὶ τότες ὅποιονε πιάσουνε δίχως ἄρματα οἱ Τοῦρκοι ἂς τὸν κομματιάσουν,Λόγω του ορεινού χαρακτήρα της Αλαγονίας, στην περιοχή έλαβαν χώρα συσκέψεις ηγετικών προσώπων της Επανάστασης, ενώ προετοιμάστηκε και το έδαφος για την απελευθέρωση της Καλαμάτας, στις 23 Μαρτίου 1821. Ο ίδιος χώρος αποτέλεσε καταφύγιο για πολλούς κατοίκους της ευρύτερης περιοχής της Καλαμάτας κατά την περίοδο των επιδρομών των Τουρκοαιγυπτίων στη Μεσσηνία υπό τον Ιμπραήμ πασά της Αιγύπτου. Σε μία από αυτές έλαβε χώρα και το περιστατικό της Χορηγόσκαλας.

Ο Ιμπραήμ στη Μεσσηνία

Στα τέλη του 1824, η οθωμανική Αυτοκρατορία βρισκόταν σε δυσχερή θέση λόγω της εδραίωσης της ελληνικής Επανάστασης και της σταδιακής μετατροπής του διεθνούς παράγοντα υπέρ των ελληνικών θέσεων. Η λύση που προέκρινε η Υψηλή Πύλη ήταν το αίτημα για βοήθεια προς τον Μωχάμετ Άλη της Αιγύπτου, με σημαντικά ανταλλάγματα.Η πρόταση ήταν δελεαστική για τον τοπάρχη της Αιγύπτου, ο οποίος έστειλε τον 37χρονο θετό γιο του, Ιμπραήμ, με εντολή να καταπνίξει την Επανάσταση.Εν τω μεταξύ, η επαναστατημένη Ελλάδα βρισκόταν την ίδια περίοδο σε οικτρή κατάσταση. Μεγάλο μέρος των χρημάτων του πρώτου δανείου από την Αγγλία είχε δαπανηθεί κατά την εμφύλια διαμάχη, η δεύτερη φάση του εμφυλίου μαινόταν στην Πελοπόννησο και πολλοί αντίπαλοι της παράταξης Κουντουριώτη, που είχε επικρατήσει, βρίσκονταν υπό κράτηση.Μέσα σ’ αυτή την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, ο Ιμπραήμ πραγματοποίησε μια παράτολμη ενέργεια, οργανώνοντας εκστρατευτικό σώμα και μεταφέροντας τα στρατεύματά του εν μέσω χειμώνος στην Πελοπόννησο, αιφνιδιάζοντας απόλυτα τον αντίπαλο.

Οι αιγυπτιακές δυνάμεις άρχισαν να αποβιβάζονται ανενόχλητες στις 11/23 και 12/24 Φεβρουαρίου 1825, στο κάστρο της Μεθώνης αρχικά, το οποίο βρισκόταν ακόμα στα χέρια των Οθωμανών. Το σύνολο του εκστρατευτικού σώματος ανερχόταν σε 4.000 πεζούς και 400 ιππείς – ένα μικρό για τα μέτρα του πολέμου της ανεξαρτησίας σώμα.Όταν ο Ιμπραήμ πέτυχε την αρχική επιδίωξή του, να εδραιώσει δηλαδή την παρουσία του στην περιοχή και να επεκτείνει την επικράτειά του προς την Κορώνη, υποδεχόμενος και ενισχύσεις, ξεκίνησε την πολιορκία του Νιόκαστρου (σημ. Πύλου), το οποίο παραδόθηκε στις 6/18 Μαΐου. Μία ημέρα νωρίτερα (στις 17 Μαΐου) είχε αποφυλακιστεί ο Κολοκοτρώνης, αναλαμβάνοντας ξανά την ηγεσία του στρατεύματος. Στις 20 του ίδιου μήνα, ο Παπαφλέσσας έπεφτε νεκρός, μαζί με το σύνολο σχεδόν των ανδρών του, στο Μανιάκι. Άμεση συνέπεια του γεγονότος ήταν η χωρίς αντίσταση επικράτηση του Ιμπραήμ στο μεγαλύτερο μέρος της Μεσσηνίας (κατάληψη Αρκαδιάς/Κυπαρισσίας, πυρπόληση Καλαμάτας και άλλων κωμοπόλεων της περιοχής). Παρόμοια κατάληξη είχε και η μάχη στη Δραμπάλα, ένα ύψωμα ΒΔ του χωριού Άκοβος της Αρκαδίας (5-7 Ιουνίου), κοντά στην Αλαγονία, αλλά και σειρά άλλων μικρότερων αψιμαχιών.Η απελπιστική κατάσταση στην οποία βρέθηκε η Επανάσταση εκείνη την περίοδο αντικατοπτρίζεται και από την πράξη για την Αίτηση αγγλικής προστασίας ή Πράξη υποταγής, που υπογράφηκε σχεδόν από όλους τους πρωταγωνιστές, το καλοκαίρι του 1825.Ο χειμώνας του 1825-1826 αφιερώθηκε από τον Ιμπραήμ στην πολιορκία του Μεσολογγίου, το οποίο κατελήφθη στις 10 Απριλίου του 1826, ύστερα από την ηρωική έξοδο των πολιορκημένων Ελλήνων. Η είδηση έφτασε ενώ συνερχόταν η Γ΄ Εθνοσυνέλευση στην Επίδαυρο, σκορπώντας τον πανικό και την απογοήτευση στο στρατόπεδο των Ελλήνων.

Μετά την πτώση του Μεσολογγίου, ο Ιμπραήμ επέστρεψε στην Πάτρα και από εκεί ξεκίνησε λεηλασίες προς την Ηλεία και τη Μεσσηνία. Στις 10 Μαΐου έφτασε στην Τριπολιτσά και λίγες ημέρες μετά αναχώρησε προς τα μεσσηνιακά κάστρα. Για να τον εμποδίσει, ο Κολοκοτρώνης, συγκέντρωσε στράτευμα 5.000 περίπου ανδρών στην περιοχή Δερβένι Λεονταρίου, αναγκάζοντάς τον να επιστρέψει ξανά στην Τριπολιτσά. Στη συνέχεια οι αιγυπτιακές δυνάμεις αποπειράθηκαν να κατευθυνθούν προς την Καλαμάτα από τα στενά της Πολιανής. Στο χωριό Δυρράχι τούς αντιμετώπισε ο Νικηταράς με τους άνδρες του. Στις 18 Μαΐου κατέστρεψαν την Ανδρίτσαινα και στις 21 του ίδιου μήνα εγκατέλειψαν τον κάμπο της Καρύταινας, και ένα μέρος τους βάδισε προς τα Σαμπάζικα (4), με αντικειμενικό σκοπό να εξαλείψει τις εστίες αντίστασης που είχαν απομείνει στη νότια Πελοπόννησο (περιοχές του ορεινού όγκου του Ταϋγέτου που ξεκινούν από τα Σαμπάζικα, συνεχίζουν στην Αλαγονία και καταλήγουν στη Μάνη) Ένα τμήμα αυτού του στρατεύματος πέρασε προς την περιοχή της Αλαγονίας μέσω των μονοπατιών που συνέδεαν τις δύο περιοχές και έφτασε στη Μεγάλη Αναστάσοβα (σημ. Νέδουσα), την οποία είχαν εκκενώσει οι κάτοικοί της. Σύμφωνα με τον Ν. Σπηλιάδη, οι Αιγύπτιοι «Μετὰ ταῦτα ἐκινήθησαν εἰς τὴν μεγάλην Ἀναστάσοβαν, ὅπου ᾐχμαλώτισάν τινας ἀδυνάτους, καὶ ἀπήρχοντο εἰς Μεσσηνίαν» (5). Παρόμοια αναφέρει και ο Θεόδ. Κολοκοτρώνης σε επιστολή του στις 24 Μαΐου («Οἱ μὲν ἐχθροί, διὰ τῆς Πολιανῆς, διέβησαν εἰς Ἀναστάσοβαν καὶ λεηλατήσαντες καὶ κατακαύσαντες αὐτήν, κατέβησαν εἰς τὴν Καλαμάταν…») (6). Σύμφωνα δε με τον Διον. Κόκκινο, οι Αιγύπτιοι «…ἐπροχώρησαν πρὸς τὴν Μεγάλην Ἀναστάσοβαν, ὅπου συνηνώθησαν μὲ ἄλλας αἰγυπτιακὰς δυνάμεις ἐρχομένας ἀπὸ τὸν Μιστρᾶ, καὶ ἐβάδισαν πρὸς τὴν Μεσσηνίαν» (70, άποψη με την οποία συμφωνεί και ο Μ. Οικονόμου (8).

Η θυσία στη Χορηγόσκαλα

Τότε (21 ή 22 Μαΐου) θα πρέπει να έλαβε χώρα και η θυσία στη θέση «Χορηγόσκαλα». Άγνωστος αριθμός από γυναίκες με τα παιδιά τους και νεαρές κοπέλες, τρομοκρατημένες από την επιδρομή των Αιγυπτίων, προσπάθησαν να κατευθυνθούν για ασφάλεια προς τους ορεινούς όγκους που συνέδεαν την Αλαγονία με την περιοχή των Σαμπάζικων. Εκεί έγιναν αντιληπτές από τους διώκτες τους και είκοσι από αυτές περικυκλώθηκαν σε ένα σημείο που ονομαζόταν «Χορηγόσκαλα» (από το σημείο αυτό λάμβαναν οι ντόπιοι κάτοικοι χορήγι, δηλαδή ασβέστη)Τότε ξεκίνησε ένας άνισος αγώνας, κατά τον οποίο οι γυναίκες με θάρρος πολέμησαν με κάθε μέσο που διέθεταν, κυλώντας και εκσφενδονίζοντας πέτρες εναντίον των εχθρών τους, ενώ, όταν αντιλήφθηκαν πως δεν θα απέφευγαν την ατίμωση, προτίμησαν να δώσουν τέλος στη ζωή τους πέφτοντας από τον γκρεμό και προκαλώντας τον θαυμασμό και την αναγνώριση από εχθρούς και φίλους. Την τραγική κατάληξη διηγήθηκαν στον Θεόδ. Κολοκοτρώνη και στους υπόλοιπους Έλληνες ορισμένες γυναίκες, οι οποίες, πολεμώντας κι αυτές τους Αιγυπτίους, σώθηκαν από τον θάνατο και την ατίμωση και υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες της θυσίας των είκοσι περίπου ηρωικών Ελληνίδων.

Στις 24 Μαΐου ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης θα γράψει σχετικά στην κυβέρνηση:

Οἱ ἐχθροὶ περὶ τὴν 21ην τοῦ λήξαντος ἀσηκώθησαν ἀπὸ τὸν κάμπον τῆς Καρύταινας καὶ ἐξακολουθοῦντες τὴν ὁδὸν ἥτις ἔδειχνε τὴν πορείαν τῶν καταφευγόντων εἰς τὰ πισινὰ χωριὰ Καρυτινῶν καὶ ἄλλων, ἐπροχώρησαν ἕως εἰς τὴν μεγάλην Ἀναστάσοβαν· καθ’ ὁδὸν εἰς τὸν Ἄκοβον τυχόντες δέκα Ἀκοβίται ἔκλεισαν εἰς ἓν μέρος εἰκοσιὲξ ἐχθρούς· ἐξ αὐτῶν, τοὺς μὲν ὀκτὼ ἐφόνευσαν, τοὺς δὲ 18 ἐζώγρησαν, ἐν οἷς καὶ ἕνα ἐπίσημον, Ὀφφικιάλους, τοὺς ὁποίους κυνηγούμενοι ἀπὸ ἄλλους ἐχθροὺς ἐφόνευσαν καὶ αὐτούς· οἱ ἐχθροὶ αἰχμαλωτίσαντες ὀλίγας τινὰς ψυχὰς ἀδυνάτους κατ’ ἐκεῖνα τὰ μέρη διευθύνοντο τὰς πρὸς τὰ Μεσσηνιακὰ φρούρια ὁδούς· οἱ ἐν ὄρεσι εὑρισκόμενοι μὲ τὰς φαμηλίας των Ἕλληνες ἔπεσαν κατὰ πόδας των, καὶ ποῦ μὲν τρεῖς, ποῦ δὲ δύω, ποῦ τέσσαρες, καὶ ποῦ δέκα ἐφόνευον, ὥστε ἕνας Κατσαριώτης ὀνομαζόμενος Κουρεούσης ἐφόνευσε τέσσαρας, καὶ εἴκοσι περίπου γυναῖκες μὲ τὰ παιδία των καὶ παρθένοι θεωροῦσαι εἰς ἓν μέρος ὀνομαζόμενον Χορηγόσκαλαν, ὅτι ἦσαν εἰς κίνδυνον νὰ ζωγρηθῶσιν ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς, αἱ μὲν προτιμήσασαι τὸν ἔντιμον θάνατον ἀπὸ τὴν ἄτιμον δειλίαν ἔπεσαν ἀπὸ τοὺς κρημνούς, ἄλλαι δὲ κυλίουσαι πέτρας, ἐφόνευσαν ἐκ τῶν ἐχθρῶν, καὶ οὕτω διέφυγον ἐπαξίως τῆς ἑλληνικῆς γενναιοφροσύνης τὴν αἰχμαλωσίαν των, καὶ ἐξέπληξαν τοὺς θεωροῦντας τὴν ἀπόφασίν των Ἕλληνας, καὶ ἐχθρούς, οἱ ὁποῖοι ὕστερον διὰ τῆς Καλαμάτας καὶ Νησίου ὑπῆγαν εἰς τὰ Μεσσηνιακὰ φρούρια, ὅπου καὶ διατρίβουν· ὅλα δὲ ταῦτα μαρτυροῦσι τὰ πτώματα τῶν ἐχθρῶν, καὶ τὰ μοσχέτα καὶ μπαγιονέτες των, ὅπου ἐπῇραν οἱ Ἕλληνες, ὥστε ὅλη ἡ φθορὰ τῶν ἐχθρῶν εἶναι ἐπέκεινα τῶν πεντακοσίων εἰς ὅλην των τὴν ἐκστρατείαν· ἀπὸ Πάτρας ἕως ἐκεῖ αἰχμαλώτισαν περίπου τῶν πεντακοσίων ψυχῶν γυναικῶν καὶ παιδιῶν, καθὼς ὁμολογοῦσιν ὅλαι αἱ διαφεύγουσαι ἀπὸ τοὺς ἐχθροὺς αἰχμάλωτοι γυναῖκες, αἱ ὁποῖαι εἶναι περίπου τῶν 100, καὶ ὅλαι συμφώνως λέγουν ὅτι ὁ ἐχθρὸς κατ’ αὐτὰς σκοπεῖ νὰ κάμῃ τὸ κίνημά του, καὶ ταῦτα μὲν περὶ τῶν ἐχθρῶν

27 Μαΐου 1826
ἀπὸ Σούλι Δερβενίου.
ὁ γεν. ἀρχηγὸς Θ. Κολοκοτρώνης (9).

Εκτός από τον Κολοκοτρώνη, στο περιστατικό αναφέρεται και ο Ν. Σπηλιάδης, ο οποίος επισημαίνει –όπως και ο Κολοκοτρώνης– ότι, «Πολλαὶ γυναῖκες ἐκινδύνευον νὰ ζωγρηθῶσιν εἰς τὴν λεγομένην Χορηγόσκαλαν· τινὲς ἐξ αὐτῶν κατεκρημνίσθησαν εἰς τὰ βάραθρα καὶ ἀπώλοντο· ἄλλαι δὲ ἤρχισαν νὰ κυλίωσι λίθους μεγάλους ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν· ἐφόνευσαν καὶ ἐπλήγωσάν τινας, καὶ ἐσώθησαν» (10).

Για τη Χορηγόσκαλα γίνεται μνεία και στην Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, όπου ο Απόστολος Βακαλόπουλος αναφέρει τα εξής: «Οἱ ἐχθροὶ ἐγκατέλειψαν στὶς 21 Μαΐου τὸν κάμπο τῆς Καρύταινας καὶ ἀκολουθώντας τὸν δρόμο τῶν προσφύγων στὰ “πισινὰ χωριὰ” τῶν Καρυτινῶν μπῆκαν στὴν Ἀνδρίτσαινα, ὅπου ἔκαψαν πολλὰ σπίτια καὶ προχώρησαν ὣς τὴ Μεγάλη Ἀναστάσοβα. Ἀφοῦ αἰχμαλώτισαν ἐκεῖ λίγους ἀνθρώπους, διευθύνθηκαν πρὸς τὰ μεσσηνιακὰ κάστρα. Οἱ Ἕλληνες ὅμως ποὺ βρίσκονταν μὲ τὶς οἰκογένειές τους ἐπάνω στὰ βουνά, τοὺς ἀκολουθοῦσαν ἀπὸ κοντὰ καὶ τοὺς ἐπιτίθενταν ἐδῶ καὶ ἐκεῖ, ὅταν τοὺς ἔβρισκαν ἀπομονωμένους… Τότε στὴ θέση Χορηγόσκαλα διαδραματίστηκε μία τραγωδία ἀνάλογη πρὸς τὶς ἀντίστοιχες τοῦ Ζαλόγγου καὶ τῆς Ἀραπίτσας τῆς Νάουσας: εἴκοσι περίπου παρθένες καὶ γυναῖκες μὲ τὰ παιδιὰ τους νομίζοντας ὅτι πρόκειται νὰ αἰχμαλωτισθοῦν προτίμησαν νὰ πέσουν κάτω στοὺς γκρεμούς.

Η Χορηγόσκαλα έρχεται να προστεθεί στο Ζάλογγο, στην Αραπίτσα και σε πολλά ακόμη σημεία αυτοθυσίας που, σε πείσμα των αποδομητών της νεώτερης ιστορίας μας, «φυτρώνουν» με «ενοχλητικό τρόπο» εδώ κι εκεί.

http://aktines.blogspot.com/2017/04/xo.html

ΣΤΟ ΖΑΛΟΓΓΟ ! ΣΤΟ ΖΑΛΟΓΓΟ !

18 Δεκεμβρίου 1803

Εκεί που υποκλίνεται γόνυ τιμής και ευγνωμοσύνης κάθε ευαίσθητη ψυχή ανθρώπου, κάθε Έλληνα.Εκεί που έγινε μια από τις μεγαλύτερες ομαδικές, γυναικείες θυσίες που έμειναν γραμμένες με χρυσά και ένδοξα γράμματα στην Ιστορία όλης της ανθρωπότητας.Εκεί που μόνο δύο επιλογές υπήρχαν: Η ατίμωση ή θάνατος.Αλλά για τις Σουλιώτισσες υπήρχε μόνο η θυσία στό γκρεμόΕκεί πού οι γυναίκες πιάστηκαν απ΄ τα χέρια κι άρχισαν ένα χορό, που τα βήματά του τα κινούσε ένας ασυνήθιστος ηρωισμός κι η αγωνία τού θανάτου τόνιζε το ρυθμό του..Στο τέλος των επωδών, οι γυναίκες βγάζουν μία διαπεραστική και μακρόσυρτη κραυγή, που ο αντίλαλός της σβήνει στο βάθος ενός τρομακτικού γκρεμού, όπου ρίχνονται μαζί με όλα τα παιδιά τους.

Πάνω απ΄όλα η τιμή και η λευτεριά!

Απόφαση που πάρθηκε με την ψυχή και την καρδιά, όχι με την λογική

Απόφαση που αγγίζει μέσω του θανάτου την Αθανασία καί την Αιωνιότητα.

Μεγάλη η συγκινηση !

Σαν σκηνικο αρχαιας τραγωδιας,πού σού "τσακιζει την ψυχη",και μόνο που το σκέφτεσαι.Προτίμησαν να πεθάνουν τόσο τραγικά μαζί με τα παιδά τους,παρά να ατιμαστούν απο τούς τούρκους,και να πουληθούν σκλάβες στα σιχαμερά σκλαβοπάζαρα τής Ανατολής,και τα παιδιἀ τους να γίνουν Οθωμανοί δια τής άγριας βίας.

Δύσκολα μπορεί να περιγραφεί με λόγια.

ΡΙΓΗ ΥΠΕΡΗΦΆΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΝΣΥΝΕΊΔΗΤΗ ΛΥΠΗ για τήν τραγική απόφαση τής θυσίας τών γυναικών αυτών που προσπάθησαν να διασώσουν την αξιοπρέπεια τους

Αθάνατο παράδειγμα γενναιότητας και θάρρους για τις Ελληνίδες τού σήμερα.Κι αυτό το νιώθεις όταν βρεθείς εκεί.

-

ΖΑΛΟΓΓΟ

Γυναίκες στην Ανατολή, γυναίκες και στη Δυση

Άλλες με μάτια γαλανά, κι άλλες με μάτια μαύρα

Κι άλλες με καταγάλαζια, που τάχουν οι αγγέλοι

Άλλες πρωτεύουν στο χορό και στο τραγούδι άλλες

Αλλά γυναίκες άντρισσες, στρατιώτισσες γυναίκες

Δεν είχεν η Ανατολή, δεν είχεν ούτε η Δύση.

Τέτοιες γυναίκες μοναχά στο Σούλι γεννήθηκαν.

Τέτοιες γυναίκες γέννησαν στο Σούλι τους Σουλιώτες

Το μαρτυράει η Τζαβέλαινα

το μαρτυράει η Δέσπω

Το μαρτυράει με το σπαθί

του Μπότσαρη η Ελένη

Κι οι βράχοι αυτοί οι περίδοξοι του φοβερού Ζαλόγγου.

Ζάλογγο! όνομα ιερό, πανένδοξο μεγάλο.

Αγιαστήρι αθάνατο, υπέρτατη θυσία

Χορός εξήντα γυναικών

από το Κακοσούλι

Βωμός αιώνιος, κι άφθαστος της γυναικείας ανδρείας.

Ω! δεν υπάρχει πουθενά

στη Γη την Οικουμένη

Άλλο κανένα Ζάλογγο κι αυτοθυσία τέτοια

Τέτοιες γυναίκες χόρεψαν σ’ αυτούς εδώ τους βράχους

Και πήδησαν ελεύθερες με τα παιδιά στα χέρια

Στο χάος κάτω το φριχτό

στο στόμα του θανάτου

Να σώσουνε την πίστη τους

και την αγνή τιμή τους

Για να μη πέσουν ζωντανές στα τούρκικα τα χέρια

Κι έγραψαν με το αίμα τους,

το χιλιοτιμημένο

Στην Ιστορία αθάνατη ηρωική σελίδα !

Ποιήμα του Χρήστου Χρηστοβασίλη

Α Θ Α Ν Α Τ Ε Σ !!

https://www.youtube.com/watch?v=WHoqMW_4s4M

https://www.youtube.com/watch?v=yz7zo8MPBHM

Φωτάκος, ο αγωνιστής και ιστορικός του Αγώνα

Ο Φώτιος Χρυσανθόπουλος, γνωστός ως Φωτάκος, Α’ υπασπιστή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, γεννήθηκε το 1798 στα Μαγούλιανα της Γορτυνίας. Ηταν ο νεώτερος γιος του παπά – Γιαννάκη. Ενώ τα αδέλφια του Αναγνώστης, Κωνσταντίνος, Παναγιώτης και Νικόλαος κράτησαν το επώνυμο Παπαγιαννακόπουλος, ο ιδιόρρυθμος Φωτάκος πήρε ως επώνυμο το όνομα του παππού του Χρύσανθου.

''Μόνοι των οι Έλληνες εφρόντιζαν διά την παιδείαν, η οποία εσυνίστατο εις το να μανθάνουν τα κοινά γράμματα και ολίγην αριθμητικήν, ακανόνιστον. Εν ελλείψει δε διδασκάλου, ο ιερεύς εφρόντιζε περί τούτου. Όλα αυτά εγίνοντο εν τω σκότει καί προφυλακτά από τους Τούρκους''

Στα παιδικά του χρόνια μαθήτευσε στη Σχολή Μαγουλιάνων και είχε δάσκαλο τον ψυχωμένο ιερομόναχο Αγάπιο Λαμπρόπουλο και νεανίας παρακολούθησε στη Σχολή της Βυτίνας Ελληνικά Γράμματα από τον Παρθένιο και άλλους διδασκάλους.,Επειδή ήταν λίαν ζωηρός και φιλόνικος και είχε ήθος σκληρόν, όπως γράφει ο βιογράφος του αρεοπαγίτης Σταύρος Ανδρόπουλος, ο πατέρας του παρακάλεσε τον Πολυχρόνη Πανάγου ή Μαριολόπουλον, έμπορον στη Ρωσία και τον πήρε το 1813 μαζί του με άλλα Μαγουλιανόπουλα στο Κισνόβι της Βασαραβίας «προς εύρεσιν καλλιτέρας τύχης εκ του εμπορίου και των λοιπών βιοποριστικών έργων». Ετσι έπιασε δουλειά ως υπάλληλος σε εμπορικό κατάστημα. Οταν ιδρύθηκε η Φιλική Εταιρεία «ο ζωηρός και ζηλωτής θερμότατος της Ελευθερίας τους Εθνους» Φωτάκος εμυήθηκε στα μυστικά όπου έλαβε ενεργό δράση. Οταν το 1820 επήγε στην Οδυσσό ο Αλέξανδρος Υψηλάντης εκτίμησε της πατριωτικές του ικανότητες και απεφάσισαν να τον στείλουν στην Πελοπόννησον για τη προετοιμασίαν της εξεγέρσεως..Ως απόστολος της Φιλικής Εταιρείας έφερε μηνύματα προσωπικώς στον Κανέλλον Δεληγιάννη, ο οποίος τότε ήταν αρχηγός του κινήματος. Η συμμετοχή του Φωτάκου στον Αγώνα υπήρξε πλήρης και αποδοτική. Αρχικά ακολούθησε τον Κανέλλο Δεληγιάννη και μετά τη διάλυση του στρατοπέδου της Καρύταινας ο Θ. Κολοκοτρώνης τον προσέλαβε ως υπασπιστή. Με αυτή την ιδιότητα παρακολούθησε από κοντά όλη την εξέλιξη τον Αγώνα στο Μοριά.,Στα χρόνια του Καποδίστρια έγινε ταγματάρχης και υπασπιστής του Γενικού Αρχηγού Θ. Κολοκοτρώνη, ενώ στα χρόνια του Οθωνα διετέλεσε δασάρχης.Νυμφεύτηκε την κόρη του διδασκάλου Σωτηρίου Σαρδέλη. Το 1858 εγκαταστάθηκε στου Δάρα και έμεινε στο πύργο του Αρναούτογλου. Εκεί έγραψε τα απομνημονεύματά του. Στου Δάρα παρέμεινε αρκετό καιρό, μάλιστα έγινε και γεωπόνος. Πέθανε στην Τρίπολη στις 13 Σεπτεμβρίου 1878.Εκτός των «Απομνημονευμάτων» (1858) έγραψε τον «Βίον του Παπαφλέσσα» (1868), τους «Βίους Πελοποννησίων» (1888) και συλλογή μύθων και παροιμιών..Επίσης έκανε ενδιαφέρουσα κριτική σε πολλά ιστορικά έργα της εποχής, όπως του Σπ. Τρικούπη, Ι. Φιλήμονα, Γενναίου Κολοκοτρώνη, Ν. Σπηλιάδη, κ.ά

http://magouliana.gr/

ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ - Άλντους Χάξλεϋ (Γραμμένο το 1932)

''Μόνο ένα μεγάλο λαϊκό κίνημα υπέρ της αποκέντρωσης της εξουσίας και της αυτοοργάνωσης μπορεί να σταματήσει τη σημερινή τάση προς ολοκληρωτισμό. Ένα πραγματικά αποτελεσματικό ολοκληρωτικό κράτος θα είναι αυτό στο οποίο το ισχυρό διευθυντήριο των πολιτικών αρχηγών και της στρατιάς των μάνατζερ ελέγχουν έναν πληθυσμό σκλάβων χωρίς να χρειάζεται να ασκήσουν εξαναγκασμό, γιατί θα τους αρέσει η σκλαβιά τους. Και το να τους αρέσει η σκλαβιά τους έχει ανατεθεί από τα σημερινά ολοκληρωτικά κράτη σε υπουργεία προπαγάνδας, στους εκδότες και τους μηντιάρχες και στους δασκάλους και καθηγητές..Ο νέος ''θαυμαστός κόσμος'' είναι μια ταξική κοινωνία που υφίσταται ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, όπου δεν υπάρχει οικογένεια, έχει απαλειφθεί η ιστορική μνήμη και υπάρχει ένας γενικευμένος ηδονισμός ως τρόπος ζωής. Όλα είναι ρευστά και δεν υπάρχει καμία δέσμευση καθώς ‘Όλοι ανήκουν σε όλους’. Η αναπαραγωγή του ανθρώπινου είδους δεν γίνεται με φυσικό τρόπο αλλά στα κρατικά εργαστήρια, με τη μέθοδο του κλωνισμού, και ανάλογα με την ποσότητα οξυγόνου που παρέχεται στα έμβρυα παράγονται πέντε τύποι ανθρώπων: οι Άλφα, οι Βήτα, οι Γάμμα, οι Δέλτα και οι Έψιλον. Δεδομένου λοιπόν ότι οι ικανότητες και η ευφυΐα προκαθορίζονται, ο καθένας κάνει τη δουλειά για την οποία είναι βιολογικά προορισμένος και έτσι οι αποτυχίες και οι διαψεύσεις ανήκουν στο παρελθόν''

Γράμμα του Άλντους Χάξλεϋ στον Τζορτζ Όργουελ – Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος vs 1984

21η Οκτωβρίου, 1949

Αγαπητέ κ. Όργουελ,

Ήταν πολύ ευγενικό εκ μέρους σας να πείτε στους εκδότες σας να μου στείλουν ένα αντίτυπο του βιβλίου σας. Κατέφτασε ενώ ήμουν στη μέση μιας εργασίας που απαιτούσε πολύ διάβασμα και τη συμβουλή παραπομπών· και εφόσον η κακή μου όραση απαιτεί να καταμερίζω το διάβασμά μου, έπρεπε να περιμένω πολύ καιρό πριν να είμαι ικανός να ξεκινήσω το 1984.

Συμφωνώντας με όλα όσα οι κριτικοί έχουν γράψει γι’ αυτό, δεν χρειάζεται να σας πω, άλλη μια φορά, πόσο ωραίο και πόσο βαθιά σημαντικό είναι το βιβλίο. Μπορώ μήπως, αντ’ αυτού, να μιλήσω γι’ αυτό με το οποίο ασχολείται το βιβλίο-την απόλυτη επανάσταση; Τα πρώτα ίχνη μιας φιλοσοφίας της απόλυτης επανάστασης –της επανάστασης που βρίσκεται πέρα από την πολιτική και την οικονομία, και που στοχεύει στην απόλυτη υπονόμευση της ψυχολογίας και φυσιολογίας του ατόμου- βρίσκονται στον Μαρκήσιο Ντε Σαντ, που θεωρούσε τον εαυτό του ως έναν συνεχιστή, τον ολοκληρωτή, του Ροβεσπιέρου και του Μπαμπέφ. Η φιλοσοφία της άρχουσας μειοψηφίας στο 1984 είναι ένας σαδισμός που έχει φτάσει στη λογική του κατάληξη με το να πηγαίνει πέρα από το σεξ και να το αρνείται. Το αν στην κυριολεξία η πολιτική της μπότας-στο-πρόσωπο μπορεί να συνεχιστεί επ’ αόριστον φαίνεται αμφίβολο. Το δικό μου πιστεύω είναι πως η άρχουσα ολιγαρχία θα βρει λιγότερο επίμοχθους και σπάταλους τρόπους διακυβέρνησης και ικανοποίησης της δίψας της για εξουσία, και αυτοί οι τρόποι θα προσομοιάσουν εκείνους που περιέγραψα στον Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο. Είχα την ευκαιρία πρόσφατα να ασχοληθώ με την ιστορία του ζωικού μαγνητισμού και υπνωτισμού, και μου έκανε μεγάλη εντύπωση ο τρόπος με τον οποίο, επί εκατόν πενήντα χρόνια, ο κόσμος έχει αρνηθεί να αποκτήσει σοβαρή επίγνωση των ανακαλύψεων του Mesmer, του Braid, του Esdaile, και των υπόλοιπων.

Εν μέρει λόγω του επικρατούντος υλισμού και εν μέρει λόγω της επικρατούσας αίσθησης αξιοπρέπειας, φιλόσοφοι και άνδρες της επιστήμης του δεκάτου ενάτου αιώνα δεν ήταν πρόθυμοι να ερευνήσουν τα πιο παράξενα γεγονότα της ψυχολογίας ώστε πρακτικοί άνθρωποι, όπως πολιτικοί, στρατιώτες και αστυνομικοί, να τα εφαρμόσουν στον χώρο της διακυβέρνησης. Χάρη στην πρόθυμη άγνοια των πατέρων μας, ο ερχομός της απόλυτης επανάστασης καθυστέρησε πέντε ή έξι γενιές. Ακόμα ένα ευτυχές ατύχημα ήταν η ανικανότητα του Φρόυντ να υπνωτίσει αποτελεσματικά και η μετέπειτα υποτίμηση του υπνωτισμού. Αυτό καθυστέρησε τη γενική εφαρμογή του υπνωτισμού για τουλάχιστον σαράντα χρόνια. Αλλά τώρα η ψυχανάλυση συνδέεται με τον υπνωτισμό· και η ύπνωση έγινε εύκολη και επ’ αόριστον εκτατή μέσω της χρήσης βαρβιτουρικών, τα οποία προκαλούν μια υπνώδη και ευεπηρέαστη κατάσταση ακόμα και στα πιο απείθαρχα αντικείμενα.Μέχρι την επόμενη γενιά πιστεύω πως οι εξουσιαστές του κόσμου θα ανακαλύψουν πως ο βρεφικός προγραμματισμός και ο ναρκο-υπνωτισμός είναι περισσότερο αποτελεσματικά, ως εργαλεία διακυβέρνησης, από τα γκλομπ και τις φυλακές, και πως η δίψα για εξουσία μπορεί εξίσου να ικανοποιηθεί με την παρότρυνση των ανθρώπων να αγαπάνε τη δουλεία τους όσο με το να τους χτυπάνε και να τους κλωτσάνε ώστε να συμμορφωθούν. Με άλλα λόγια, αισθάνομαι πως ο εφιάλτης του 1984 είναι προορισμένος να προσαρμοστεί στον εφιάλτη ενός κόσμου που θα προσομοιάζει περισσότερο αυτόν που φαντάστηκα στον Θαυμαστό καινούργιο κόσμο. Η αλλαγή θα προκληθεί ως αποτέλεσμα μιας αισθητής ανάγκης για αυξημένη απόδοση. Εν τω μεταξύ, φυσικά, μπορεί να ξεσπάσει ένας βιολογικός και πυρηνικός πόλεμος μεγάλου μεγέθους –στην οποία περίπτωση θα έχουμε εφιάλτες διαφορετικού και μετά βίας νοητού τύπου.

Άλντους Χάξλεϋ

https://www.youtube.com/watch?v=Hqm3pd5rDC0...

http://artinews.gr/

http://eranistis.net/

Ο λιθοβολισμός του Αθηναίου βουλευτή επειδή πρότεινε υποταγή στους Πέρσες

Μετά τη ναυμαχία της Σαλαμίνας, της 28.9.480 π.Χ., κατ’ εντολήν του Ξέρξη, ο αρχιστράτηγος των περσικών δυνάμεων εισβολής στην κατεχόμενη Ελλάδα, Μαρδόνιος, έστειλε διαδοχικά δύο ειδικούς απεσταλμένους, τον γιο του Αμύντα τον Αλέξανδρο και τον Ελλησπόντιο Μουρυχίδη, με δελεαστικές προτάσεις για συνθηκολόγηση, στους Αθηναίους.Εκείνοι, ηγούμενοι της αντίστασης κατά των Μήδων, με επικεφαλής τον Θεμιστοκλή, κι επιλέγοντας τα «ξύλινα τείχη», βρισκόντουσαν πρόσφυγες στη Σαλαμίνα καθώς τη γη τους κατέλαβαν και πυρπόλησαν οι κατακτητές. Την 1η πρόταση Μαρδονίου την απέρριψαν με το γνωστό έκτοτε «όσο ο ήλιος θ’ ακολουθεί τον ίδιο δρόμο που και σήμερα πορεύεται, αποκλείεται να κάνουμε συνθήκες με τον Ξέρξη». (η λαχτάρα της λευτεριάς μας παρακινεί να τον αντιμετωπίσουμε [τον κατακτητή] μ’ όση δύναμη έχουμε- Ηροδότου VIII-143) Ο Μαρδόνιος πρότεινε να τους δώσει πίσω όλη τη γη τους κι επιπρόσθετα όποια άλλα εδάφη ήθελαν για να ορίζουν. Στις «Αποκαταστάσεις» πρότεινε να τους ξανακτίσει τους ναούς που είχαν καταστρέψει τα στρατεύματά του και στην πτυχή της «Διακυβέρνησης» τούς πρότεινε αναγνώριση της αυτονομίας τους, με μόνο αντάλλαγμα να συνθηκολογήσουν με τον Ξέρξη και να συνομολογήσουν συμμαχία μαζί του.Όπως μήνυσαν και στους Λακεδαιμονίους οι Αθηναίοι, «μολονότι ξέρουμε καλά πως θα ‘χουμε μεγαλύτερο κέρδος αν κάνουμε συνθήκες με τον Πέρση παρά αν τον πολεμάμε. Το φρόνημα μας είναι κρυστάλλινο να μην προδώσουμε την Ελλάδα».Μετά την πρώτη απόρριψη των προτάσεών του, ο Μαρδόνιος τις ξανάστειλε με τον Μουρυχίδη στη Σαλαμίνα, στην εξ εξορία Βουλή των 500. Τότε ένας βουλευτής, ονόματι Λυκίδης, -γράφει ο Ηρόδοτος- πρότεινε να δεχτούν τις προτάσεις και να τις πάνε για έγκριση στην εν εξορία Εκκλησία του Δήμου. Κι ο Ηρόδοτος συνεχίζει: «Οι Αθηναίοι όμως αγανάκτησαν κι αμέσως, όσοι έβγαιναν από τη Βουλή κι όσοι ήρθαν απ’ έξω μόλις το ‘μαθαν, έβαλαν στη μέση τον Λυκίδη και τον σκότωσαν με λιθοβολισμό («περιστάντες Λυκίδην κατέλευσαν βάλλοντες»)Έμαθαν κι οι γυναίκες των Αθηναίων το τι τρέχει και ξεσηκώνοντας η μια την άλλη βάδιζαν στο σπίτι του Λυκίδη και σκότωσαν με λιθοβολισμό τη γυναίκα του και καταλιθοβόλησαν και τα παιδιά του.

http://autochthonesellhnes.blogspot.com/

Ο ΜΑΡΤΥΡΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ της ηρωικής δασκάλας ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

Εκτελέστηκε στις 13-11-1946 από αντάρτες στην πόλη του Σκρα από όπου καταγόταν και εργάζονταν.

Πιο συγκεκριμένα την 13-11-1946 περίπου 330 αντάρτες με την συνεργασία Βουλγάρων επιτέθηκαν στην πόλη του Σκρα και μετά τον πρώτο αιφνιδιασμό που κατόρθωσαν να επιτύχουν στην μικρή δύναμη του Ελληνικού Στρατού που υπήρχε στο Σκρα, και αφού δολοφόνησαν τους 5 αξιωματικούς και τους 40 στρατιώτες, ή μανία των συμμοριτών ξέσπασε εναντίον των αθώων και φιλήσυχων κατοίκων τού Σκρα.Οι αντάρτες ξεχύθηκαν σαν άγρια θηρία μέσα στο χωριό και η πρώτη που πιάστηκε και σύρθηκε στην πλατεία τού χωριού ήταν η Βασιλική Παπαθανασίου η οποία ήταν ή δασκάλα τού χωριού.Η Βασιλική Παπαθανασίου ήταν γεννημένη και μεγαλωμένη στο Σκρα, ήταν κόρη ιερέως και ό αδελφός της ως Υπολοχαγός του Ελληνικού Στρατού είχε σφαγιαστεί από τούς ΕΑΜοβουλγάρους. Έτσι ή μικρή δασκάλα ήταν αυτονόητο ότι θα ήταν το πρώτο θύμα καθώς είχε ποτιστή ολόκληρη από την αγάπη για την ‘Ελλάδα και την αυτοθυσία για την Πατρίδα της, κι αυτά τα ιδεώδη προσπαθούσε να μεταλαμπαδεύσει στις καρδιές και τις ψυχές των μικρών παιδιών πού ή Πατρίδα της εμπιστεύτηκε ως μαθητές, καθώς η δασκάλα ζούσε μόνη στο χωριό μαζεύοντας στο πατρικό της σπίτι (γιατί το σχολείο είχε καεί) τα παιδιά τού χωριού, και εκεί τους δίδασκε την πραγματική Ελληνική ιστορία και τα Ελληνικά γράμματα.Οι αντάρτες με την βοήθεια των Βουλγάρων μάζεψαν και έσυραν στην πλατεία 35 ομήρους βάζοντας μπροστά την μικρή δασκάλα και ταυτόχρονα ανάγκασαν όλους τους κατοίκους του Σκρα να συγκεντρωθούν για να δουν αυτά που θα επακολουθούσαν.

Η λύσσα των ανταρτών ξέσπασε πρώτα εκεί μπροστά σε όλους, στο αδύνατο κορμί της άμοιρης κοπέλας.Την κτυπάνε με ξύλινα δοκάρια και με τα κοντάκια των όπλων αργά και βασανιστικά επί ώρες και την διατάζουν να φωνάξει ζήτω το ΚΚΕ, όσο η δασκάλα αρνείται σθεναρά αρχίζουν να τις ξεριζώνουν τις τρίχες του κεφαλιού της. Η κοπέλα δεν βγάζει καμιά κραυγή, κανένα βογγητό, μόνο κάποια στιγμή φώναξε ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ.Οι αντάρτες έξαλλοι πλέον αρχίζουν να την δέρνουν αλύπητα και να τη βασανίζουν σε σημείο πλέον που έχει παραμορφωθεί το πρόσωπο και το σώμα της.Όταν οι αντάρτες δεν κατάφεραν να επιτύχουν τον σκοπό τους να κάμψουν την δασκάλα αναλαμβάνουν οι φίλοι τους οι Βούλγαροι. Αρχίζουν να την κτυπούν και αυτοί με πιο μεγάλη λύσσα και να της χαράζουν το κορμί με τις ξιφολόγχες λέγοντάς της επιτακτικά να φωνάξει ΖΗΤΩ Η ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ και τότε όλα αμέσως θα σταματούσαν.Η κοπέλα όσο έβλεπε να την κοιτάνε οι συγχωριανοί της και κυρίως οι μαθητές της αυτή αντιστέκονταν κόμη περισσότερο βγάζοντας μια ύστατη φωνή λέγοντας ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ. Η ενέργεια αυτή της δασκάλας έκανε ακόμη πιο έξαλλους τους αντάρτες οι οποίοι της έκοψαν τα δάκτυλα τού χεριού, μα ή δασκάλα έμεινε και πάλι απτόητη, φωνάζοντας και πάλι ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ. Οι αντάρτες του Κ.Κ.Ε. ήσαν πλέον έκτος εαυτού, και δεν μπορούσαν άλλο να ακούσουν το ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ, και της έκοψαν τη γλώσσα.Ή δασκάλα τού Σκρα φωτεινό σύμβολο, σύμβολο μοναδικό σ’ ολόκληρη την Ιστορία μας δεν άντεξε άλλο. Εκεί στην πλατεία τού χωριού άφησε την τελευταία της πνοή, όπου ενώ μέχρι τότε φώτιζε η παρουσία της μόνο το μικρό της χωριό, από τότε φωτίζει ολόκληρη την Ελλάδα.Εκεί πού μαρτύρησε ή Βασιλική Παπαθανασίου υπάρχει σήμερα ή προτομή της.

Αυτή είναι η ιστορία, και η πρώτη μάχη της ξενοκίνητης επιβουλής κατά της Ελλάδος μετά το 1944.Η εν λόγω κορνίζα της ηρωικής δασκάλας μου παραδόθηκε από Διευθυντή σχολείου της πόλης της Βέροιας, καθώς η εν λόγω κορνίζα με εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας κατά την δεκαετία του 1980 ‘’αποκαθηλώθηκε’’ από όπου ήταν αναρτημένη εντός του σχολείου, όπου όμως ο εν λόγω εκπαιδευτικός την φύλαξε και μου την παρέδωσε, και πλέον εκτίθεται στο Βλαχογιάννειο Μουσείο.

https://proskynitis.blogspot.com/

"Η ΕΞΙΣΩΣΗ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ"

Καλοκαίρι του 1943.Η Θεσπρωτία απ το 1941 ζούσε μία τριπλή κατοχή.Των Γερμανών, των Ιταλών και των μουσουλμάνων που αυτοαποκαλούνταν Τσάμηδες και συντάχτηκαν με τους κατακτητές.Το Σεπτέμβρη του 1943 στην τοποθεσία Σκάλα, σκοτώθηκαν 6 Γερμανοί σε μάχη με αντάρτες.Η αφορμή πια είχε δοθεί. Μεικτά αποσπάσματα Γερμανών και μουσουλμάνων Τσάμηδων, παραβιάζουν επιλεκτικά πόρτες χριστιανικών σπιτιών.Η νέα λίστα για τον απορφανισμό της πόλης συντάχτηκε ταχύτατα από τους πρωτεργάτες του διχασμού και της μισαλλοδοξίας.Οι συλληφθέντες ήταν οι επιφανείς της μικρής κοινωνίας, οι δάσκαλοι, ο παπάς, ο γιατρός, οι έμποροι, οι τεχνίτες, οι δημόσιοι υπάλληλοι που οδηγούνται στο υπόγειο του δημοτικού σχολείου και κρατούνται για 30 ωρες.Οι πιο πολλοί απ τους συλληφθέντες, ήταν μεταξύ τους στενοί συγγενείς.Γονείς και παιδιά, αδέλφια, ανίψια και θείοι.

Οι τραγικές ώρες στο υπόγειο του σχολείου, λίγο πριν τον θάνατο, κύλησαν σε κλίμα συναδέλφωσης και αξιοπρέπειας.Ενας 25χρονος έδινε κουράγιο στους συγκρατούμενούς του, τραγουδώντας.Τους οδήγησαν το πρωί λίγο έξω απ την κωμόπολη σε ένα χωράφι...Την προηγούμενη μέρα, όμηροι απ τα χωριά του κάμπου είχαν ανοίξει ομαδικούς τάφους. Πριν δώσει το πρόσταγμα ο αξιωματικός του αποσπάσματος, απελευθέρωσε τρεις από τους κρατούμενους αφού είχαν σκοτώσει πριν μέρες άλλους 11. Κι έμειναν 49. Εκεί, στον τόπο που εκτελέστηκαν, στο μνημείο που έχει στηθεί, είναι γραμμένα τα ονόματά τους.Για να λυθεί σωστά, "η εξίσωση της ντροπής" κατα τον καθηγητή Π. Τσαμάτο.

Οι περισσότεροι των εκτελεσμένων ανήκαν στον ΕΔΕΣ.Πολλοί δέ ιστορικοί υποστήριξαν ότι ήταν κι αυτή μια απ τις πιο γνωστες κι ανήθικες- στρατηγικές του ΕΛΑΣ στον πόλεμο που εξαπέλυσε έναντι κάθε εθνικής ομάδος.Να δημιουργεί δηλαδή επεισόδια έξω από περιοχές μη ελεγχόμενες από αυτόν και να αφήνει την καταστροφή τους στους Γερμανούς, δρέποντας αργότερα τους καρπούς.

“Παραμυθιά, Παραμυθιά

γιατί φορείς τα μαύρα;

Οι Γερμανοί μου σκότωσαν 49 καμάρια.

Εσκότωσαν 49 μαζί με τους παπάδες.

Κλαίνε μανάδες και παιδιά

Γυναίκες κι αδερφάδες”

Με την ηρωική θυσία των εκτελεσθέντων συμπατριωτών μας η Παραμυθιά αναγορεύτηκε σε μαρτυρική πόλη.Εκείνοι είχαν δοθεί χορεύοντας στην λευτεριά του χάρου.Γιατί για την πατρίδα η πιο σωστή στιγμή σημαίνει ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

Αθανάσιος Γκότοβος

Από το έξοχο βιβλίο του "Τσαμουριά"

Έλληνες καθαρογεννημένοι, ξεριζώστε αυτά τα φαρμακερά βρωμοχόρταρα

ΈΓΡΑΦΕ ο Κόντογλου :

''Το νεοελληνικό κράτος το ελευθέρωσαν οι Έλληνες, αλλά το έστησαν οι Βαυαροί καί το κυβερνούν 10-15 οικογένειες, δυναστείες πολιτικών..Το κράτος αυτό, αντί να αναδείξει τις αρετές του λαού, την αντοχή, την καρτερία, το πνεύμα θυσίας κι αυταπάρνησης, πού το κράτησαν όρθιο στά χρόνια τής πολυαίωνης σκλαβιάς,΄΄φρόντισε'' να υποσκάψει τόν χαρακτήρα του, το φιλότιμό του..Από την πρώτη ημέρα του ελεύθερου βίου του, οι δαίμονες της πατρίδας πολιτικοί του,κατακερμάτισαν τον λαό σε κομματικά σουλτανάτα..Μαζί με τούς ξένους τρώγονταν και καθένας κοίταζε να περισκύση η δική του φατρία. Άλλος το ήθελε Αγγλικόν, άλλο Ρούσικον, άλλος Γαλλικόν..Το κράτος αυτό το ανέστησε το αίμα του λαού του, με τους πολέμους του ’12-’13, για να έρθουν μετά οι άπληστες κομματικές συμμορίες, να το βυθίσουν στο Διχασμό καί να το οδηγήσουν στο μικρασιατικό σφαγείο. Το κράτος αυτό είδε τον ανθό του να πολεμά με ηρωισμό στά βουνά της Ηπείρου καί τής Μακεδονίας αυτοκρατορίες ολάκερες, για να βρεθεί μετά από έξι χρόνια εμφυλίου αιματοκυλίσματος, ντροπιασμένο, ερειπωμένο ''παλιόψαθα των εθνών''

Το κράτος αυτό έδιωξε τα καλύτερα παιδιά του στα ξένα και στοίβαξε τα υπόλοιπα σε τρισάθλιες τερατουπόλεις, μεταβάλλοντας τα σε κομματικά υποζύγια τυχοδιωκτών κι απατεώνων.

Το κρἀτος εξαφάνισε τήν παράδοση, τήν ποίηση, τήν ελληνική λογοτεχνία καί μας μπουκώνει με τήν σαβούρα τής υποκουλτούρας τους ώστε να παραμένουμε χωρίς τή πολύτιμη γνώση πού θα μάς κάνει να σηκώσουμε το κεφάλι, να αναντρανίσουμε..Γιατί αν έχοντας τήν αυτογνωσία καί τήν ιστορικη γνώση τούς κοιτάξει ο Έλληνας κατάματα,αυτομάτως πέφτει σαν χάρτινος πύργος όλο το σαθρό οικοδόμημα πού φροντίζουν με τούς εδώ εφιάλτες να μάς επιβάλλουν καἰ να μάς δουλοποιήσουν.

Το κράτος αυτό με εκφυλιστική απάθεια καί δειλία ανέχτηκε ένα σφύζον καί θαυμαστό κομμάτι του Ελληνισμού, να ποδοπατείται από τις ορδές του Αττίλα.

Το κράτος αυτό, αντί να συνέλθει από την καταστροφή, επανέφερε τους ίδιους ''εθνοσωτήρες'' καἰ τα εκγονά τους για να συνεχίσουν απτόητοι το ψεύτισμα τὠν ψυχών καί τήν διάλυση τής πατρίδας..

Το κράτος αυτό βαπτίζει τούς διαγουμιστές τής Κύπρου φίλους καί τούς στηρίζει αναίσχυντα στήν επέλασή τους πρός τήν Δύση. Το κράτος αυτό ανέχθηκε μία δράκα σλαβοτουρκόγυφτων να μαγαρίζει το όνομα τής Μακεδονίας καί να τούς εκλιπαρεί ψοφοδεώς γιά συνεννόηση.

Το κράτος αυτό επέτρεψε σε μία ολιγομελή, άνομη ομάδα καλαναρχών, να μετατρέψει τήν διασκέδαση καἰ τήν ενημέρωσή του, σε διδασκαλείο ηθικής ''παραλυσίας'' καί διαφθοράς..Οπως μετέτρεψε τήν παιδεία σε αναξιοκρατικό άντρο, μπουκώνοντας τα παιδιά με άχρηστες γνώσεις καί γεμίζοντάς τα ''με μιάν αρρωστιάρικη ανησυχία'' γιά το πώς θα βγάλουν το ψωμί τους μονάχα..Κι επιτρέπει νά κυκλοφορούν μέσα στίς τάξεις βιβλία-προπαγανδιστικά σκουπίδια, πολύ πιό επικίνδυνα από Τουρκοκρατίες.

Το κράτος αυτό καταμόλυνε ακόμα καί τήν Δικαιοσύνη ''πράγμα πολλών χρυσίων ''τιμιώτερον'' κατά τόν Πλάτωνα. Οί ανεπάγγελτοι, επαγγελματίες πολιτικοί, όταν κρίνονται για

ατασθαλίες παράγοντες τού αντίπαλου κόμματος, εκθειάζουν τήν ανεξαρτησία τής Δικαιοσύνης..Όταν λογοδοτούν οι ίδιοι προπηλακίζουν τήν Δικαιοσύνη καί διαπομπεύουν τούς λειτουργούς τής εκτοξεύοντας ύβρεις καί ονειδισμούς.

Το κράτος αυτό κομματικοποίησε τίς ''ένστολες'' δυνάμεις τού τόπου, διαβρώνοντας την επαγγελματική τους συνείδηση..Τα νέα ιδεώδη των στρατιωτικών είναι οι γρήγορες προαγωγές κι οι διοικήσεις.Το κράτος αυτό εμπορευματοποίησε τόν έξοχο πολιτισμό μας. Η ελληνική μουσική παράδοση ψυχομαχεί..Την περιφρονούν οι Ελληνόπαιδες, τήν μυκτηρίζουν, υποτονθορίζοντας (=μουρμουρίζοντας) τίς ''μουσικές δημιουργίες'' των διαφημιστικών.

Το κρἀτος αυτὀ κατάντησε τήν νεολαία νευρόσπαστο, λικνιζόμενο στούς ρυθμούς τού κάθε μασκαρά, πού υποδύεται τόν καλλιτέχνη.

Το ανίκανο κομματικό κράτος διέφθειρε την γλώσσα μας ''εργαλείο μαγείας και φορέα ηθικών αξιών'' (όπως λέει ο Ελύτης)Από τον 19ο αι. ακόμη ο συγγραφέας Χουρμούζης διεκτραγωδεί και γράφει για τα εκτρώματα της γλωσσικής ξενομανίας των Ελλήνων: ''Συμπεριφορά γελοιωδεστάτη…ξιπασμένων οψιπλούτων αηδεστάτη επίδειξις! Πτωχοαλαζονεία αξία οίκτου, γλώσσα παρδαλή!''.Τό κομματικό αυτό κράτος νοικιάζει μισθοφόρους ''ψευτοδιανοούμενους'', γιά ευνουχισμό τής κοινωνίας καί άλωση τών ψυχών.''Γνωρίζω μερικούς όπου σχεδόν εντρέπονται να λέγωσιν ότι είναι Έλληνες!'', έγραφε συγγραφέας του 18ου αι.Το κράτος αυτό,το ψευτορωμαίικο,ανέχεται εδώ και δεκαετίες να το απομυζούν τρεις-τέσσερις οικογένειες καί τα πορφυρογέννητα, πολλές φορές κνωδαλώδη, βλαστάρια τους, ομού με τίς στρατιές τὠν κηφήνων, τών σφουγγοκωλάριων πού τούς δορυφορούν.Κι όταν στέρεψε ή ευρωπαϊκή θηλή, φόρτωσαν στόν λαό τίς μαγαρισιές καί τίς ανομίες τους, ρίχνοντάς τόν βορά στά νύχια τής τοκογλυφικής κτηνωδίας.

Σήμερα νομίζεται καλός σε όλα, όποιος είναι αδιάφορος, όποιος δεν νοιάζεται για τίποτα, όποιος δεν νιώθει καμιά ευθύνη. Αλλιώς τόν λένε σωβινιστή, τοπικιστή, μισαλλόδοξο, φανατικό. Όποιος αγαπά την χώρα μας, τα ήθη καί έθιμα μας, τήν παράδοση μας, τήν γλώσσα μας, θεωρείται οπισθοδρομικός. Οι αδιάφοροι παιρνούν για φιλελεύθεροι άνθρωποι, για άνθρωποι που ζούνε με το πνεύμα τής εποχής, πού έχουν για πιστεύω τήν καλοπέραση, το εύκολο κέρδος, τίς ευκολίες, τίς αναπαύσεις, κι ας μήν απομείνει τίποτα πού να θυμίζει σε ποιό μέρος βρισκόμαστε, από πού κρατάμε, ποιοί ζήσανε πρἰν από μας στήν χώρα μας. Η ξενομανία μας έγινε τώρα σωστή ξενοδουλεία, σήμερα περνά για αρετή, κι όποιος έχει τούτη τήν ''αρρώστεια'' πιο βαρειά παρμένη, λογαριάζεται για σπουδαίος άνθρωπος..Η Ελλάδα έγινε ένα παζάρι πού πουλιούνται όλα, σε όποιον θέλει να το αγοράσει. Καταντήσαμε να μήν έχουμε απάνω μας τίποτα ελληνικό, από το σώμα μας ίσαμε το πνεύμα μας. Το μασκάρεμα άρχισε πρώτα από το πνεύμα, κι ύστερα έφθασε καί στο σώμα. Περισσότερο αντιστάθηκε σε αυτή τἠν παραμόρφωση ο λαός καί βαστάξε καμπόσο, μα στο τέλος τὀν πήρε το ρεύμα καί πάει κι αυτός. Μάλιστα είναι χειρότερος από τους γραμματισμένους. Τώρα μαϊμουδίζει τα φερσίματα καί τίς κουβέντες πού βλέπει στόν κινηματογράφο, έγινε αφιλότιμος κι αδιάντροπος..Ενώ πρώτα ξεχώριζε από άλλες φυλές, γιατί ήταν σεμνός, φιλότιμος, ντροπαλός, καλοδεκτικός, τώρα έγινε αγνώριστος. Τα όμορφα χαρακτηριστικά του σβήνουνε μέρα με τήν μέρα..Κι οι λιγοστοί πού διατηρούνε ακόμη λίγα σημάδια από τήν ομορφιά της ελληνικής ψυχής, παρασέρνονται σε αυτή τήν παραμόρφωση από τούς πολλούς, πού είναι οι έξυπνοι, οι συγχρονισμένοι, οι μοντέρνοι, αλλά που είναι στ’ αληθινά οι αναίσθητοι κι οι αποκτηνωμένοι..Οι καλοί ντρέπονται γιατί είναι καλοί, συμμαζεμένοι καί με ανατροφή. Οι άλλοι τούς λένε καθυστερημένους.. Συμπαθητικός άνθρωπος δύσκολα βρίσκεται πια σήμερα στόν τόπο μας. Η μόδα είναι να είναι κανείς αντιπαθητικός, κρύος, άνοστος καί μάγκας. Μάλιστα όπως όλα φραγκέψανε, φράγκεψε κι ο μάγκας.

Οι πιο αγράμματοι ανακατώνουνε στήν κουβέντα τους κάποια εγγλέζικα κι εκεί που δεν χρειάζονται. Όσο για τούς γραμματισμένους, όλη η γραμματοσύνη τους είναι να μιλάνε εγγλέζικα καί σε λίγο καιρό δεν θα υπάρχει Έλληνας να μιλά ελληνικά. Ας καταργηθεί λοιπόν η ελληνική γλώσσα ολότελα, να μήν κουράζονται τα παιδιά μας στήν άσκοπη εκμάθευσή της. Κοιτάχτε τα παιδιά μας. Παρατηρείστε τις φυσιογνωμίες τους, το βλέμμα τους, τις κουβέντες τους, τα αστεία τους, τα παιχνίδια τους. Όλα μυρίζουνε … Ελλάδα, να μἠν αβασκαθούμε! Το μόνο πού απόμεινε ελληνικό είναι το “ρε”. Το μασκάρεμα γίνεται γοργά καί στο κορμί καί στήν ψυχή. Οι λιγοστοί πού αντιστέκονται ακόμη σε αυτόν τόν κατακλυσμό, πως να μπορέσουνε να βαστάξουνε; Γύρω τους βογγά η μεθυσμένη ανθρωποθάλασσα. Έρχεται καινούργιος κόσμος! Το κολοσσαίο με τα ουρλιάσματα του σκεπάζει τίς ψαλμωδίες πού λένε οι μάρτυρες, περιμένοντας τα θηρία να τούς φάνε.

Στ’ όνομα της αλήθειας, ας μού συγχωρεθεί ή σημερινή οργή, οργή ιερή καί χίλες φορές δίκαιη..Χρόνια τώρα κάνω υπομονή, γιά να αποθρασύνουνται ολοένα αυτά τά φουσκωμένα χαρτοφάναρα.Η Ελλάδα είναι εκεινού πού δωρίζει σ’ αυτή έργα τιμημένα, κανωμένα με αίμα καί με υπομονή, έργα πού τα κάνει μονάχα η αγάπη..Δέν έχει κανένα δικαίωμα απάνω στήν Ελλάδα ο ''γυμνοσάλιαγκας΄΄, πού τόν καθίζει στήν ''έδρα''...κάποιος ασήμαντος πολιτικός.Αυτά τα πρόσωπα πού λέγω, τα πήρανε δεν ξέρω ποιοί από τίς επαρχίες, κάτι δασκαλάκια φοβισμένα καί τα θρονιάσανε στά υπουργεία, στά Πανεπιστήμια καί στ’ άλλα πόστα τής πολιτείας καί γινήκανε, αυτά τα ψοφήμια, θηρία ανήμερα, να καταξεσκίσουν κάθε άξιον εργάτη.Καθαρίστε από τήν πνευματική πανούκλα τἠ δυστυχισμένη την Ελλάδα, για να μπορέσουνε να δουλέψουνε οί άξιοι δουλευτάδες.Τα σκουλήκια που είπα, για να σώσουνε τήν τιποτένια ύπαρξή τους, δεν αφήνουνε καμμιά άξια ψυχή να ορθοποδήσει, από συμφέρον κι από φθόνο. Όλοι τούτοι οι πνευματικοί σαλταδόροι έχουνε πιάσει τα πόστα, όλα τα πόστα, κι η δύναμή τους είναι ιερή συμμαχία πού έχουνε κάνει μεταξύ τους, ενώ ο καθένας είναι σάν μιά μυτζήθρα, πού παριστάνει το κάστρο.Αλλά είναι δεμένοι μεταξύ τους, όπως είναι οί κάμπιες κολλημένες η μία στόν πισινό τής άλλης.Μόλις τίς χωρίσει κανένας ψοφάνε.Έτσι πρέπει να γίνει καί με τίς ανθρωποκάμπιες πού μαραζώνουνε τό πνευματικό ολόδροσο δέντρο τής φυλής μας.

Τίμια αδέρφια μου, Έλληνες καθαρογεννημένοι, ξεριζώστε αυτά τα φαρμακερά βρωμοχόρταρα!

Φώτης Κόντογλου

«Μυστικά Άνθη» εκδ. «Αστήρ» 1977)

Το Ολοκαύτωμα της Μονής Αρκαδίου

Τήν άνοιξη του 1866 οι Κρήτες επαναστάτησαν για μια ακόμη φορά. Ήταν ένας ακόμα ξεσηκωμός απέναντι στον Τουρκικό ζυγό στό νησί της Κρήτης ο οποίος μετρούσε ήδη διακόσια πενήντα χρόνια.Η μονή Αρκαδίου από την πρώτη στιγμή της Επανάστασης υπήρξε το επίκεντρο των αγώνων λόγω της σπουδαίας στρατηγικής της σημασίας. Μετά από μάχες σε πολλές περιοχές, ο Διοικητής του Τουρκικού Στρατού, Μουσταφάς Πασάς με 15.000 άνδρες και 30 τηλεβόλα κίνησε κατά της Μονής Αρκαδίου (κέντρο αγώνος περιοχής Ρεθύμνης) και την 7η Νοεμβρίου την πολιόρκησε.Μέσα στη Μονή βρίσκονταν 964 άτομα. Μαχητές ήταν μόνο 259. Oι άλλοι ήταν γέροι και γυναικόπαιδα. Είναι το σημαντικότερο επεισόδιο της Κρητικής Επανάστασης του 1866.Οι συνθήκες για την έναρξη της επανάστασης ήταν δυσμενείς, κυρίως λόγω της πολιτικής κατάστασης τόσο στο εσωτερικό της Ελλάδας όσο και στην Ευρώπη. Από τη μια στο εσωτερικό της Ελλάδας επικρατούσε διχασμένη πολιτική ατμόσφαιρα, με την κυβέρνηση του Μπενιζέλου Ρούφου σαφώς αντίθετη, ενώ περισσότερο αποφασιστικός ήταν ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος. Απ' τις Μεγάλες Δυνάμεις μόνο η Ρωσία, που είχε ταπεινωθεί με τη Συνθήκη των Παρισίων (το 1856), έδειξε να ευνοεί και να υποκινεί μέσω του πρόξενού της στα Χανιά, Σπυρίδωνα Δενδρινού, και του υποπρόξενου Ιωάννη Μητσοτάκη στο Ηράκλειο.

Τα βασικά αίτια της επανάστασης αυτής, ήταν τα ακόλουθα τρία:

• Ο διακαής πόθος των Κρητών για την απελευθέρωσή τους από τον τουρκικό ζυγό και την ενσωμάτωση της Κρήτης με το ελληνικό κυρίαρχο κράτος, το οποίο απείχε πλέον μόλις μερικά ναυτικά μίλια μετά την ενσωμάτωση των Ιονίων νήσων, που είχε πραγματοποιηθεί τρία χρόνια πριν.
• Η εκ μέρους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μερική αθέτηση των όρων του μεταρρυθμιστικού Χαττ-ι Χουμαγιούν, ή άλλως «Ισλαχάτ Φερμάν», περί ισονομίας των θρησκευτικών μειονοτήτων, που είχε θεσπιστεί δέκα χρόνια πριν (1856), με την επιβολή νέων βαρύτερων φόρων και
• Το λεγόμενο «μοναστηριακό ζήτημα», το οποίο αποτελούσε τον απόηχο ομοίου μεγάλου ζητήματος, που είχε ξεσπάσει την ίδια εποχή στη Ρουμανία και αφορούσε την ιδιαίτερη υψηλή φορολόγηση των μοναστηριακών περιουσιών, με συνέπεια κλήρος και λαός να εξεγερθούν.

Στις 3 Μαρτίου το 1866, οι Κρήτες επαναστάτες άρχισαν να συγκεντρώνονται στο Αρκάδι για να εκλέξουν πληρεξούσιους για τις διάφορες επαρχίες της Κρήτης. Από την πλευρά τους οι Τούρκοι ζήτησαν από τον ηγούμενο, Γαβριήλ Μαρινάκη να διώξει την Επαναστατική Επιτροπή από το μοναστήρι με την απειλή ότι θα το καταστρέψουν αλλά ο ηγούμενος αρνήθηκε.

Στις 24 Σεπτεμβρίου ο συνταγματάρχης του Ελληνικού Στρατού Π. Κορωναίος με λίγους εθελοντές που βρίσκονταν στη Μονή, έκρινε ότι η τοποθεσία δεν ήταν κατάλληλη για άμυνα. Ο Ηγούμενος της Μονής Γαβριήλ δεν ήθελε να την εγκαταλείψει και προχώρησε σε αμυντικές προπαρασκευές, στρατολόγησε πολεμιστές και όρισε ως επικεφαλής τον ανθυπολοχαγό Ι. Δημακόπουλο.Μη αναμένοντας βοήθεια από πουθενά, οι Κρητικοί αποφάσισαν να ξεσηκωθούν μόνοι τους και ύψωσαν τη σημαία της Επανάστασης στις 21 Αυγούστου 1866, με το σύνθημα «Ένωσις ή Θάνατος». Στην Ελλάδα συγκροτήθηκαν εθελοντικές ομάδες, που βοήθησαν τους Κρητικούς, με χρήματα, τρόφιμα και άλλα εφόδια.Ο Σουλτάνος θορυβήθηκε από την εξέγερση και έστειλε στις 30 Αυγούστου 1866 τον Μουσταφά Ναϊλή Πασά, με εντολή να την καταστείλει, αφού προηγουμένως είχε απορρίψει τα αιτήματα των Κρητικών. Ο Πασάς έφερε το προσωνύμιο Γκιριτλί (Κρητικός), επειδή είχε συντελέσει στην κατάπνιξη της επανάστασης του 1821 στην Κρήτη.Πρώτα προσπάθησε να καλοπιάσει τους επαναστάτες και να τους πείσει να επιστρέψουν στις δουλειές τους. Όταν αυτοί αρνήθηκαν, αποφάσισε να θέσει σε εφαρμογή το στρατιωτικό του σχέδιο για την κατάπνιξη της επανάστασης.Ο Μουσταφά Πασάς έφθασε έξω από το μοναστήρι το απόγευμα της 6ης Νοεμβρίου 1866. Στη διάθεσή του είχε 15.000 άνδρες (Τούρκους, Αλβανούς, Αιγυπτίους και Τουρκοκρητικούς) και ισχυρό πυροβολικό. Στη Μονή βρίσκονταν 966 άνθρωποι, από τους οποίους μόνο 250 μπορούσαν να πολεμήσουν.Οι προτάσεις προς παράδοση απορρίφθηκαν από τους πολιορκημένους και το πρωί της 8ης Νοεμβρίου άρχισαν οι εχθροπραξίες. Οι Οθωμανοί, παρά τις λυσσαλέες επιθέσεις τους, δεν κατάφεραν να καταλάβουν τη Μονή την πρώτη μέρα. Το βράδυ ζήτησαν ενισχύσεις και μετέφεραν ένα μεγάλο πυροβόλο από το Ρέθυμνο.

Την επομένη, 9 Νοεμβρίου, άρχισε το δεύτερο κύμα της επίθεσης. Νωρίς το απόγευμα γκρεμίστηκε το δυτικό τείχος της Μονής από τις βολές του πυροβόλου και οι επιτιθέμενοι εισέβαλαν στο μοναστήρι, αρχίζοντας τη μεγάλη σφαγή.Στη μπαρουταποθήκη της μονής γράφτηκε η τελευταία πράξη του δράματος και μία ακόμα ένδοξη σελίδα της ελληνικής ιστορίας. Ο Κωστής Γιαμπουδάκης ή κατ’ άλλους ο Εμμανουήλ Σκουλάς την ανατίναξε, σκορπίζοντας το θάνατο, όχι μόνο στους χριστιανούς, αλλά και στους εισβολείς.Αμέσως μετά, οι Τουρκοκρητικοί και οι Αλβανοί όρμησαν και κατέσφαξαν όσους είχαν διασωθεί, ενώ έκαψαν τον ναό και λεηλάτησαν τα ιερά κειμήλια.Από τους Έλληνες που βρίσκονταν στη Μονή, μόνο 3 ή 4 κατόρθωσαν να διαφύγουν, ενώ περίπου 100 πιάστηκαν αιχμάλωτοι. Μεταξύ αυτών και ο Δημακόπουλος, που εκτελέστηκε λίγο αργότερα.Ο ηγούμενος της Μονής Αρκαδίου Γαβριήλ Μαρινάκης είχε σκοτωθεί πριν από την ανατίναξη της μπαρουταποθήκης.Το Ολοκαύτωμα του Αρκαδίου, όπως είχε συμβεί με την καταστροφή των Ψαρών και την Έξοδο του Μεσολογγίου, συγκίνησε όλο τον χριστιανικό κόσμο κι ένα νέο κύμα φιλελληνισμού δημιουργήθηκε στην Ευρώπη. Σπουδαίες προσωπικότητες της εποχής, όπως ο Τζουζέπε Γκαριμπάλντι και ο Βίκτωρ Ουγκώ, πήραν θέση υπέρ του Κρητικού Αγώνα και ξένοι εθελοντές έσπευσαν να ενισχύσουν από κοντά την Επανάσταση.Η Κρητική Επανάσταση φυλλορρόησε τον Ιανουάριο του 1869, αλλά ο Σουλτάνος δεν μπόρεσε να καθυποτάξει ολοκληρωτικά τους Χριστιανούς της Κρήτης.Οι ωμότητες των Τούρκων αλλά και οι πιέσεις των Μεγάλων Δυνάμεων υποχρέωσαν τον σουλτάνο να μεταβάλει την πολιτική του στάση. Έστειλε λοιπόν στην Κρήτη τον μεγάλο βεζίρη Αλή Πασά, κομιστή διοικητικών παραχωρήσεων, που αποτέλεσαν τη βάση του λεγόμενου Οργανικού Νόμου του 1868.

Επρόκειτο για ένα καθεστώς υποτυπώδους ημιαυτονομίας, και σύμφωνα με αυτό η Κρήτη θα αποτελούσε ένα βιλαέτι (διοικητική επαρχία) της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, διοικούμενο από τον Βαλή που διοριζόταν από το σουλτάνο.Το νησί διαιρέθηκε σε πέντε διοικήσεις και είκοσι επαρχίες. Θα μπορούσαν να διορίζονται και χριστιανοί στις διοικήσεις αυτές στα δικαστήρια θα μετείχαν χριστιανοί και μουσουλμάνοι, ενώ αιρετοί σύμβουλοι θα μετείχαν στο κεντρικό συμβούλιο της Γενικής Διοίκησης. Επίσης αναγνωρίστηκε η ισοτιμία των δύο γλωσσών, ελληνικής και τουρκικής. Ο Οργανικός Νόμος κυρώθηκε με «Διάταγμα Αυτοκρατορικόν» που δημοσιεύτηκε στις 8 Ιανουαρίου 1868.

Η Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα πήρε αναβολή για το 1912

Μετά την καταστροφή του, το 1866, το Μοναστήρι του Αρκαδίου ανοικοδομήθηκε πλήρως και αναστηλώθηκε στην πρότερή του μορφή. Μόνο ένα μισοκαμένο τέμπλο στα αριστερά της Αγίας Τράπεζας και μια μπάλα κανονιού σφηνωμένη στο αιωνόβιο κυπαρίσσι στα δεξιά στης εκκλησίας μαρτυρούν το αίμα που χύθηκε πριν περίπου 150 χρόνια.

https://www.newsbreak.gr/