Βαστάτε ,Τούρκοι, τ' άλογα, λίγου να ξανασάνω
να χαιρετίσω τα βουνά κι τις ψηλές ραχούλες,
να χαιρετίσω τις πλαγιές, τις δροσερές βρυσούλες.
Και σεις Τζουμέρκα κι Αγραφα παλικαριών λημέρια,
εγώ σας έχω μαρτυριά, εσείς να μολογάτε,
τους Τούρκους πως πολέμαγα κι πάντα τους νικούσα.
Ν' αφήσω διάτα στα παιδιά, σ' αυτόν το Λεπενιώτη,
φωτιά να βάλλει στ' Αγραφα, σ' αυτό το Μοναστήρι,
να κάψει τον καλόγηρο που πρόδωσε εμένα.
Το μοιρολόϊ αυτο είναι του καπετάνιου Αντώνη Κατσαντώνη που έπειτα απο προδοσία συνελήφθη απο τους Τούρκους. Οι Τούρκοι τον αλυσόδεσαν και πεζό τον έσερναν στα Γιάννενα . Κάποια στιγμή ο καπετάνιος επειδή ξέροντας πως θα πεθάνει χαιρετά και βλέπει για τελευταία φορά τα μέρη του τραγουδώντας τα παραπάνω λόγια.Το κύκνειο άσμα ενος αγωνιστή,που μας δείχνει πως δεν εχει αξία το πόσο θα ζήσουμε αλλά το πως θα ζήσουμε και πως θα πεθάνουμε.
Απ τη Δημοτικη μας παράδοση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.