Η Καλλιόπη Λύκα γεννήθηκε στις 30 Ιανουαρίου του 1889 στην Άρτα και ήταν αρκετά ευκατάστατη.Ο σύζυγός της ήταν Υπολοχαγός του πεζικού και πρωτοστατούσε σε όλους τους αγώνες της χώρας μας εκείνης της περιόδου. Για τις υπηρεσίες του, μάλιστα, ανταμείφθηκε με πολλά παράσημα.Η Καλλιόπη Λύκα ασχολήθηκε ενεργά με την ιατρική περίθαλψη χιλιάδων στρατιωτών σε όλη την Ελλάδα,αλλά πήρε κι εκείνη το όπλο και ρίχτηκε στον αγώνα και μάλιστα σε σχετικά μεγάλη ηλικία.Μετά τον θάνατο του συζύγου της επέτεινε το φιλανθρωπικό της έργο συμμετέχοντας στις Εθελόντριες του Ερυθρού Σταυρού.Χάρισε επίσης ολόκληρη την περιουσία της στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο και στην κυριολεξία άδειασε το σπίτι της από καθετί που θα μπορούσε να φανεί χρήσιμο για τους στρατιώτες και τον Αγώνα.
Μετά από χρόνια, τα έφερε έτσι η ζωή, ώστε κλήθηκε να βοηθήσει το ίδιο της το παιδί που είχε τραυματιστεί σε κάποια μάχη.Επειδή, όμως, το τραύμα του δεν ήταν τόσο σοβαρό,όσο άλλα, είπε: "Το κρεβάτι θα το δώσω σε άλλον που είναι βαρύτερα τραυματισμένος!"
Στρατολόγησε νεους αγωνιστές, ταξιδεύοντας σε όλα τα χωριά ξεσηκώνοντας τους με τα πύρινα λόγια της.Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, Μικρασιατικό Μέτωπο, Βαλκανικοί, Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος.Σε ηλικία 53 ετών εντάχθηκε στο πλευρό του Ζέρβα.Σε όλους δήλωνε "παρούσα" με κάθε τρόπο!Πολεμησε ντυμένη πάντα στο χακί και με το όπλο στο χέρι πάντα πρώτη στην μάχη.Η Καλλιόπη Λύκα λειτουργούσε στην κυριολεξία ως "Μάνα των στρατιωτών" καθώς ήταν εκεί κάθε φορά που την χρειάζονταν..Τους εμψύχωνε και τους ταρακουνούσε όταν το χρειάζονταν.Χαρακτηριστικό είναι το ακόλουθο περιστατικό που έλαβε χώρα το 1941, όταν μέρος του Πεζικού αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τα όπλα του, εξαιτίας μίας συνθηκολόγησης που είχε προηγηθεί, και προκειμένου να μην τα παραδώσουν στον εχθρό, τους έβαλαν φωτιά και έψαλλαν τον εθνικό ύμνο.Κάποιοι εξ αυτών δείλιασαν και τότε ήταν που παρενέβη η Καλλιόπη,λέγοντας: "Σταματήστε! Η πατρίδα δεν πέθανε και σας έχει ανάγκη! Αν χαθείτε εσείς, ποιος θα την ελευθερώσει;"
Τα χρόνια περνούσαν και αλύπητα γέρασαν τη Μάνα. Τα κουρασμένα από τις αρβύλες πόδια της άρχισαν να πιάνονται και οι πόνοι ήρθαν στο ταλαιπωρημένο κορμί της. Μεγάλη όμως η δύναμη της ψυχής της. Τακτική στην Εκκλησία παρακολουθούσε με κατάνυξη τη λειτουργία.Μοναδική της παρηγοριά η Παναγία την οποία πάντα παρακαλούσε, όχι για τον εαυτό της αλλά πάντα για την Ελλάδα, την Πατρίδα που τόσο πολύ αγάπησε αυτή η αξιολάτρευτη Ηπειρώτισσα. Σιγά σιγά άρχισαν να εξαντλούνται οι δυνάμεις της και κάποια στιγμή χρειάστηκε νοσοκομειακή φροντίδα.Δυστυχώς όμως δεν τη δέχθηκαν στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο, εκεί που εκείνη όλα τα δύσκολα χρόνια είχε προσφέρει τόσα πολλά! Ξεχασμένη παντελώς από την Πολιτεία αλλά περιτριγυρισμένη από πολλούς φίλους, συμπολεμιστές αλλά και από τους ευεργετηθέντες της, στις 15 Φεβρουαρίου του 1982, πλήρης ημερών σε ηλικία 93 ετών, η ηρωίδα έφυγε απ αυτόν τον κόσμο. Ανάλαφρη η ψυχή της πέταξε πάνω από το Γράμμο, την Πίνδο και τα άγρια βουνά της Βορείου Ηπείρου για να επιστρέψει στο Θείο Δημιουργό, πλάι στις ψυχές τόσων άλλων ηρωίδων που μόνο η δική μας ιστορία έχει να επιδείξει.Η αείμνηστος Καλλιόπη Λύκα υπήρξε το πρότυπο της Ελληνίδας. Σύζυγος ήρωα, μητέρα ήρωα, στοργική νοσοκόμα στο πλευρό του τραυματία και λέαινα στη μάχη! Το φέρετρο της σκεπάσθηκε με τη γαλανόλευκο και τα παράσημα της πήραν την θέση τους. Όμως δεν της απενεμήθησαν οι τιμές που θα έπρεπε και δεν ακούσαμε τίποτα γι’ αυτή από τα «μέσα μαζικής ενημέρωσης»!Σήμερα μόνο ένα έντυπο υπάρχει αφιερωμένο στη θρυλική Μάνα και είναι από την παλιά συνεργάτιδα της, τη Γιαννιώτισσα τ. Πανεπιστημιακό κυρία Μαίρη Κωστή που έδωσε αρκετές πληροφορίες για τη ζωή της και διέθεσε τις φωτογραφίες.
Στο εσωτερικό μέρος του προαυλίου χώρου στο Γ’ Σώμα Στρατού επί της Λεωφόρου Στρατού, ανάμεσα από το κυρίως κτίριο και την εκκλησία, δεσπόζει το άγαλμα μιας γυναίκας με μια επιγραφή να το συνοδεύει, η οποία γράφει «Η Μάνα του Στρατιώτου – Καλλιόπη Λύκα
πηγη:Ελεύθερη Ζωνη
