Ομάδα 29 ιατρών και νοσηλευτών του Πακιστανικού Στρατού αφίχθη με ειδική πτήση στα Άδανα της Τουρκίας στις 17 Ιουλίου 1974 και αναπτύχθηκε στην Ταρσό της Μερσίνης προκειμένου να συνδράμει στην περίθαλψη Τούρκων στρατιωτών ενόψει εισβολής στην Κύπρο. Στις 20 Ιουλίου 1974, ο πρωθυπουργός του Πακιστάν Zulfikar Ali Bhutto διαβίβασε μήνυμα στήριξης στην Άγκυρα μέσω του Τούρκου πρέσβη στο Ισλαμαμπάντ, Erdem Erner, σημειώνοντας ότι «το Πακιστάν βρίσκεται στο πλευρό της Τουρκίας και είναι έτοιμο να παράσχει κάθε δυνατή συνδρομή».Μία ημέρα αργότερα, ο Bhutto απηύθυνε δημόσια έκκληση για συλλαλητήρια υπέρ της Τουρκίας, λέγοντας πως «δεν μπορούμε να μείνουμε απαθείς ή αδιάφοροι μπροστά στην ανάγκη της Τουρκίας για αδελφική υποστήριξη».
·
Κι έχουμε σχεδόν μισό εκατομμύριο απ αυτούς εδω.Είναι κι αυτοί φίλοι μας
Ολοι ειναι ''φιλοι'' μας τελικά
Στα 15 μου έτρεχα σε πορείες όπως κι αργότερα μεγαλη.Κοιμόμουν νυχτα στα παγκάκια κι η αστυνομια με τρομοκρατία ερχόταν να με πιάσει.Εκεί ανάμεσα στο κυνήγι στο τρέξιμο και στο κρυφτό πρωτοέμαθα τον κλεφτοπόλεμο.Το αντάρτικο.Την τέχνη να πολεμὠ.Κουράστηκαν όντως πολύ να με πιάσουν.Μου είχε πει πολύ πριν ο παππούς μου πως γεννήθηκα λέει από φίδι κι από πέτρα. Αργοτερα έμαθα πως το φίδι είναι η γνώση και δύναμη ή πέτρα.Χριστηκα πολεμιστρια της ζωής από τότε και παλεύω μέχρι σήμερα με νύχια και με δόντια στον ίδιο κλεφτοπόλεμο στο ίδιο αντάρτικο.Πότε στεκω ορθή και πότε λυγίζω.Εμαθα να μην φοβάμαι το θάνατο.Το έμαθα σαν πήγαινα μικρή και διάβαζα τις αρχαίες ελληνικές ρήσεις επάνω στις λιτές επιτύμβιες πλάκες.Είμαι Ελληνίδα και πονάω για όσα βλέπω γύρω μου.Κι όλο στρέφω το σουγιά ''πάνω'' στη ψυχή μου..
Εμαθα τον πόνο μου να το μετατρέπω σε υπομονή.Κρατάω λοιπόν γερά ακομα.Μια προσευχή με γαληνεύει και μου θυμίζει την πίστη που πρέπει να έχω για να αντέξω.Το φάρμακο αυτό που με κρατάει ζωντανή και αισιόδοξη
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.