Πάργα

Η Πάργα είναι παραθαλάσσια κωμόπολη που βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα του νομού Πρέβεζας της άλλοτε επαρχίας Μαργαριτίου. H Πάργα ήταν γνωστή κατά την αρχαιότητα σαν Παράγειρος, Παραγαία και Yπαργός απ’ όπου προήλθε η σημερινή της ονομασία. Ήταν η αρχαία Τορύνη του Πτολεμαίου και του ΠλούταρχουΗ Πάργα τα προηγούμενα χρόνια δεν είχε την μορφή που έχει σήμερα. Η αλλαγή αυτή είναι εμφανής στα οικήματα τα οποία διαφέρουν από τα σημερινά. Συγκεκριμένα τα παλιά σπίτια, ήταν πολύ μικρότερα σε μέγεθος με λίγα δωμάτια, ήταν ισόγεια κυρίως, πέτρινα με ξύλινες πόρτες. Τα περισσότερα είχαν σκεπή με κεραμίδια, τα οποία έφτιαχναν μόνοι τους.Τα υλικά από τα οποία ήταν φτιαγμένα, ήταν το ξύλο, η πέτρα, η άμμος και ο ασβέστης για το χτίσιμο. Οι χώροι ήταν μικροί και συνήθως υπήρχε ένα κυρίως δωμάτιο το οποίο ήταν για όλες τις χρήσεις.Τέλος, οι αυλές ήταν μικρές λόγω της μορφολογίας του εδάφους.Τα σημερινά σπίτια, δε έχουν καμία ομοιότητα με τα παλαιότερα αφού είναι μεγαλύτερα σε μέγεθος με πολλά ευρύχωρα δωμάτια, διώροφα τις περισσότερες φορές και κατασκευάζονται σύμφωνα με τις τάσεις της σύγχρονης αρχιτεκτονικής.Τα υλικά που χρησιμοποιούνται σήμερα είναι κυρίως το μπετόν, τα τούβλα και οι πέτρες που αποτελούν όμως διακοσμητικό στοιχείο. Οι χώροι είναι σαφώς μεγαλύτεροι αφού οι ανάγκες των κατοίκων έχουν αλλάξει. Έτσι τα δωμάτια που έχει κάθε οίκημα είναι περισσότερα και μεγαλύτερα.Ακόμα οι αυλές είναι μεγάλες με πολλά χρώματα ομορφαίνοντας όχι μόνο τα σπίτια αλλά τις γειτονιές και ολόκληρη την Πάργα.Θα λέγαμε πως παρόλο που πολλά άλλαξαν στον τρόπο κατασκευής των κτιρίων, η γραφικότητα έχει παραμείνει, τα καντούνια θυμίζουν άλλες εποχές και ο ταξιδιώτης ταξιδεύει στον χρόνο

Το κάστρο

Πριν κατασκευαστεί το ισχυρό κάστρο της Πάργας που σώζεται μέχρι και σήμερα, οι κάτοικοι της Πάργας προσπαθούσαν να διατηρούν οχυρωμένη την πόλη, που ήταν εκτεθειμένη προς τη θάλασσα, ώστε να μπορούν να αντιμετωπίζουν τους επιδρομείς. Στην προσπάθεια τους αυτή, είχαν φτιάξει τις πρώτες οχυρωματικές κατασκευές και με τη βοήθεια των Νορμανδών. Το 1452 καταλαμβάνει την οχυρωμένη θέση ο Χατζή Μπέης, αλλά το 1454 το ανακαταλαμβάνουν οι κάτοικοι της. Ο Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα το 1537 κατεδάφισε το υπάρχον φρούριο και πόλη.Το κάστρο κατασκευάζεται εκ νέου με την βοήθεια των Ενετών, αλλά πριν ολοκληρωθεί κατεδαφίζεται ξανά από τους Τούρκους.Οι Ενετοί το 1792 χτίζουν για τρίτη και τελευταία φορά ένα τέλειο δυνατό φρούριο, που μένει απόρθητο μέχρι το 1819, παρά τις επιθέσεις κυρίως του Αλί Πασά των Ιωαννίνων, που ψηλά από το κάστρο της Αγιάς – Ανθούσας τους πολιορκεί.

Το κάστρο της Πάργας – Λεπτομέρεια από πίνακα του Francesco Hayez

Έξω από το κάστρο οκτώ πύργοι σε διάφορες θέσεις, συμπλήρωναν την άμυνα. Μέσα στο στενό χώρο της ακρόπολης ήταν στοιβαγμένα 400 σπίτια, με τρόπο που να καταλαμβάνουν μικρό χώρο, απυρόβλητα από τη θάλασσα.Από τη βρύση «Κρέμασμα» εφοδιάζονταν με νερό οι δεξαμενές του κάστρου και τα σπίτια. Το κάστρο για τον εφοδιασμό του, χρησιμοποιούσε τους δύο όρμους: του Βάλτου και της Πωγωνιάς. Το κάστρο της Πάργας ήταν απόρθητο σε όλη τη διάρκεια της διοίκησης του Αλί Πασά και πρόσφερε μεγάλη ανακούφιση στους Σουλιώτες που τον αντιμάχονταν. Στο κάστρο αυτό, ελεύθεροι πολιορκημένοι Παργινοί και Σουλιώτες έδωσαν ηρωικές μάχες και κράτησαν την ελευθερία τους επί αιώνες.Στο κάστρο της Πάργας μπορεί κανείς σήμερα, να φτάσει μέσα από στενά δρομάκια και τα σκαλοπάτια που ξεκινούν από το λιμάνι της Πάργας και υπάρχει εκεί, πλακοστρωμένος δρόμος που οδηγεί στην παραλία του βάλτου. Σήμερα το κάστρο φωτίζεται και έχει τη δυνατότητα το κοινό να το επισκέπτεται. Στον κεντρικό χώρο έχουν ανακατασκευαστεί δύο κεντρικά κτήρια που φιλοξενούν θεατρικές παραστάσεις εκθέσεις καθώς και πλήθος κόσμου. Στο Κάστρο λειτουργεί αναψυκτήριο-καφετέρια, εκθεσιακός χώρος όπου στεγάζεται έκθεση φωτογραφίας. Το κάστρο είναι επισκέψιμο από νωρίς το πρωί έως αργά το βράδυ.

Στην τοξωτή πύλη της εισόδου διακρίνονται στο τείχος ο φτερωτός λέων του Αγίου Μάρκου, το όνομα «ΑΝΤΟΝΙΟ CERVASS 1764», εμβλήματα του Αλί πασά, δικέφαλοι αετοί και σχετικές επιγραφές. Θολωτοί διάδρομοι, αίθουσες πυροβολείων, στοές εφοδίων, ισχυροί προμαχώνες με θυρίδες πυροβόλων, θυρίδες ελαφρών όπλων. Λέγεται, ότι υπάρχει ακόμα και κρυφή δίοδος προς τη θάλασσα, στρατώνες, φυλακές, αποθήκες και δύο οχυρά στην τελευταία γραμμή αμύνης : δείχνουν αρτιότητα σχεδίου αμύνης που μαζί με την φυσική οχύρωση το καθιστούσαν φρούριο ανίκητο.Η Πάργα τα προηγούμενα χρόνια δεν είχε την μορφή που έχει σήμερα. Η αλλαγή αυτή είναι εμφανής στα οικήματα, τα οποία ήταν μικρά και διώροφα με τους ξύλινους εξώστες και τις κεραμοσκεπές που συνδέονται μεταξύ τους με τα στενά καντούνια (σοκάκια) και συνέθεταν την αρχιτεκτονική της πόλης.Οι κάτοικοι της πόλης συνήθιζαν να χτίζουν τα σπίτια τους εξαιρετικά κοντά το ένα στο άλλο ενώ τα σπίτια που βρίσκονταν στην εξωτερική πλευρά της πόλης διέθεταν πολεμίστρες για να προστατεύονται. Έτσι, η πόλη διέθετε έναν αμυντικό χαρακτήρα, γεγονός που διαφαίνεται από την αρχιτεκτονική της ακόμη και σήμερα.Σήμερα η Πάργα, φανερά επηρεασμένη από την Επτανησιακή αρχιτεκτονική, διαθέτει λιθόστρωτα σοκάκια, παραδοσιακά «καντούνια», ολάνθιστες γειτονιές και παραδοσιακές ταβέρνες που προσθέτουν μαγευτικές πινελιές στο ειδυλλιακό τοπίο της. Ο χαρακτήρας της πόλης είναι ζωντανός και σύγχρονος με έντονα στοιχεία από το παρελθόν να ενσωματώνονται αρμονικά.

Το 1797 πέρασε από ενετική σε γαλλική κυριαρχία και το 1814 σε αγγλική. Οι Άγγλοι την πούλησαν στον Αλή Πασά με συνθήκη στις αρχές του 19ου αιώνα και χάνει τα προνόμια των προηγούμενων αιώνων. Οι Παργινοί αντιδρούν στη συνθήκη, καθώς χάνουν σημαντικό μέρος των περιουσιών τους και για να μην υποδουλωθούν κατέφυγαν στην Κέρκυρα (1819). Η συλλογική μνήμη έχει διασώσει το θρήνο τους και τη φυγή τους προς την Κέρκυρα ως ένα σημαντικό και τραγικό γεγονός στην ιστορία της πόλης. διαγωγή αυτή των Άγγλων προς τους Παργινούς φέρεται να προκάλεσε τότε την παγκόσμια κατακραυγή. Σχετικό τυγχάνει και το δημοτικό τραγούδι «Της Πάργας» όπου και περιγράφεται ο τραγικός εκείνος ξεριζωμός των Παργινών. Σπουδαίος επίσης είναι σχετικός πίνακας του Διον. Τσόκου η «Φυγή της Πάργας».Η Πάργα ήταν η τελευταία πόλη του ηπειρωτικού ελλαδικού χώρου που πέρασε σε τουρκική κατοχή. Παρά ταύτα και αυτός ακόμη ο ολικός ξεριζωμός δεν πτόησε Παργινούς και Σουλιώτες που συνέχισαν αμείωτα να προσφέρουν τις πολύτιμες υπηρεσίες τους στην ελληνική επανάσταση με κάποιους από αυτούς όπως ο Μάρκος Μπότσαρης και ο Κίτσος Τζαβέλας να αναδειχθούν σε πανελλήνιους ήρωες.Το 1913 η Πάργα εντάσσεται στο Ελληνικό κράτος. Πολλοί Παργινοί επιστρέφουν στον τόπο τους μετά την απελευθέρωση,στις 23 Φεβρουαρίου του 1913.

Οι τακτικές επιδρομές και επιθέσεις από τις οποίες «υπέφεραν» οι κάτοικοι της Πάργας, δημιούργησαν την ανάγκη να τονώσουν το θρησκευτικό τους συναίσθημα και να στραφούν στην ασφάλεια που προσφέρει, κατασκευάζοντας σημαντικό αριθμό εκκλησιών.Σημαντικές είναι η εκκλησία του Αγίου Νικολάου που είναι Πολιούχος της Πάργας, η εκκλησία της Αγίας Ελένης στο λόφο της Αγίας Ελένης, η εκκλησία του Αγίου Αθανασίου στο Κρυονέρι, η εκκλησία του Αγίου Σώστη, η εκκλησία της Αγίας Μαρίνας, η εκκλησία της Παναγίας πάνω στο ομώνυμο νησάκι, η εκκλησία των Δώδεκα Αποστόλων που βρίσκονται τα ιερά κειμήλια της Πάργας το ιερό λάβαρο, ευαγγέλια, εικόνες και σκεύη και η εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα στο Βάλτο.

Στης Πάργας τον ανήφορο, κανέλα κι γαρίφαλο!

Έτσι λέει το παλιό τραγούδι και, αν την επισκεφτείτε, θα καταλάβετε τον ποιητή. Το μέρος έχει το γοητευτικό «κατιτίς» του, είναι ένας τόπος που νοστιμίζει τη χώρα μας σαν μπαχαρικό! Τα κανελογαρίφαλα είναι κλασικός συνδυασμός που συνοδεύει συχνά τα κοκκινιστά, τον κιμά, τα πιάτα με κρέας και κοτόπουλο και τα σιροπιαστά γλυκά.Από τους Παργινούς όμως, δεν λείπει και η φαντασία, και έτσι συνεχίζουν ως σήμερα να εμπνέονται άκρως ενδιαφέρουσες γεύσεις.

Σήμερα η Πάργα αποτελεί το πιο πολυσύχναστο τουριστικό θέρετρο της περιοχής. Σε κοντινή απόσταση υπάρχουν οι παραλίες Κρυονέρι, Πίσω Κρυονέρι (εντός του οικισμού της Πάργας), ο Βάλτος και το Σαρακήνικο στα δυτικά, ο Λίχνος και ο Αϊ Γιαννάκης στα ανατολικά. Απέναντι ακριβώς από την πόλη υπάρχει το γραφικό Νησί της Παναγιάς στο οποίο είναι κτισμένη εκκλησία καθώς και μεσαιωνικά και ενετικά κτίσματα. Αποτελεί δημοφιλή τουριστικό προορισμό της Ηπείρου. Είναι χτισμένη στις παρυφές του ενετικού κάστρου και είναι εμφανώς επηρεασμένη από την επτανησιακή αρχιτεκτονική.

• Το ιστορικό Βενετσιάνικο κάστρο της πόλης
• Το νησάκι με την εκκλησία της Παναγίας
• Το εκκλησιαστικό μουσείο, στο κέντρο της πόλης
• Ο ναός του Αγίου Νικολάου, Πολιούχος της Πάργας
• Το Μοναστήρι της Αγίας Βλαχέρνας
• Το εκκλησάκι στου Αι Σώστη κάτω από το βράχο σε μοναδικό τοπίο πάνω από την ομώνυμη παραλία
• Τα γραφικά πλακόστρωτα δρομάκια μέσα στην πόλη
• Το κάστρο «του Αλή Πασά» στην Ανθούσα
• Η υποβρύχια πηγή στον κόλπο Αι Γιαννάκη
• Τα φυσικά σπήλαια στο Λίχνο
• Τα δεκάδες εκκλησάκια εντός της πόλης

 

ΠΑΡΓΙΝΟΙ ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ

Όσο ξερό και άγονο είναι το έδαφος της Ηπείρου τόσο πλούσιο φύτρωσε και ευτυχώς εξακολουθεί να φυτρώνει το δέντρο της ευεργεσίας.Οι Ηπειρώτες είναι οι μεγαλύτεροι ευεργέτες του έθνους. Οι πλούσιες δωρεές τους υπήρξαν καταλυτικές για τη μόρφωση, τον πολιτισμό, τη διαπαιδαγώγηση, την οικονομική ανόρθωση και την απελευθέρωση της Ελλάδας.Ιδιαίτερα κατά την Τουρκοκρατία, τα έργα τους είχαν ξεχωριστή σημασία. Συνέβαλαν σημαντικά στην επιβίωση του Γένους, στην πνευματική αναγέννηση και στην πολιτική του αποκατάσταση. Ήταν οι προάγγελοι της νεοελληνικής μας αναγέννησης.Στα χρόνια της σκλαβιάς, αξιόλογοι Ηπειρώτες ξενιτεύτηκαν. Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν φτωχοί. Ωστόσο δημιούργησαν και διατήρησαν εμπορικές και οικονομικές σχέσεις με ολόκληρο τον κόσμο. Ίδρυσαν εμπορικούς και τραπεζικούς οίκους, καθώς και νοσοκομεία και σχολεία. Ποτέ όμως δεν ξέχασαν την πατρίδα τους και ζούσαν με τον καημό νατη δούνε μια μέρα ελεύθερη. Διατηρούσαν στενές οικονομικές και πνευματικές σχέσεις με την Ήπειρο.Τελικά κάθε σημείο, κάθε θέση φαίνεται ωραιότερη από κάθε άλλη.Έχει κανείς την εντύπωση, πως αυτό που βλέπει με τα μάτια του δεν είναι αλήθεια αλλά ένα προϊόν της φαντασίας και του ονείρου.

https://www.tripadvisor.com.gr/