Ο Παναγιωτης Τουμάζου η Γιωτής όπως τον φώναζαν οι φίλοι ή Ονήσιλος όπως ήταν γνωστός στην οργάνωση καταγόταν από το Κάτω Βαρώσι και ως μαθητής είχε ενταχθεί στον αγώνα της ΕΟΚΑ μοιράζοντας προκηρύξεις ή γράφοντας συνθήματα στους τοίχους. Τον Δεκέμβριο του ΄55, παίρνει μέρος σε βομβιστική επίθεση εναντίον βρετανικού οχήματος. Λίγους μήνες μετά με εντολή της Οργάνωσης επιτέθηκε μαζί με ένα συναγωνιστή του εναντίον Τούρκου πράκτορα των Άγγλων. Οι αρχές ανακαλύπτουν την ταυτοτητά του, μάλλον μετά από προδοσία και για να συνεχίσει τη δράση του, κατέφυγε στα βουνά, όπου γίνεται μέλος της αντάρτικης ομάδας Σολέας. Ο "Μαύρος Οκτώβρης". Η τριμελής ομάδα του "Γιωτή" είχε λάβει εντολή να στήσει ενέδρα σε μία απότομη στροφή του δρόμου Κακοπετρία- Καρβουνά.Μία ολόκληρη εβδομάδα περίμεναν οι νεαροί αντάρτες, αλλά ο "στόχος" ήταν άφαντος.Τη νύχτα της 22ας Οκτωβρίου, η ομάδα ξεκινάει να λάβει θέση και πάλι στην ενέδρα που έστηνε κάθε βράδυ.. Στη διαδρομή, ο Γιωτής, κόβει ένα κλαδί ελιάς και λέει στους υπόλοιπους: "Αν πέσω, τότε οι αντίπαλοί μας θα καταλάβουν ότι δεν είμαστε τρομοκράτες, αλλά άνθρωποι της ειρήνης". Οι ώρες πέρναγαν κι αργά το βράδυ ακούστηκαν τα βρετανικά οχήματα. Οι νάρκη ήταν τοποθετημένη στο σωστό σημείο κι όλα κυλούσαν όπως όριζε το σχέδιο. Όμως η νάρκη ήταν χαλασμένη και ο μηχανισμός δεν δούλεψε. Ευθύς αμέσως, οι νεαροί αντάρτες αρχίζουν να βάλλουν εναντίον των Βρετανών και να ρίχνουν χειροβομβίδες. Πανικόβλητοι οι στρατιώτες, άρχισαν να πυροβολούν προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Μία από τις σφαίρες τους πέτυχε και τον νεαρό Παναγιώτη. Οι συναγωνιστές του προσπάθησαν να τον μεταφέρουν, αλλά δεν τα κατάφεραν.Οι φλόγες όμως, που προκάλεσαν οι Άγγλοι με τα φλογοβόλα, τους ζώσανε από παντού..Οπισθοχώρησαν.Εκείνος έμεινε εκεί με το κλαδί ελιάς στην τσέπη του.Για την ειρήνη, όπως είχε πει.
ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.