''Ως να μη μας έφθαναν αι άλλαι αθλιότητες και στεναχωρίαι, οι Τούρκοι μας έστειλαν και την πανώλη.Και ο Ιβραϊμης επαπειλεί τον λιμόν εις την Πελοπόννησον [σ.σ. να επιπέσει επί της αγροτικής παραγωγής των Μωραϊτών]. Αλλά τη θεία βοηθεία εύελπις είμαι ότι την μεν πανώλην έσβεσα, τας δε του Ιβραϊμη επιχειρήσεις εκ πάντων των ενόντων θέλω προλάβη και υποματαιώση.Προ ημερών ολίγων σ' έγραψα εκ Ναυπλίου, έπειτα μετέβην αυτώ μου τω σωματίω [σ.σ. αυτοπροσώπως] εις Ύδραν και Σπέτσας, όπου η πανώλης είχε φανερωθή, και νυν εδώ ευρίσκομαι επηυλισμένος παρά την θάλασσαν ίνα έχω πάρισον την απόστασιν της κοινωνίας προς τε την πόλιν και προς τας υποθέσεις και προς τα επερχόμενα διάφορα πλοία των συμμάχων Δυνάμεων.Οποία ζωή, αγαπητέ μου,η εμή! Και οποίαι δυσκολίαι αι πανταχόθεν περιβάλλουσαι και πιέζουσαί με! Μακράν όμως, πολλά μακράν είμαι του αθυμήσαι. Ο Θεός είναι μετά της Ελλλάδος και υπέρ της Ελλάδος, και αύτη σωθήσεται. Εκ ταύτης πεποιθήσεως αντλώ πάσας μου τας δυνάμεις και πάντας τους πόρους."
