Έχει ενδιαφέρον ενα δουμε και τη γνώμη αυτού που πήρε εκδίκηση για τον θάνατο του τελευταίου Αυτοκράτορα και την Πτώση, απελευθερωτή του Γένους, του «Γέρου του Μοριά», για το ποια ήταν κατ’ αυτόν τα αίτια της δουλείας. Αρχίζει, λοιπόν, την αφήγησή του στον Τερτσέτη, ο ιστορικά άρτια ενημερωμένος Κολοκοτρώνης και λέει:
«Ο Σουλτάνος ήλθε εις το ζερβί χέρι και έκαμε ζάπι την Ανατολήν όλην. (την κυρίευσε δηλαδή) Ο Σουλτάνος, εκήρυξεν στο στρατό του την απώλειαν της υπανδρειάς, φαγητού, αρπαγής, φόνου. Όποιος σκοτωθεί, πεθαίνει. Μουσουλμάνος, σώζεται, όσα κάμει, ό,τι κάμει καλά γεναμένα, ευλογημένα, πάει εις τον Παράδεισον, πιστεύει τον Προφήτην. Το χοντρό δάκτυλο της άλλης χειρός δηλαδή,ο βασιλέας της Κωνσταντινουπόλεως, ερωτούσε τα δύο δάκτυλα πλησίον του, δηλαδή τον κλήρον και τους πολιτικούς, τι είναι τούτο; Δηλαδή τι ετοιμάζει ο Οθωμανός; Ο λαός ήταν τότε το λιανό δάκτυλο, και το ψηλότερο, το γειτονικό του, οι έμποροι και οι σπουδαγμένοι. Το χοντρό δάκτυλο λοιπόν, ο Αυτοκράτορας, ερωτούσε τον κλήρο και τους Μινίστρους, τους Υπουργούς του τι είναι τούτο; Αποκρίνοντο, ο Θεός θα τον χάσει, δηλαδή θα τον εξαφανίσει, θα τον καταστρέψει. Ας ψάλλομε το ‘Νίκας κατά βαρβάρων δωρούμενος’ και άκοπη η ψαλμωδία τους, νύχτα και ημέρα. Τα τροπάρια όμως, μη συντροφευόμενα από πέτρες και λιθάρια, από άρματα και καράβια δεν εμπόδισαν τον Σουλτάνο να πηδήσει εις την άλλην γραμμήν της χειρός, και να πάρει την Αδριανούπολιν. Ο άοκνος Μωάμεθ Β’ έστησεν έπειτα και το κάστρον μες στο βλέφαρον της Κωνσταντινουπόλεως, εις το στενό του Βοσπόρου, πέντε μίλια από την Πόλη, και εχαράτσωνε τα καράβια, που αρμένιζαν από τη Μαύρη θάλασσα εις την Άσπρη, και από την Άσπρη εις την Μαύρη.Δεν έπιασαν τα άρματα να κινηθούν πανστρατιά οι χριστιανοί, όταν εκτίζετο το κάστρο, ο Βασιλέας λέγουν ότι ήθελε πόλεμον, να βγει από την πολιτείαν ως ανδρείος που ήττον, να πολεμήσει δηλαδή, οι Μινίστροι όμως και ο κλήρος τον αντέκοψαν, θαρευμένοι οι πρώτοι εις την ψευδοπολιτικήν τους, οι άλλοι εις τες ψαλμωδίες τους. Έπειτα από ένα χρόνο ο Σουλτάνος έριχνε το χοντρό δάκτυλο, δηλαδή τον Αυτοκράτορα και εκάθιζε εκείνος εις τον τόπον του. Τα τέσσερα, δηλαδή, Υπουργοί και ψευδοπολιτικοί, ο κλήρος, οι έμποροι και οι σπουδαγμένοι πνίγουν το ένα, δηλαδή τον ηγέτη, τον Αυτοκράτορα, και ας είναι όσον θέλει ανδρειωμένος. Δεν εσυγγνώμισαν, δηλαδή δεν συμφώνησαν, κλήρος, πολιτικοί, Υπουργοί, Έμποροι και λαός να καταβάλουν τον Σουλτάνο.Οι πολιτικοί, Υπουργοί, εμπήκαν εις το πιλάφι μαζί του και έτρωγαν. Ο λαός, αδύνατος, λιανός, ακέφαλος, οι έμποροι και οι πεπαιδευμένοι έφυγαν πέφτοντας η Κωνσταντινούπολη και επήγαν εις τα βασίλεια της Δύσης».
Αυτές τις εξηγήσεις της Πτώσης δίνει αυτός, που μαζί με τους άλλους, συναγωνιστές του, το ’21,θέλησε να εκπληρώσει την υπόσχεση στην Παναγία, που έδωσε ο σκλαβωμένος Βυζαντινός λαός της ερειπωμένης Αυτοκρατορίας:
''Πάλι με χρόνια, με καιρούς, πάλι δικά σου θα ‘ναι''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.