Αυτό πού τούς πονάει είναι πού δεν ξεχνάμε

 

Γράφει η Σοφία Παππἀ 

Πόντος, Μικρασία, Κωνσταντινούπολη, Β. Ηπειρο, Ιμβρος, Τένεδος, Αν.θράκη, Κὐπρος. Πόση καταστροφή, πὀσο αίμα, πὀσος πόνος! Βασανιστήρια, βιασμοί, εκτοπίσεις, αιχμαλωσἰες, Θἀνατος! Πρἐπει να τα λέμε κάθε μέρα για να μάθει κι ο τελευταίος ἀνθρωπος τἠ φρίκη! Ολοι αυτοί οι διεθνιστές θέλουν να σβήσουν απ' τήν μνήμη ειδικά τών νέων τήν Ιστορία μας για να περάσουν σε λίγο σε μεγαλύτερη προδοσία είς βάρος τών σκοτωμένων, τών αγνοουμἐνων αλλά καί τών ζωντανών Ελλήνων. Σε αυτές τίς αλύτρωτες πατρίδες μας δεν αναφέρονται ποτέ. Μιλούν καί διδάσκουν στα παιδιά μας μόνο για εφιάλτες προδότες καί ρουφιάνους. Μιλούν για διεθνές δίκαιο, ευρωπαικές πορείες, για τα δικαιώματα τὠν γηγενών πληθυσμών στήν Αμερική, Αφρική, Ασία κλπ. για τα δικαιὠματα τών ''προσφύγων'', αλλά σε ότι αφορά τήν Ελλάδα σωπαίνουν! Ένα εθνικό κράτος με τα δικά μας βιώματα θα έπρεπε να μιλάει γι' αυτά κάθε μέρα. Το μὀνο πού τούς ενδιαφέρει όμως, είναι η διατήρηση τής καρέκλας. Εφιάλτες καί Νενέκοι. Αυτές οι αλύτρωτες πατρίδες όμως δεν ήταν απλά απώλειες πολέμου. Ηταν καθαρές ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ τών Ελλήνων από τούς Τούρκους καί πού μέχρι σήμερα αρνούνται να αναγνωρίσουν, ούτε έχει πληρώσει αποζημιώσεις. Οταν η φλόγα τού πατριωτισμού ὀμως κυλάει στο αίμα σου ποτέ δεν λησμονείς. Τιμάς τούς νεκρούς καί διατηρείς τή μνήμη σου άσβεστη. Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ τών Ελλήνων είναι από τίς πιο τραγικές στιγμές στήν ιστορία τής ανθρωπότητας. Φοβούνται όμως ακόμα καί να το πούν οι εθελόδουλοι. Καί μιλούν για ''εθνοκαθάρσεις''. Καί γράφουν με απανθρωπιά στα μαύρα κατάστιχα τίς γενοκτονίες μαζί με τούς ομοίους τους σε όλο τον κόσμο. Γι' αυτὀ πρέπει να μαθευτεί η αλήθεια κι η Ιστορία. Καί για τούς Έλληνες τής Β. Ηπείρου πού εκτελέστηκαν από τούς Τσάμηδες καί τούς Έλληνες τής Μακεδονίας πού σφαγιάστηκαν. Για τούς 800.000 Έλληνες τής Αν.Θράκης καί τής Μ.Ασίας. Γιά τούς νεκρούς Πόντιους πού δολοφὀνησε ο Στάλιν. Για τήν γενοκτονία τών Ελλήνων σε Κωνσταντινούπολη, Ίμβρο, Τένεδο. Για τίς περιουσίες τὠν Ελλήνων πού δεν πήραν ποτέ πίσω. Για τα Σεπτεμβριανά το '55 στήν Πόλη. Για τήν πολύπαθη Κύπρο μας. Γιατί η ιστορία δεν είναι αρχειοθετημένες υποθέσεις, δίχως ουσία για τήν ζωή μας σήμερα. Δεν είναι άχρωμες μνήμες για καφέ ή ποτό. Η ιστορία είναι αίμα, είναι πόνος, είναι ό,τι πέρασε, αλλά δεν χάθηκε καί συνεχίσει να μάς συγκλονίζει! Γι΄ αυτὀ απαιτούμε Δικαίωση. Κι όλες οι αθώες ψυχές που χάθηκαν στούς ματωμένους αυτούς ξεριζωμούς, θα είναι για πάντα χαραγμένη στήν καρδιά καί το μυαλό τών Ελλήνων. Ενώνουμε λοιπόν τίς δυνάμεις μας καί ζητούμε αναγνώριση τής ιστορικής αλήθειας. Γιατί μόνο η συλλογική μνήμη καί η γνώση τής ιστορικής αλήθειας μπορούν να αποτρέψουν τήν επανάληψη αντίστοιχων θηριωδιών στο μέλλον!