Τα λόγια είναι φτωχά για να περιγράψει κανείς τον ελευθερωτή του Αιγαίου και κυβερνήτη του θρυλικού ''Αβέρωφ''. Όντας γόνος της ένδοξης οικογένειας των Κουντουριώτηδων του '21 δεν γεύτηκε ποτέ το πικρό ποτήρι της ήττας από τους ''εχθρούς του γένους'' όπως χαρακτήριζε τους Τούρκους.Το 1919 δέχτηκε τα ανώτατο πολιτικό αξίωμα, αυτό του Προέδρου της Δημοκρατίας, παραιτήθηκε όμως τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους μετά την δεύτερη απόπειρα δολοφονίας του γεμάτος πίκρα και στεναχώρια.Η καρδιά του έπαψε να χτυπά στο Παλαιό Φάληρο στις 22 Αυγούστου του 1935 και ο ίδιος τάφηκε ''στο μέρος όπου φυσούν όλοι οι αέρηδες'', στην γλυκιά του Ύδρα.Η ψυχή του όμως θα ζη για πάντα σε κάθε κανόνι του Πολεμικού Ναυτικού μας και σε κάθε τορπίλη. Θα ζη σε κάθε βότσαλο του Αιγαίου, σε κάθε νησί και βραχονησίδα και σε κάθε αφρισμένο κύμα του βαθυγάλαζου πελάγους.Στις 22 Αυγούστου του 1935 τα μάτια του Ναυάρχου Παύλου Κουντουριώτη κλείνουν για πάντα.
Η διαθήκη του Παύλου Κουντουριώτη όπως ο ίδιος της έγραψε:
«Ἔζησα πιστός εἰς τήν Χριστιανικήν Θρησκείαν καί εἰς τήν Ἀνατολικήν Ὀρθόδοξον Ἑλληνικήν Ἐκκλησίαν. Ἠγάπησα δι’ ὅλης τῆς ψυχῆς μου τήν Πατρίδα μου. Κατά τό μέτρον τῶν δυνά- μεών μου καί τῇ βοηθείᾳ τοῦ Θεοῦ ἐξετέλεσα τό καθῆκον μου. Ἀτενίζω ἤρεμος τήν κρίσιν τῆς ἱστορίας ... Ὅλη μου ἡ στοργή ἀνήκει εἰς τήν Ὕδραν, ὅλη μου ἡ ψυχή εὔχεται πρός τόν Θεόν διαπύρως νά φυλάττει τήν Ἑλλάδα.
Ἐν Ἀθήναις 15 Νοεμβρίου 1926
Παῦλος Κουντουριώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.