Μάνα μου πούλα τα προικιά
που μου ΄χεις μαζεμένα
κι όλα τα ρούχα της χαράς
για με που ΄χεις ραμμένα
δώσε μου μάνα τα φλουριά
που έχεις φυλαγμένα
κι όλα τα αλύσια απ΄τη μανιά
που έφτιαξε για μένα
να τα πουλήσω μάνα μου
άρματα να αγοράσω
και μαχαιριές με σελαχιά
στη μέση να περάσω
να παρατήσω τη ζωή
και στα βουνά να πάω
και με τους κλέφτες μάνα μου
τις νύχτες να περνάω
δεν είμ΄ εγώ για παντριές
μήτε για σπίτι κάνω
δεν το μπορώ σε πλυσταριό
να ζω ΄σπου να πεθάνω
Κατάρα να ΄χει η μανιά σ΄
που σ΄ είχε φασκιωμένη
σε σαρμανίτσα απ΄ σελαχιά
σ΄έχει νανουρισμένη
εκείνη σε εχάλασε
σαν σου δίνε τα βόλια
για τα ρικάμια να μετράς η άτιμη κι η δόλια
εκείνη σε εχάλασε
και μένα δε φοβάσαι
τι από μικρή σε έβαζε
μ΄άρματα να κοιμάσαι!
Δημοτική Παράδοση
