Στίς 10 Μαΐου 1956 άνοιγε για τήν αγωνιζὀμενη Κυπριακή ιστορία ένα νέο κεφάλαιο. Εμελλε από εκείνη τή μέρα ο Κυπριακός ελληνισμός να βλέπει να ανεβαίνουν στο ικρίωμα τής αγχόνης νεαρά παλικάρια πού μέσα στα στήθη τους είχαν κρύψει το όνειρο τής Λευτεριάς!
Ο Μιχαλάκης Καραολής γεννήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 1933 στο Παλαιοχώρι Πιτσιλιάς και ήταν το τέταρτο παιδί του Σάββα και της Παναγιώτας Καραολή. Αποφοίτησε από την Αγγλική Σχολή Λευκωσίας και διορίστηκε δημόσιος υπάλληλος. Παράλληλα, ασχολήθηκε με τον στίβο ως αθλητής του ΑΠΟΕΛ. Εντάχθηκε από τους πρώτους στην ΕΟΚΑ και πήρε μέρος στον απελευθερωτικό αγώνα με την ομάδα του Πολύκαρπου Γεωρκάτζη. Στις 28 Αυγούστου 1955, μαζί με τον συναγωνιστή του Ανδρέα Παναγιώτου σκότωσαν τον αστυνομικό Ηρόδοτο Πουλλή, την ώρα που παρακολουθούσε μια συγκέντρωση του ΑΚΕΛ. Ο Παναγιώτου διέφυγε, ενώ ο Καραολής συνελήφθη σε ενέδρα από τις αγγλικές δυνάμεις και φυλακίστηκε στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας. Στις 28 Οκτωβρίου καταδικάσθηκε σε θάνατο, παρότι η σφαίρα που σκότωσε τον ελληνοκύπριο αστυνομικό προέρχοταν από το όπλο του Παναγιώτου. Οι Αγγλοι δεν του συγχώρησαν ότι κατά τη διάρκεια της ανάκρισης δεν είχε αποκαλύψει τους συναγωνιστές του.
Ο Ανδρέας Δημητρίου γεννήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 1934 στον Άγιο Μάμα Λεμεσού και καταγόταν από πάμπτωχη πολυμελή οικογένεια. Φοίτησε για τρία χρόνια στο Νυχτερινό Γυμνάσιο Αμμοχώστου και στη συνέχεια έπιασε δουλειά σε κατάστημα εκρηκτικών και κυνηγετικών ειδών. Από μικρός αναμίχθηκε στον συνδικαλισμό και διατέλεσε γραμματέας της Συντεχνίας Αχθοφόρων. Νεαρός αγωνιστής της ΕΟΚΑ, πρωτοστάτησε στην αρπαγή οπλισμού από τις κατοχικές αρχές της Αμμοχώστου αφου εργαζόταν στις στρατιωτικές. Τα όπλα προωθήθηκαν σε διάφορες αντάρτικες ομάδες, οι οποίες μέχρι τότε ήταν εφοδιασμένες σχεδόν μόνο με κυνηγετικά. Συνελήφθη τον Νοέμβριο του 1955 μετά από ένοπλη ανεπιτυχή επίθεση εναντίον του Σίντνεϊ Τέιλορ Βρετανού πράκτορα της «Ιντέλιτζενς Σέρβις. Καταδικάσθηκε σε θάνατο.
Στις 10 Μαΐου 1956, ο Μιχαλάκης Καραολής και ο Ανδρέας Δημητρίου απαγχονίστηκαν στις Κεντρικές Φυλακές της Λευκωσίας. Η γενναία στάση τους μπροστά στους δημίους τους και το γεγονός της θανάτωσής τους προκάλεσαν παγκόσμια αντίδραση και κατακραυγή. Την προηγούμενη μέρα (9 Μαΐου 1956) στην Αθήνα, 4 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από τις συγκρούσεις αστυνομικών και διαδηλωτών, που ζητούσαν την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Προς τιμήν των δύο ηρώων, πολλοί δρόμοι στην Ελλάδα και την Κύπρο φέρουν το όνομά τους.
http://www.eoka.org.cy/?page_id=937
ΝεΟραμα: Οι θυσίες τών παλικαριών αυτών τής ΕΟΚΑ αλλά κι αυτών πού ακολούθησαν δεν ήταν στοιχεία μιάς κλειστής περιόδου αλλά διαχρονικά διδάγματα καί διλαυγείς φάροι πού πάντα θα φωτίζουν καί θα καθοδηγούν όσους αγωνίζονται για Λευτεριά. Τέτοια διδάγματα καί τέτοιους τηλαυγείς φάρους έχουμε κι εμείς σήμερα ανάγκη στή κατοχή πού περνά η πατρίδα μας. Με τίς αρετές πού ήταν προικισμένοι οι αγωνιστές αυτοί επιβάλλετε να προικιστούμε κι εμείς σήμερα καί να βιώσουμε το παράδειγμά τους για να μπορέσουμε να φανούμε ''πολλώ κάρονες'' εκείνων, να δικαιώσουμε τη θυσία τους καταξιώνοντας καί τούς ίδιους τούς εαυτούς μας. Είναι εξόχως λυπηρό το γεγονός, ότι η νέα γενιά αγνοεί, σε συντριπτικό ποσοστό, το έπος τού Κυπριακού εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα 1955-1959, πού σφράγισε τη νεότερη εθνική μας Ιστορία. Φαίνεται, ότι στην παρακμιακή εποχή μας, στο σχεδιασμό τής ύλης τών σχολικών εγχειριδίων, προτάσσονται άλλες προτεραιότητες καί ενδεχομένως, κυριαρχούν καἰ κάποιες ανομολόγητες σκοπιμότητες. Όπως και να έχει πάντως το πράγμα, δοξάζουμε το Θεό, επειδή πάντοτε θα υπάρχουν εκείνοι ιστορικοί αλλά κι απλοί Ελληνες πού θα υπενθυμίζουν σε όλους τούς υπόλοιπους αλησμόνητες πτυχές τής εθνικής μας Ιστορίας, σε καιρούς ιστορικής λήθης καἰ συλλογικής αμνησίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.