12 Ιανουαρίου 1822.
Στύρα Ευβοίας.
Ο Ηλίας Μαυρομιχάλης, ο πρωτότοκος γιος του Πετρόμπεη της Μάνης, εβρίσκεται αποκλεισμένος στα Στύρα της Ευβοίας.
Ο Κριεζιώτης με τον οποίο εκστράτευσαν στην Εύβοια τον εγκαταλείπει. Ο Ηλίας περιμένει να έρθει μιντάτι υπό τον θείο του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη και δεν δέχεται να υποχωρήσει. Ο αγώνας μοιάζει χαμένος και οι Τούρκοι αυξάνονται.
Μάταια.
Ταμπουρώνεται μαζί με επτά Μανιάτες στον Κοκκινόμυλο. Επτά Μανιάτες αποφασισμένοι να πεθάνουν πλάι στον αρχηγό τους.
Ο Γιουσούφ αγάς πολιορκεί τον μύλο, ενώ καταφθάνει και ο Ομέρ Μπέης με το ιππικό του.
Η άμυνα είναι σκληρή. Τα τόπια πέφτουν βροχή και οι Μανιάτες του Ηλία Μαυρομιχάλη θερίζουν κάθε τούρκικο κεφάλι που πλησιάζει κοντά τους.
Μανιασμένοι οι αγαρηνοί, πεζικάριοι και ιππείς ρίχνονται στον Κοκκινόμυλο επί δύο ώρες.
Ο πανέμορφος Ηλίας, δένει ένα λευκό μαντήλι γύρω από το κεφάλι του ώστε να μην τον εμποδίζουν τα κατάξανθα μαλλιά του.
Τα πυρομαχικά τελειώνουν.
Με πέτρες και ότι άλλο βρίσκουν μέσα στον μύλο συνεχίζουν την ηρωική άμυνά τους.
Ώσπου τελειώνουν κι αυτά.
Η άμυνα σταματά και οι Τούρκοι ορμούν κατά τον μύλον σα σκυλιά.
Μα οι Μανιάτες ως ένδοξοι απόγονοι του Λεωνίδα δεν παραδίδονται.
Ή ταν ή επί τας!
Με τα γιαταγάνια στα χέρια κάνουν ηρωική έξοδο. Όλοι πέφτουν νεκροί.
Ο αρχηγός τους με πρόσωπο ματωμένο είναι μισοσκεπασμένος από πέτρες.
Οι Τούρκοι πάνε κοντά του να τον ξεχώσουν νομίζοντας πως έχει πεθάνει. Εκείνος σαν να γύρισε από τον Άδη πετάγεται με το σπαθί στο χέρι του και θερίζει τον Τούρκο Καρυστινό Κούκη.
Ο σημαιοφόρος των Τούρκων Μερτάνης ορμάει και αποκόπτει το κεφάλι του Ηλία Μαυρομιχάλη.
Τα κεφάλια των Επτά Ηρώων της Μάνης έγιναν τρόπαιο των Τούρκων. Τα κάρφωσαν σε πασσάλους γύρω από τον οντά τους.
Η κεφαλή του Ηλία Μαυρομιχάλη ήταν στην μέση τους.
Ο Ομέρ Μπέης έστειλε την κεφαλή του Ηλία στον σουλτάνο.
Ο πατέρας του Πετρόμπεης βρισκόταν στην Κόρινθο και ο Δημήτριος Υψηλάντης ανέλαβε να του ανακοινώσει τον θάνατο του γιου του συνοδευόμενος από στρατιωτικούς και πολιτικούς.
-Μπέη μου, είσαι Σπαρτιάτης και γνωρίζεις πόσον οι εφαίνοντο γενναίοι και έχαιραν μάλιστα όταν ήκουαν ότι τα παιδιά τους έπεφταν εις τον αγώνα υπέρ της Πατρίδος.
Ο Πετρόμπεης κατάλαβε το κακό και με δάκρυα στα μάτια ερώτησε:
-Εσκοτώθη ο Ηλίας μου;
Όλοι τότε σηκώθηκαν και τον περιεστοίχισαν.
-Μη με συλλυπείσθε. Έκαμα γιον στρατιώτην.
Το χρέος του το έκαμε προς την Πατρίδαν.
Κείμενο: Μωραΐτες εν Χορώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.