Ο καλόγερος Σαμουήλ είναι ένας θρύλος.Χάριν της ελευθερίας, ξεπέρασε τον εαυτό του, τις δυνάμεις του, τις δυνατότητές του και με την αυτοθυσία του έδειξε το δρόμο στις επόμενες γενιές. Αν και ήταν πολιορκημένος, δεν καταδέχτηκε να σκλαβωθεί.Αυτό, που έχει μεγάλη σημασία είναι ότι κατά την τελευταία πολιορκία του Σουλίου διακρίθηκε για την ευστροφία του και την παλικαριά του, προσφέροντας με πολλούς τρόπους τις πολύτιμες υπηρεσίες του, ακόμα και συμμετέχοντας ο ίδιος στις μάχες κατά των Τουρκαλβανών, με αποτέλεσμα να τον θεωρεί ο Αλή πασάς ως τον μεγαλύτερο εχθρό του.Τελικά θυσίασε και την ίδια τη ζωή του, καθώς ήταν μια ψυχή, που δεν πρόδωσε, ούτε φυσικά, ούτε ηθικά, τους ατίμητους θησαυρούς της παράδοσης και απέρριψε τα ανταλλάγματα του συμβιβασμού.Εμεινε τελευταίος, μαζί με λίγους ηλικιωμένους και βαριά τραυματίες, για να παραδώσουν την μπαρουταποθήκη, που ήταν μέσα στην εκκλησία σε έναν βραχότοπο.Συνήθιζε δε στα κηρύγματά του να παρενθέτη συνεχώς τίς λέξεις «η τελευταία κρίσις». Το αυστηρό του βίου του δεν εβράδυνε να ελκύση τον σεβασμό πάντων των Σουλιωτών.
Ένας από τους ανθρώπους του Αλή Πασά τον προκάλεσε λεκτικά τον Σαμουήλ, λέγοντας του:
«Πόσα κολαστήρια στοχάζεσαι καλόγερε, θα σε κάμη ο Βεζύρης οπόταν σε βάλει εις το χέρι, από το οποίο και δε γλιτώνεις;«.
Τότε εκείνος του απάντησε: «Δεν είναι άξιος ο Βεζύρης, να πιάση άνθρωπον, όστις εκτός οπού δε φοβάται, γνωρίζει και άλλον δρόμον: του θανάτου.»
Όπως και νάχει ο καλόγερος Σαμουήλ τόσους αιώνες πίσω, άφησε ως παρακαταθήκη τον τρόπο που αρμόζει στους νεοέλληνες να ζούμε: "Ελεύθεροι". Χωρίς να εκμαυλίζονται και να εξαχρειώνονται οι συνειδήσεις μας. Χωρίς να είμαστε άβουλα όντα, που μας σέρνουν σε μια δουλεία βασανιστική.
π. Ηλίας Μάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.