Ο Λυκούργος βλέπει τήν ένδοξη Σπάρτη σαν ένα νεκροταφείο. Βλέπει τούς ζωντανούς νεκρούς κατοίκους της να σαπίζουν καί να χάνονται. Η πνευματική ανωτερότητα του όμως, τού επιτρέπει να δεί τα μελλούμενα. Ορά τα επερχόμενα κακά και τάζει τον εαυτό του στρατιώτη στόν αγώνα τής αφυπνίσεως. Ως σιδηρουργός, σφυρηλατεί με πάθος. Δημιουργεί ασπίδα. Τήν κάνει ευρεία, σκληρή, αδιαπέραστη. Με αυτήν τήν ασπίδα οι συμπολίτες του θα αποκρούσουν τήν κακία καί θα διαφυλάξουν τήν αρετή τους. Επιβάλετε να τούς ενεργοποιήσει. Θέλει να τούς δείξει με ένα απλό παράδειγμα καί να τούς πείσει για τόν τρόπο με τόν οποίο θα γίνει η αναγέννηση.
Κάνει λοιπόν ένα πείραμα. Εκτρέφει δυό σκυλάκια ποὐ είχαν τούς ίδιους γεννήτορες. Το ένα το άφησε στήν οικία του, στήν καλοπέραση καί τήν λαιμαργία καί το δεύτερο το γύμνασε στο κυνήγι. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα τα έφερε καί τα δυό στήν εκκλησία τού δήμου. Επειτα, σε κάποιο σημείο αφήνει λιχουδιές καί σε κάποιο άλλο ένα λαγό. Αφήνοντας τούς σκύλους ο καθένας όρμησε σε αυτό που είχε συνηθίσει να κάνει ή είχε εκπαιδευτεί να κάνει. Και τότε τούς είπε: ''Οράτε, ω πολίται, έτι ταυτού γένους υπάρχοντες εν τή τού βίου αγωγή πάρα πολύ αλλήλων διάφοροι επέβησαν καί ποιητικωτέρα τής φύσεως ή άσκησις προς τα καλά τυγχάνει''. (Βλέπετε, ω πολίτες, ότι αν καί είναι από τούς ίδιους γονείς, με τήν ίδια αγωγή, έγιναν πάρα πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους, κι αυτή η άσκηση είναι αποτελεσματικότερη τής φύσεως, για να συνηθίζουμε να κάνουμε το καλό). Φανταστείτε σε ποιο σημείο πτώσης είχε φθάσει η Σπαρτιατική πολιτεία. Οι Λακεδαιμόνιοι ικανοποιούντο μόνο με το να αναφέρονται στήν καταγωγή τους. Η όλη κατάστασή τους, μοιάζει σαν να ζούσαν μέσα σε βούρκο καί να υπερηφανεύονται για το πόσο καθαρός καί περιποιημένος ήταν ο γεννήτορας τους.
Δεν πρέπει λοιπόν να θαυμάζουμε, στείρα, τους προπάτορες μας. Πρέπει να τούς ερευνούμε, επιβάλεται να τούς μελετήσουμε σε βάθος ώστε να εκπαιδευτούμε σ’ αυτά που τούς έκαναν τούς ενδοξοτέρους και ευγενεστέρους τών ανθρώπων. Για να βγείς από τόν βούρκο, το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να κινηθείς. Στήν αρχή θα δυσκολευτείς, αλλά όσο θα προχωράς το βήμα σου θα γίνετε πιο ελαφρύ, η προσπάθειά σου πιο εύκολη. όσο Ελληνικό κι αν είναι το αίμα που ρέει στις φλέβες μας. Οσο κι αν οι γενετικές πληροφορίες χιλιετηρίδων είναι υποθηκευμένες στο δέρμα μας, χωρίς άσκηση καί μόχθο δεν θα μπορέσουμε να τίς ενεργοποιήσουμε. Είμαστε σε λήθαργο. Καιρός είναι να αφυπνιστούμε καί να δράσουμε...
Ιωάννης Κωτσής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.