Τιμή να λέγεσαι Έλληνας!
Τιμή σου!
Της λευτεριάς αγκρέμιστη κολόνα,
κι αίμα να νιώθεις ίδιο στο κορμί σου
μ' αυτό πού 'χει χυθεί στο Μαραθώνα,
κι εκεί στης Σαλαμίνας την ορμή σου
Τιμή να λέγεσαι Έλληνας!
Τιμή σου!
Τα χώματα μιας χώρας να σε τρέφουν,
που γέννησαν ηρώων εποχές
Με δάφνες το κεφάλι σου να στέφουν
Προγόνων δοξασμένων οι ψυχές!
ΤΟΥΣ ΘΡΥΛΟΥΣ ΠΟΥ Σ' ΑΝΑΘΡΕΨΑΝ, ΘΥΜΗΣΟΥ
ΤΙΜΗ ΝΑ ΛΕΓΕΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ! ΤΙΜΗ ΣΟΥ!
Του Πρίαμου τα τείχη να γκρεμίζεις
Τον Ηρακλή στους άθλους να βοηθάς
Του Πλάτωνα τα λόγια να στηθίζεις
Τ' Αλέξανδρου το δρόμο ν' ακλουθάς
Να πέφτεις στης Επτάλοφης την πύλη
Ν' αγιάζει το σπαθί σου ο “Γερμανός”
Του “Δώδεκα” να σε μεθούν οι θρύλοι
Στην Πίνδο να σ' αρπάζει ο ουρανός
ΤΙΜΗ ΝΑ ΛΕΓΕΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ!!! ΤΙΜΗ ΣΟΥ!
Νίκου Β. Ρούτσου
