«Τι μάθαμε λοιπόν σήμερα;»
«Ότι δε βγαίνουμε ποτέ απ’ το σπίτι “μέχρι νεωτέρας”…»
«Γιατί;»
«Γιατί υπάρχει μόνο μέρα, γιατί καίει πολύ, γιατί υπάρχει το “ανεξέλεγκτο”…»
«Τι σημαίνει “ανεξέλεγκτο”;»
«Σημαίνει αυτό που όποιος βγει έξω παθαίνει κατάληψη απ’ αυτό».
«Γιατί;»
«Δεν ξέρουμε. “Μέχρι νεωτέρας”».
«Τι μας διδάσκει αυτό;»
«Ότι φορούμε πάντα πιτζάμες, για να συνηθίζουμε στον ύπνο και για να μη θέλουμε να βγαίνουμε έξω, και έτσι να γλιτώνουμε».
«Άρα;»
«Ο ύπνος θα μας σώζει».
«Μέχρι πότε;»
«“Μέχρι νεωτέρας”».
«Δηλαδή…»
«Μέχρι να μας το πουν από την τηλεόραση».
«Έτσι μπράβο, αγόρι μου. Είδες τι έπαθε ο πατέρας σου που βγήκε…»
«Ναι».
«Και δε θα βγάζουμε τη μάσκα ύπνου ούτε μες στο σπίτι, παρεκτός…»
«… κι αν είναι απαραίτητο».
«Τυχερά είστε εσείς που γεννηθήκατε μετά την απαγόρευση. Δεν έχετε μνήμες “κοντινότητας”. Έλα, πες την προσευχή σου τώρα…»
«Όμως τι είναι αυτό εκεί που πετάει, μαμά;»
«Α, μια πυγολαμπίδα είναι! Υπάρχουν ακόμη; Από πού μπήκε με κλειστά παράθυρα;»
«Βγήκε από το χώμα μες στη γλάστρα;…»
«Αυτό δε γίνεται… Όμως ωραίο αυτό το χώμα μες στη γλάστρα… Έλα, φτάνει τώρα, την είδες. Βάλε πάλι τη μάσκα. Και πες την προσευχή σου, αγόρι μου, ακούω…»
Τα μέτρα πάρθηκαν προ οκταετίας. Ανακοινώθηκαν αρχικά από την τηλεόραση. Συνέστησε: παραμονή εντός των ορίων της οικίας, αποχή από συνευρέσεις σε εξωτερικούς χώρους. Αισιοδοξία, και κλειστά παντζούρια για τεχνητό βράδυ. Μαύρες κουρτίνες. Χαμηλά ή κλειστά φώτα, για αναπλήρωση νύχτας. Συχνή πόση χαμομηλιού για χαλάρωση, νυχτικό ένδυμα, μάσκες ύπνου. Προσπάθεια απομάκρυνσης από τις πόρτες. Η λέξη «πόρτα» κρίνεται ημιαπαγορευμένη. Τα νέα επίσημα λεξικά την παραλείπουν. Ο κόσμος τη χρησιμοποιεί.
Από τον συγκεντρωτικό τόμο διηγημάτων του Βασίλη Αμανατίδη (Vassilis Amanatidis) «Πλαγκτόν: οι ιστορίες»
