Ο Οδυσσέας έφυγε με δώδεκα καράβια από την Τροία. Όταν ξανοίχτηκαν τα πλοία του στο Αιγαίο, οι θεοί έστειλαν άνεμους που τα έσπρωξαν βόρεια, στην χώρα των Κικόνων.Ο Οδυσσέας και οι σύντροφοί του άρπαξαν απ' τους Κίκονες προμήθειες.Οι Κίκονες τους επιτέθηκαν, με αποτέλεσμα πολλοί σύντροφοι του Οδυσσέα να σκοτωθούν, ενώ οι υπόλοιποι μπήκαν στα καράβια και έφυγαν.
Ο ήρωας εδώ,έρχεται αντιμέτωπος με την απόφαση του να εξακολουθήσει την δύσκολη ατραπό,πού θα τον οδηγήσει στην «αυτογνωσία» και την αναγνώριση της πραγματικής του φύσης.
Μετά από εννέα μέρες, ο Οδυσσέας φτάνει στη χώρα των Λωτοφάγων,ένα επίγειο παράδεισο γεμάτο λωτούς, πού προκαλούσαν την λήθη σε όποιον τούς έτρωγε.Ο ήρωας έστειλε τρεις απ' τους συντρόφους του να δουν τί άνθρωποι ζούσαν σ' αύτη την χώρα.Oι σύντροφοι του συνάντησαν τούς Λωτοφάγους, oι οποίοι τους έδωσαν να φάνε λωτούς, φρούτα μαγεμένα. Αμέσως ξέχασαν πατρίδα και συντρόφους και δεν ήθελαν να φύγουν από εκεί. Ανήσυχος ο Οδυσσέας πήγε να τους βρει. Τους πήρε με το ζόρι κι αμέσως διέταξε τα καράβια να σαλπάρουν.
Συνεχίζοντας το ταξίδι του ο Οδυσσέας συναντά τούς Κύκλωπες.Ο πολύφημος παγιδεύει τον Οδυσσέα και τους συντρόφους του στην σπηλιά.Ο Κύκλωπας Πολύφημος καταβροχθίζει έξι συντρόφους του Οδυσσέα.Ο Οδυσσέας χρησιμοποιεί το νου για να μπορέσει να σωθεί.Ο Πολύφημος, όπως όλοι οι Κύκλωπες, έχει μόνο ένα μάτι. Για αυτόν τον λόγο βλέπει μόνο μπροστά. Τόσο η όρασή του όσο και η νόησή του είναι μονοδιάστατη.Σε ερωτησή του πως τον λένε απαντά ''Κανένας''.Ο Οδυσσέας τυφλώνει τον Πολύφημο και δένεται μαζί με τούς συντρόφους του κάτω από την κοιλιά των κριαριών πού υπήρχαν μέσα στην σπηλιά του Πολύφημου.Ο τυφλός Κύκλωπας έψαχνε στην ράχη τα κριάρια, καθώς έβγαιναν, δίχως να αντιληφτεί τους κρυμμένους συντρόφους του Οδυσσέα.
συμβολίζει τον αχανή Ωκεανό των συναισθημάτων μας.Οπως,όλοι οι Κύκλωπες, έχει μόνο ένα μάτι. Για αυτόν τον λόγο βλέπει μόνο μπροστά.Τόσο η όρασή του όσο και η νόησή του είναι μονοδιάστατη.Η τύφλωση του Πολύφημου από τον Οδυσσέα, συμβολίζει την υπερίσχυση του συνειδητού στο ασυνείδητο.Ο Πολύφημος έχει ένα μάτι στο σημείο του τρίτου ματιού. Αν αυτό αδρανοποιηθεί χάνεται η έκτη αίσθηση, η ενόραση.Τα Κριάρια την επικοινωνία του με το Θείο.Το όνομα δεν το αποκαλύπτει,καθώς αυτός δεν έχει ακόμα επιτελέσει το έργο για το όποιο έχει επιλεχτεί.
Ο ήρωας συνεχίζει την περιπλάνηση, έως ότου φτάνει στο νησί των Λαιστρυγόνων.Εκεί έρχεται σε σύγκρουση με τους Γίγαντες, με τους φύλακες των εσωτερικών πεδίων.Από τα 12 καράβια μόνο το δικό του κατάφερε να ξεφύγει.
Ο ήρωας εδω απογυμνώνεται από τις φοβίες του, κατανοεί, πώς όποιος ζει στην αληθινή του ουσία είναι αυτάρκης και δεν χρειάζεται τίποτε για την ευτυχία έκτος από την αρετή του.Αυτη είναι το καθαρότερο και απλούστερο στοιχείο της ανθρώπινης ύπαρξης και αποτελεί το ίχνος του Eνός μέσα μας, πού προσκαλεί τον άνθρωπο να προσπαθήσει να το επιτύχει.Αυτος είναι και ο συμβολισμός εδώ.
Έτσι, φτάνει στο νησί της μάγισσας Κίρκης.Η Κίρκη γοητεύει τους συντρόφους του ήρωα και τους μεταμορφώνει σε χοίρους.Ο Οδυσσέας βοηθιέται από τον Έρμη (την δύναμη του νου) και μένει ανεπηρέαστος από την Κίρκη.
Εδώ απεικονίζεται η δύναμη των σεξουαλικών και των βουλητικών παθών, τα όποια μπορούν να υποβιβάσουν τον άνθρωπο σε ζώο, εκδηλώνοντας τα πιο κτηνώδη του ένστικτα.Η Κίρκη αντιπροσωπεύει μία όψη της ψυχής του.Η μεταστοιχείωση των αρνητικών όψεων της ψυχής είναι ένα από τα βασικότερα καθήκοντα του.
Ο Οδυσσέας ετοιμάζεται για την μεγάλη κατάβαση.Το ταξίδι του στον Κάτω Κόσμο, όπου οφείλει να ξαναγεννηθεἰ,γι' αυτό προηγήθηκε η κάθαρση στο νησί της Κίρκης.
Ο συμβολισμός εδώ είναι ότι μετά απ τον τελετουργικό ο μύστης εγείρεται,άλλα ως άνθρωπος δεν είναι τώρα πια ο ίδιος.Εχει μεταλλαχτεί σε έναν δύο φορές γεννημένο, έχει κατακτήσει το αληθινό ''Εγώ'' του.Έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με τις αρνητικές όψεις του εαυτού του, πού τον εμποδίζουν στο ταξίδι του.Ο μάντης Τειρεσίας, πού συμβολίζει την ενορατική ικανότητα της ψυχής του, τον συμβουλεύει, αν θέλει να επιστρέψει στην Ιθάκη να μην πειράξει τα Βόδια στο νησί του Ήλιου.
Χάρη στην βοήθεια της Κίρκης καταφέρνει να αποφύγει την πλανερή γοητεία των Σειρήνων. Προειδοποιημένος δένεται στο κατάρτι του πλοίου του για να μην ενδώσει.Το πλοίο συμβολίζει το νου πού πλέει στην θάλασσα των επιθυμιών για να προσεγγίσει τον εντός υμών Θεϊκό Σπινθήρα. Δένεται στο κατάρτι, δηλαδή αγκιστρώνεται νοητικά στο όραμα της ψυχής του, για να αποφύγει την πρόκληση. Η επίγνωση του ανθρώπου. Η συνείδηση πού γίνεται αυτοσυνείδηση και παρατηρεί τον εαυτό της. Αυτοεπίγνωση.
Συνεχίζοντας το ταξίδι του ο ήρωας φθάνει στη περιοχή της Σκύλλας και της Χάρυβδης.Ο Οδυσσέας χάνει έξι συντρόφους από τη Σκύλλα.
Η Σκύλλα και η Χάρυβδη συμβολίζει την εσωτερική άβυσσο,που είναι έτοιμη να κατασπαράξει όποιον δεν μπορεί να βαδίζει ισορροπημένα ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, στο πνεύμα και την ύλη, σε αυτόν τον κόσμο και τον έτερο μεταφυσικό υπερβατικό κόσμο.
Ο Οδυσσέας καταφέρνει να πλεύσει στο νησί του Ήλιου. Εκεί έβοσκαν τα παχιά βόδια του θεού. Θυμήθηκε τότε ο ήρωας μας τα λόγια του Τειρεσία και παρακάλεσε τους συντρόφους του να φύγουν μακριά απ' το νησί αυτό. Μα εκείνοι ήταν πολύ κουρασμένοι και δε δέχονταν.Όταν τους τέλειωσαν τα τρόφιμα έμειναν μερικές μέρες νηστικοί.Μια μέρα όμως,πού ο Οδυσσέας κοιμόταν, έσφαξαν μερικά βόδια και τα έψησαν. Όταν ξύπνησε ο Οδυσσέας τρόμαξε, μα ήταν αργά.Φεύγοντας απ' το νησί του Ήλιου ο Δίας τούς έστειλε άγρια καταιγίδα και κύματα θεόρατα.Ένα αστροπελέκι χτύπησε το καράβι και το διέλυσε.Πνίγηκαν όλοι. Μόνο ο Οδυσσέας γλίτωσε.
Ο συμβολισμός που δίνεται εδω είναι ότι η ψυχή από μόνη της δεν επαρκεί για την εξύψωση στον ανώτερο εαυτό.Μόνο όταν λάμψει το πνευματικό εσωτερικό φως,ο άνθρωπος τελειοποιείται.
Ο συβολισμός εδω είναι η υπόσχεση της αιώνιας νεότητας.την οποία νικάει η πνευματική θέληση και ελέγχεται η κατώτερη φύση του.Ξαναπαίρνει τον δρόμο της επιστροφής, άλλα μέχρι τη τελευταία στιγμή ο Ποσειδώνας εναντιώνεται για άλλη μια φορά και έτσι τα κύματα ξεβράζουν τον ναυαγό στο νησί των Φαιάκων.
Δύο μέρες και δύο νύχτες κολυμπούσε και τον έδερναν τα κύματα. Τη τρίτη μέρα με την βοήθεια μιας νεράιδας, της Λευκοθέας, βγήκε σ' ένα ακρογιάλι. Ξάπλωσε κάτω από μία ελιά, σκεπάστηκε με φύλλα και κοιμήθηκε βαθιά. Είχε φτάσει στο νησί των Φαιάκων. Εκεί περιμαζεύεται από τη Ναυσικά και βρίσκει καταφύγιο στην Αυλή του βασιλιά Αλκίνοου, όπου τελικά αποκαλύπτει την πραγματική του ταυτότητα και συγκινεί όλους με την αφήγηση των περιπλανήσεών του (σημείο όπου ξεκινάει η Οδύσσεια) Με την βοήθεια του Αλκίνοου και έπειτα από νέα τρικυμία, ο Οδυσσέας καταφέρνει τελικά, μετά από 10 χρόνια, να φτάσει στην Ιθάκη. Η ολοκλήρωση του κύκλου. Eδώ λαμβάνει τέλος η μύηση του και ετοιμάζεται για την τελική επιστροφή.
Μιχάλης Μπατής
Η Πηνελόπη στο παλάτι έφτιαχνε και ξήλωνε εναν αργαλειό υποσχὀμενη οτι αν τον φέρει εις πέρας θα παντρευτεί έναν απο τους μνηστήρες που την περιτρυγύριζαν και έτρωγαν το βιός του Οδυσσέα καθώς δεν μπορούσε να τους διώξει απο το σπίτι κι απ την πατρίδα της.Οταν πρόδωσε το μυστικό της μια υπηρέτρια τότε αναγκάστηκε να ανακηρύξει αγώνες τοξοβολίας.Τους είπε οτι όποιος καταφέρει με το τόξο του Οδυσσέα να περάσει το βέλος μέσα απο 12 τρύπες τσεκουριών όπως εκανε εκείνος,αυτον θα παντρευτεί.
Ο Όμηρος αναφέρει ότι για να αναμετρηθεί ο Οδυσσέας με τους μνηστήρες έπρεπε πρώτα να πάρει το τόξο του στα χέρια του και να διαπεράσει με ένα μόνο βέλος 12 πελέκια.Ο Οδυσσέας τα κατάφερε.Οι μνηστήρες όχι.
Τα 12 τσεκούρια είναι τα ισάριθμα κορυφαία θέματα στη ζωή μας που χρειάζονται διευθέτηση.Αν καταφέρουμε να τα απαλλάξουμε από τον πειρασμό να νομίζουμε ότι ξέρουμε τι χρειάζεται να γίνει (ενώ δεν ξέρουμε) θα δούμε τη θαυμαστή αυτορύθμισή τους. Αρκεί να φύγουμε από τη μέση.
Τότε ο Οδυσσέας διατάζει να κλείσουν τις πόρτες.Τους στριμώχνει όλους άοπλους σε ένα δωμάτιο και ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΤΟΥ. ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΙΚΤΟ, ΓΙΑΤΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΙΟΣ ΤΟΥ, που δημιούργησε με τον δικό του ιδρώτα, ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ που οι μνηστήρες καταχράστηκαν και καπηλεύτηκαν μαζί με την φιλοξενία του οίκου του που τιμησε τον ΞΕΝΙΟ ΔΙΑ.
Ο Πρώτος μνηστήρας που εξολόθρευσε ο Οδυσσέας είναι ο Αντίνοος.Η λέξη μιλά από μόνη της, είναι η αντί-νόηση, δηλαδή αυτός που διαστρέφει την πραγματικότητα ώστε να μην σκεφτόμαστε καθαρά, για να ελέγχει την κατάσταση. Κατά τον Όμηρο είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για καθυπόταξη και δουλεία του ανθρώπου, γι αυτό πρέπει να πεθάνει πρώτος.
Ο δεύτερος μνηστήρας που εξολοθρεύτηκε είναι ο Ευρύμαχος. Είναι ο άνθρωπος που χρησιμοποιεί θεμιτά και αθέμιτα μέσα, είναι δεινός και αδίστακτος μαχητής.
Ο τρίτος με την σειρά που σκοτώνει ο Οδυσσέας είναι ο Αμφίνομος. Αυτός είναι εκείνος που διαστρεβλώνει τον νόμο αλλάζει τη τάξη των πραγμάτων. Είναι επικίνδυνος διότι είναι μέσα σε όλες τις καταστήσεις.
Ο τέταρτος μνηστήρας στη σειρά που αναφέρει ο Όμηρος ότι σκότωσε ο Οδυσσέας, είναι ο Αγέλαος.Είναι ο λαοπλάνος, είναι αυτός που με πλάνα λόγια μπορεί να παρασέρνει το Λαό σε επικίνδυνα σκαλοπάτια. Μπορεί μάλιστα με την βοήθεια του Αντίνοου να μετατρέψει το λαό σε κατευθυνόμενη αγέλης.
Τους μνηστήρες (και τους υποστηρικτές τους) τους έχουμε στη βουλή και σε άλλα μέρη (ΜΜΕ, Κράτος κλπ) Ο Αντινοος είναι τα ΜΜΕ.Αλλά που είναι ο Οδυσσέας;
Το σύμβολο της ψυχής είναι η Πηνελόπη.
Η αθάνατη ψυχή του ανθρώπου, αυτή που δεν χρειάζεται να εξελιχθεί γιατί είναι τέλεια, αυτή που μένει σταθερή στο κέντρο της είναι η αγάπη. Και ο άνθρωπος-Οδυσσέας,μετά από μακροχρόνιο αποχωρισμό, τείνει να ταυτιστεί μ' αυτήν. Επιστρέφει μετά από πολλές μετενσαρκώσεις, δοκιμασίες κι εμπειρίες στην πηγή προέλευσής του,στην αθάνατη ψυχή του, την Πηνελόπη.
Αρθρο της Εστίας της 21/8/2012 του Ιωάννη Ασλανίδη Αντιστράτηγου ε.α Επίτιμου διοικητή της ΣΣΕ.
Η Οδύσσεια είναι μια μορφή βαθιάς θεραπείας. Το Ομηρικό έπος είναι ένα ταξίδι αυτογνωσίας που μας καλεί να λύσουμε τα σκοινιά που μας δένουν με την περιορισμένη αντίληψη του εαυτού μας και να ανοιχτούμε στις απέραντες μέσα μας θάλασσες αναζητώντας κάτι πολύτιμο. Τον αληθινό εαυτό μας.Ποιος είναι ο Οδυσσέας; Είστε, εσείς, εγώ, ο κάθε άνθρωπος. Πλάνητες όπως αυτός, περιπλανώμεθα από εμπειρία σε εμπειρία, γευόμαστε τους γλυκούς καρπούς των Λωτοφάγων, ξεχνιόμαστε από το τραγούδι των Σειρήνων, συντριβόμαστε ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη λαχταρώντας πάντα την επιστροφή μας στην επουράνια μακαριότητα και στην Πηνελόπη-ψυχή μας. Η Οδύσσεια είναι το τραγούδι του νόστου, η λαχτάρα και ο πόνος μας για τον γυρισμό στην Πηγή μας.Κάθε φορά που ανοίγουμε το κείμενο του Ομήρου, φως βγαίνει από τις σελίδες. Και μυρωδιές και ήχοι. Η γεύση της αρμύρας. Το φουρφούρισμα των πανιών που φούσκωναν στον άνεμο. Το τρίξιμο του θαλασσοδαρμένου σκαριού, ο εκκωφαντικός κρότος από τον τρομερό κεραυνό του Δία που τσάκισε το καράβι, το σφύριγμα του βέλους στον αέρα, οι τσιρίδες σαν των νυχτερίδων που έβγαζαν οι μνηστήρες κατεβαίνοντας στον Άδη, η μεγαλόπρεπη φωνή της, το βροντερό γέλιο του ήρωα και ο βαθύς στεναγμός της νοσταλγίας του.Ο Οδυσσέας –νους, καλείται σε μια αφύπνιση. Οι δυσκολίες και οι κίνδυνοι τον αναγκάζουν να αναπτύξει ταλέντα και δεξιότητες και πάνω από όλα να ξαναθυμηθεί τον εαυτό του.Να έλθει σε επαφή με το εδώ και τώρα.Σε τέτοιες στιγμές που σύσσωμος ο εαυτός μας είναι παρών, μπορούμε να έχουμε τις βαθύτερες ενοράσεις μας. Σαν αυτές που οδήγησαν στην πατρίδα του τον Οδυσσέα. Τον πολυμήχανο, τον νου που είχε αφυπνιστεί, που ήταν έξω από τον ύπνο και γι αυτό έξυπνος.Ψάξε μέσα σου βαθειά και βρες :τι είναι αυτό που στηρίζει την ψυχή σου όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τις ξαφνικές ανατροπές και τις μεγάλες δοκιμασίες της ζωής;Η απάντηση έχει τη δύναμη να σε θεραπεύσει από την αγωνία και τον μάταιο πόνο και να γίνει η πυξίδα για την επιστροφή στην Ιθάκη της ψυχής σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.