Τίποτα, θαρρώ, δε μου λείπει. Έχω μονάχα την αγιάτρευτη αγωνία της Ελλάδας, που θέλουν να την γκρεμίσουν.Μα αυτή 'ναι αιώνια, το ξέρω καλά, και θα βγει κι από τη δοκιμασία αυτή γιγαντωμένη.Είμαι βέβαιος πως μεγάλες ψυχές και μεγάλα έργα γεννιούνται και θα γεννηθούν από το αίμα αυτό κι από τα δάκρυα.Όπως περπατάς, ανοίγεις, δημιουργός την κοίτη όπου θα μπει και θα όδέψει ο ποταμός των απόγονων.Πρέπει, αλήθεια, να 'μαστε περήφανοι για τη σύμπτωση αύτη να γεννηθούμε Έλληνες.Και συνάμα να νιώθουμε, κάθε στιγμή, σε κάθε μας λόγο, σε κάθε γραμμή και στίχο που γράφουμε, πως έχουμε μεγάλη ευθύνη.Όταν φοβάσαι, ο φόβος διακλαδώνεται σε αναρίθμητες γενεές και εξευτελίζεις αναρίθμητες ψυχές μπροστά και πίσω σου.Όταν υψώνεσαι σε μια γενναία πράξη, η ράτσα σου αλάκερη υψώνεται και αντρειεύει.
"Δεν είμαι ένας! Δεν είμαι ένας!"
Τ' όραμα τούτο κάθε στιγμή να σε καίει."
Καζαντζάκης
