Η πίστη του αγίου ἦταν θεμελιωμένη στίς ἀρχές τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ καί στή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας. Γι᾿ αὐτό ἀρνήθηκε νά τήν ἐγκαταλείψει καί μέ παρρησία διεκήρυξε δημοσίως ὅτι προτιμᾶ νά πεθάνει παρά νά ἀρνηθεῖ τόν Χριστό.Στό μαρτύριό του φανερώθηκαν ὅλα τά χαρίσματα πού ὁ πιστός Χριστιανός ἔχει καί δέν σβήνονται ἀπό τήν καρδιά του, οὔτε μέ βασανιστήρια οὔτε μέ τόν θάνατο.Ἡ φλόγα πού ἀνάβει ὁ Χριστός στήν ψυχή κάθε πιστοῦ τήν θερμαίνει τόσο πολύ, ὥστε ἀντιμετωπίζει τά πάντα μέ ἀπάθεια, μέ ἀφοβία καί μέ ὑπευθυνότητα.«Τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπό τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ;» λένε ὅσοι μαρτύρησαν γιά τόν Χριστό. Μαζί τους καί ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Χρῆστος, ἀπό τήν Πρέβεζα, γιά τόν ὁποῖο ἡ Κῶς τον τιμά διότι μαρτύρησε στά χώματά της καί κάπου, ἀσφαλῶς, βρίσκονται τά ἅγια λείψανά του, τά ὁποῖα προσευχονται νά βρεθοῦν, ὥστε νά τά τιμήσουν μέ τόν δέοντα σεβασμό.Μέ τή θυσία, τήν παρρησία καί τό παράδειγμά του ὁ Ἅγιος στήριξε καί στηρίζει τούς κατοίκους τῆς νήσου, οἱ ὁποῖοι μέ εὐλάβεια καί πίστη τόν ἐπικαλοῦνται μέχρι σήμερα καί τιμοῦν τή μνήμη του.
Ὁ Ἅγιος Χρῆστος ὁ ἐκ Πρεβέζης ὁ Ναύκληρος
Τά χώματα τῆς Κῶ ἔχουν ποτισθεῖ μέ τό αἷμα τοῦ Ἁγ. Νεομάρτυρα Χρήστου, μέ καταγωγή ἀπό τήν Πρέβεζα, ἡ μνήμη τοῦ ὁποίου ἑορτάζεται στίς 5 Αὐγούστου, ἡμέρα πού μαρτύρησε τό ἔτος 1668 μ.Χ.Ο Χρήστος αμέσως έτρεξε στην Εκκλησία, προσευχήθηκε, βρήκε πνευματικό και εξομολογήθηκε.Μετά από μέρες, όταν πήγαινε για το πλοίο του, συναντήθηκε με γενίτσαρους, που άρχισαν να του βρίζουν την πίστη και το άγιο βάπτισμα. Ο Χρήστος δεν φοβήθηκε και απάντησε στους Τούρκους, ότι ο Μωάμεθ είναι ο κολασμένος αντίχριστος. Γεμάτοι θυμό οι γενίτσαροι, όρμησαν επάνω του και με άγρια χτυπήματα του είπαν ν' αρνηθεί την πίστη του για να σωθεί. Ο Χρήστος απάντησε απαγγέλλοντας το σύμβολο της πίστης. Τότε αυτοί, τον έβγαλαν έξω από την πόλη και τον έκαψαν ζωντανό.Οι άπιστοι άφησαν το σώμα του άταφο για ένα μήνα. Αλλά το λείψανο του Αγίου έμεινε αναλλοίωτο και στις πρώτες νύχτες το σκέπαζε κάποιο γλυκό φως,που προερχόταν από τον ουρανό.Μάλιστα, κατά το διάστημα αυτό έκανε και πολλά θαύματα.
Tags:
ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ
Στα 15 μου έτρεχα σε πορείες όπως κι αργότερα μεγαλη.Κοιμόμουν νυχτα στα παγκάκια κι η αστυνομια με τρομοκρατία ερχόταν να με πιάσει.Εκεί ανάμεσα στο κυνήγι στο τρέξιμο και στο κρυφτό πρωτοέμαθα τον κλεφτοπόλεμο.Το αντάρτικο.Την τέχνη να πολεμὠ.Κουράστηκαν όντως πολύ να με πιάσουν.Μου είχε πει πολύ πριν ο παππούς μου πως γεννήθηκα λέει από φίδι κι από πέτρα. Αργοτερα έμαθα πως το φίδι είναι η γνώση και δύναμη ή πέτρα.Χριστηκα πολεμιστρια της ζωής από τότε και παλεύω μέχρι σήμερα με νύχια και με δόντια στον ίδιο κλεφτοπόλεμο στο ίδιο αντάρτικο.Πότε στεκω ορθή και πότε λυγίζω.Εμαθα να μην φοβάμαι το θάνατο.Το έμαθα σαν πήγαινα μικρή και διάβαζα τις αρχαίες ελληνικές ρήσεις επάνω στις λιτές επιτύμβιες πλάκες.Είμαι Ελληνίδα και πονάω για όσα βλέπω γύρω μου.Κι όλο στρέφω το σουγιά ''πάνω'' στη ψυχή μου..
Εμαθα τον πόνο μου να το μετατρέπω σε υπομονή.Κρατάω λοιπόν γερά ακομα.Μια προσευχή με γαληνεύει και μου θυμίζει την πίστη που πρέπει να έχω για να αντέξω.Το φάρμακο αυτό που με κρατάει ζωντανή και αισιόδοξη
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.