Τάσος Ισαάκ-Σολομών Σολωμού

Το 1990, ο 18χρονος Τάσος Ισαάκ από το Παραλίμνι υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία σε φυλάκιο μονάδας Πεζικού στη Δερύνεια. Ενώ έκανε σκοπιά, οι κατοχικοί στρατιώτες από το απέναντι φυλάκιο άρχισαν να τον βρίζουν και να τον πειράζουν κάνοντας αισχρές χειρονομίες. Ο Τάσος δεν είπε τίποτε σε κανέναν. Τα ξημερώματα της επόμενης ημέρας αποφάσισε να μπει στην τουρκοκρατούμενη ζώνη, ημίγυμνος έχοντας μαζί του ένα μαχαίρι και να αφαιρέσει την τουρκική σημαία από το κατοχικό φυλάκιο.Το επόμενο πρωί έκαψε την τουρκική σημαία, γιουχαϊζοντας προς την κατεχόμενη πλευρά. Το περιστατικό προκάλεσε πρόβλημα στα Ηνωμένα Έθνη και ο διοικητής του οργισμένος ανέφερε πως θα τον στείλει στρατοδικείο.

-Εσύ δεν θα με στείλεις γιατί είσαι Κρητικός του απάντησε ο νεαρός στρατιώτης και ο διοικητής στρεφόμενος προς άλλους αξιωματικούς είπε:

-Αν είχα χίλιους σαν και δαύτον

Τέτοιους άντρες θέλω. Είσαι δυνατός και παλικάρι, 30 Τάσους να είχε η Κύπρος, δεν θα τολμούσε να πατήσει ούτε ένας Τούρκος σε τούτο το νησί.

Στις 11 Αυγούστου 7.000 μοτοσυκλετιστές θα πραγματοποιούσαν την αντικατοχική πορεία προς την Κερύνεια. Οι Τούρκοι απειλούσαν ότι θα άνοιγαν πυρ και αυτό ανησυχούσε τις αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας.Οι μοτοσυκλετιστές ήταν αποφασισμένοι και δήλωναν ότι δεν είχαν πρόθεση να συγκρουστούν ούτε με την αστυνομία, αλλά ούτε και με τα Ηνωμένα Έθνη και ότι η πορεία τους θα ήταν ειρηνική.Ο Τάσος Ισαάκ στην προσπάθεια του να βοηθήσει έναν άλλο Ελληνοκύπριο, τον οποίο κτυπούσαν οι Τούρκοι, δέχτηκε επίθεση και έπεσε στο χώμα. Γύρω του μαζεύτηκαν και άλλοι λυσσασμένοι Τούρκοι και άρχισαν να τον κτυπούν αλύπητα με πέτρες και ρόπαλα, ενώ μέλη της Ειρηνευτικής Δύναμης παρακολουθούσαν αμέτοχοι.Η κατάσταση είχε ξεφύγει από τα οργανωμένα πλαίσια.Οι μοτοσυκλετιστές άρχισαν να κινούνται προς διάφορες κατευθύνσεις. Στη Δερύνεια άρχισαν οι συγκρούσεις. Μοτοσυκλετιστές και άλλοι διαδηλωτές βρέθηκαν αντιμέτωποι με τους πάνοπλους Τούρκους και τους Γκρίζους Λύκους.Ο πετροπόλεμος δεν άργησε να αρχίσει.Μετά από λίγο ο ήρωας Τάσος Ισαάκ άφηνε την τελευταία του πνοή λίγα μέτρα μακριά από την αγαπημένη του Αμμόχωστο.Καθοδηγητής της άνανδρης δολοφονίας του ήταν ο αρχηγός του παραρτήματος των Γκρίζων Λύκων στα κατεχόμενα, Μεχμέτ Αρσλάν. Το άψυχο κορμί του Ισαάκ μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Παραλιμνίου. Η κηδεία του ορίστηκε να γίνει μετά από τρεις μέρες.Ο Τάσος Ισαάκ στις 11 Αυγούστου 1996 πέρασε στο πανθεο των ηρωων δολοφονημενος απ τα χέρια των γκριζων λύκων στην Δερύνεια.Αφησε πίσω του σύζυγο, γονείς και αδελφές. Η γυναίκα του ήταν έγκυος και στις 17 Σεπτεμβρίου 1996 έφερε στον κόσμο ένα κοριτσάκι που πήρε το όνομα του, Αναστασία.

"Χωνεύουμε τα εγκλήματα, χαρακτηριζόμαστε από αδράνεια, αποδεχόμαστε και αδιαφορούμε για το έγκλημα απέναντι στην πατρίδα μας.Οι δολοφόνοι βαφτίζονται βουλευτές και υπουργοί".Ο Ερχαν Αρικλί "καμαρώνει" για την έδρα του στην ψευδοβουλή.Ο Κενάν Ακίν, ο δολοφόνος του Σολωμού, ζει ανενόχλητος στα κατεχόμενα και εμείς ανοίγουμε τα οδοφράγματα της ντροπής και παρακαλούμε τον ΟΗΕ να μας προστατεύσουν"

Αναστασία Ισάακ 24 ετων σημερα
(Η κόρη του τα είπε όλα)

Τρεις μέρες μετά, στις 14 Αυγούστου 1996, έγινε η κηδεία του Τάσου Ισαάκ, που είχε ξυλοκοπηθεί μέχρι θανάτου από Τουρκοκύπριους κατά τη διάρκεια αντικατοχικής διαδήλωσης Κυπρίων μοτοσυκλετιστών. Αμέσως μετά την κηδεία, αρκετοί από τους παριστάμενους συγκρότησαν διαδήλωση και ξαναμπήκαν στη νεκρή ζώνη από το ίδιο σημείο, για να αποτίσουν φόρο τιμής στον Ισαάκ, καταθέτοντας στεφάνια και λουλούδια στον τόπο της δολοφονίας του. Ανάμεσα στους διαδηλωτές ήταν και ο 26χρονος Σολωμός Σολωμού, δεύτερος ξάδελφος του Ισαάκ ο οποίος κάποια στιγμή φώναξε :

-"Εγώ θα κατεβάσω τη σημαία"

-Το θέλω αυτό το σκυλί, πυροβολήστε! ηταν η εντολή του διοικητή των κατοχικών δυνάμεων.

Ο Σολωμός Σολωμού δέχεται μια σφαίρα στο λαιμό επιχειρώντας να κατεβάσει την τουρκική σημαία.Δολοφονείτε κι αυτός από τους "Γκρίζους λύκους" .Είχε δεχτεί τρεις σφαίρες, μία στο στόμα, μία στο λαιμό και μία στο στομάχι, που αποδείχθηκαν θανατηφόρες. Η κηδεία του Σολωμού Σολωμού έγινε στις 16 Αυγούστου 1996, στο Παραλίμνι, παρουσία πλήθους κόσμου, που καταδίκασε την τουρκική βαρβαρότητα

Όσοι με το χάρο γίναν φίλοι, με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη.

Η σκηνή με τον Σολωμού να ανεβαίνει στον ιστό με το τσιγάρο, που ήξερε πως θα είναι το τελευταίο του, ήταν σίγουρα συγκλονιστική και φαίνεται πως κινητοποίησε τα συναισθήματα του ποιητή και στιχουργού Άλκη Αλκαίου, ο οποίος έγραψε εύστοχα: όσοι με το Χάρο γίναν φίλοι / με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη - Η εικόνα του και το μέγεθος της ανδρείας του θα μείνει χαραγμένη στις καρδιές και στο μυαλό όλων των Ελλήνων και θα αποτελεί φάρο για τις νέες γενιές. 

www.kalavrytanews.com

ΝεΟραμα :Έχουν περάσει έκτοτε πολλοί Αύγουστοι που μας δείχνουν τους δρόμους εκείνους, τα μονοπάτια, που οδηγούν στη θυσία και την ελευθερία..Οι δρόμοι αδιάβατοι, φαινομενικά, διάπλατα ανοιγμένοι όμως, με τις θυσίες εκείνες που υπερβαίνουν τον Άνθρωπο.Ο Τάσος Ισαάκ και ο Σολωμός Σολωμούςγιναν σύμβολα πατριωτισμού..Η στιγμή της θυσίας τους δεν ήταν παροδική.Ήταν και παραμένει η ίδια η αιωνιότητα, που τους ενέταξε στο πάνθεον των ηρώων -των σύγχρονων ηρωων- του Ελληνισμού.Νεοι Καπετάνηδες Μιχάληδες, χωρίς να κρυβονται στα παραπάνω βήματα του χορου του θανατου.Δεν έχουν χαθεί. Εδω είναι, πάντα μαζί μας.Ανοίξανε τα φτερά τους.Ανοίξαμε τα μάτια μας.Δεν μας εγκαταλείψανε στα δύσκολα.Πλανιόμαστε στα μονοπάτια που χαράξανε.Δεν ξεχνιόμαστε και δεν πρέπει να ξεχνιόμαστε.Μας δείξατε τον δρόμο.Οι ψυχές τους σεργιανίζουν σήμερα ανάμεσά μας και κρατούν αναμμένη την φλόγα της απελευθέρωσης.Ερωτευτήκανε την απόλυτη ελευθερία.Οφείλουμε σήμερα να την προασπιστούμε.Τα μάτια μας στραμμένα εκεί που έπρεπε, εκεί που πρέπει.Στην επανένωση.Οι Κυπριοι δεν είναι απλά αδέρφια μας,είναι κομμάτι της ψυχής μας.Η θυσία τους δεν περισσεύει.Γιατί ξεψυχάνε κάθε μέρα.Κι οι ψυχές τους διατρανώνουν και βροντοφωνάζουν το συλλογικό αίτημα για επιστροφή.