Όπως μας λέει ο Κικέρωνας,ο κόλακας Δαμοκλής μακάριζε συνεχώς την ευτυχισμένη ζωή που περνούσαν οι ηγεμόνες. Μια μέρα, ο Διόνυσος αποφάσισε να δείξει στον κόλακα τι σήμαινε η ζωή που διήγαγε. Έτσι του παραχώρησε για μια μέρα το θρόνο του και διέταξε όλους τους αυλικούς του, ακόμη και το γιο του, να υπακούουν τον Δαμοκλή για μια μέρα, σαν αληθινό βασιλιά.Ντυμένος λοιπόν με βασιλική ενδυμασία ο κόλακας, πήγε στη μεγάλη τραπεζαρία όπου μπορούσε να απολαύσει όποιο είδος φαγητού επιθυμούσε. Την ώρα που απολάμβανε τη βασιλική μεταχείριση, είδε έντρομος πάνω από το κεφάλι του να κρέμεται ένα μεγάλο σπαθί το οποίο συγκρατούσαν τρίχες αλόγου, οι οποίες θα μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να κοπούν με αποτέλεσμα το σπαθί να πέσει στο κεφάλι του.Όταν ρώτησε το Διόνυσο για το σπαθί, εκείνος του είπε: ''Το σπαθί το τοποθέτησα εγώ ο ίδιος εκεί για να μου θυμίζει να παίρνω τις σωστές αποφάσεις για το λαό μου και σε πόσο μεγάλο κίνδυνο είναι η ζωή μου καθημερινά''. Ο Δαμοκλής ακούγοντας την εξήγηση αυτή πανικοβλήθηκε και άφησε αμέσως τη ζωή του άρχοντα για να μεταφερθεί στην παλαιά του.
''Δαμόκλειος σπάθη''
Tags:
ΑΡΘΡΑ
Στα 15 μου έτρεχα σε πορείες όπως κι αργότερα μεγαλη.Κοιμόμουν νυχτα στα παγκάκια κι η αστυνομια με τρομοκρατία ερχόταν να με πιάσει.Εκεί ανάμεσα στο κυνήγι στο τρέξιμο και στο κρυφτό πρωτοέμαθα τον κλεφτοπόλεμο.Το αντάρτικο.Την τέχνη να πολεμὠ.Κουράστηκαν όντως πολύ να με πιάσουν.Μου είχε πει πολύ πριν ο παππούς μου πως γεννήθηκα λέει από φίδι κι από πέτρα. Αργοτερα έμαθα πως το φίδι είναι η γνώση και δύναμη ή πέτρα.Χριστηκα πολεμιστρια της ζωής από τότε και παλεύω μέχρι σήμερα με νύχια και με δόντια στον ίδιο κλεφτοπόλεμο στο ίδιο αντάρτικο.Πότε στεκω ορθή και πότε λυγίζω.Εμαθα να μην φοβάμαι το θάνατο.Το έμαθα σαν πήγαινα μικρή και διάβαζα τις αρχαίες ελληνικές ρήσεις επάνω στις λιτές επιτύμβιες πλάκες.Είμαι Ελληνίδα και πονάω για όσα βλέπω γύρω μου.Κι όλο στρέφω το σουγιά ''πάνω'' στη ψυχή μου..
Εμαθα τον πόνο μου να το μετατρέπω σε υπομονή.Κρατάω λοιπόν γερά ακομα.Μια προσευχή με γαληνεύει και μου θυμίζει την πίστη που πρέπει να έχω για να αντέξω.Το φάρμακο αυτό που με κρατάει ζωντανή και αισιόδοξη