"Την πατρίδα μ’ έχασα, άκλαψα και πόνεσα''

"Την πατρίδα μ’ έχασα,
 άκλαψα και πόνεσα''

Υπάρχουν στιγμές που οι λέξεις στερεύουν και η πλούσια ελληνική γλώσσα προβάλει τόσο φτωχή, ώστε να αποτυπώσει το μέγεθος της τραγωδίας.Τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, ένα σχέδιο που επεξεργάστηκαν και εκτέλεσαν οι Νεότουρκοι και είχε ως αποτέλεσμα την απαλοιφή του Ορθόδοξου στοιχείου, από περιοχές όπου μεγαλούργησε για αιώνες. Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου είναι ένα χρονικό που ξεπερνά κάθε εφιαλτική φαντασία, αφού οι δολοφονικές συμπεριφορές των Τούρκων εστειλαν στον θάνατο εκατοντάδες χιλιάδες αθώους εξευτελίζοντας κάθε αξία ζωής.Ολόκληρες οικογένειες χαθήκανε,παιδιά,μανάδες,λίγες οικογένειες φτάσανε εδώ ολόκληρες.Άλλοι φύγανε για την Ρωσία.Κι όλοι αυτοί οι διωγμοί για να εξαφανιστούν τα σπέρματα της γραμμής που ενώνει τον Πόντο με την αρχαιότητα και το Βυζάντιο, αναπλάθοντας έθιμα και προσδοκίες.Μιά ελληνική κοινότητα που ευημερούσε πριν την γενοκτονία.Τις συγκλονιστικότερες στιγμές στο δράμα που έζησαν οι άνθρωποι αυτοί, όταν αναγκάστηκαν να θυσιάσουν ότι πολυτιμότερο είχαν στη ζωή τους, τα ίδια τα μικρά τους, για να σωθούν οι υπόλοιποι.Η επιλογή του θανάτου από το να πέσουν στα χέρια των Τούρκων γινόταν δύσβατος μονόδρομος που έπρεπε οι δόλιες οι μάνες να τον περάσουν ολομόναχες αλλά και να τον πληρώσουν με αβάσταχτο πένθος για την υπόλοιπη ζωή τους.Ελάχιστοι οι εναπομείναντες και ακόμη λιγότεροι εκείνοι που ως σήμερα ζουν, θυμούνται και εξιστορούν στα παιδιά, στα εγγόνια, στα δισέγγονα και στα τρισέγγονά τους όσα έζησαν.Την τραγωδία, τη λαίλαπα του πολέμου και του φανατισμού.Την αλησμόνητη πατρίδα.Τα ποντιακά μπλέκονται τότε με τη νεοελληνική γλώσσα και τα συναισθήματα γίνονται έντονα.Δεν ξεχνάει κανεἰς τους τίποτα όσα χρόνια και αν πἐρασαν. Αφηγούνται όσα έζησαν κι ας τους πληγώνουν.Βγάζουν τον καημό που από τη βιασύνη δεν πρόλαβαν να πάρουν τίποτε μαζί τους, εκτός απο κάποιες εικόνες,το Ευαγγἐλιο,το Σταυρό και την ελληνική ψυχή τους.Για τις Μάνες που βλἐπανε να σφάζουν τα παιδια τους ή για κείνες που τα χάνανε στην αντάρα.Για τα αδέλφια που χωρίστηκαν.Για τις κατάρες από τη μια και για τις διαταγές των απέναντι για πυροβολισμούς και εκτελέσεις.Για τον ξεριζωμό και το περπάτημα ημερὠν και εβδομάδων.Για κεινο το απαισιο τραγουδι των τούρκων : “Γιασά Κεμάλ, γιασά” (“Ζήτω Κεμάλ, ζήτω”) Για τους ηλικιωμένους που δεν μπορούσαν να περπατήσουν κι έπεφταν και δεν ξανασηκώνονταν ποτέ.Πέθαιναν κι έμεναν εκεί άταφοι.Για τις ταπεινώσεις, βασανιστήρια και αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες ξεψύχησαν με απάνθρωπο τρόπο, κυρίως μέσω του «Λευκού Θανάτου». Ετσι έμειναν στην ιστορία οι ατέρμονες πορείες που τους επέβαλαν οι Τούρκοι μέσα σε όρη, έλη και βάλτους, χωρίς τροφή και νερό, όπως και τις στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής ή περίθαλψης.Για τα μοιρολόγια από τις γυναίκες που θρηνούσαν τους άνδρες τους.Για τα "Αμελέ Ταμπουρού" τα λεγόμενα Τάγματα Εργασίας που προκάλεσαν το κακό.Για τους προγόνους,τους τάφους,τα σπίτια,τα μαγαζιά,τα ζώα και τα χωράφια τους που ήταν σπαρμένα και ποτίστηκαν με τον ιδρώτα και το αίμα τους.Για τα πλοία που ἠταν γεμάτα πρόσφυγες στοιβαγμένους σαν σαρδέλες και για τα πλοία που βουλιάζαν και πνίγονταν.Για τους παπάδες που έψελναν τους πεθαμένους και τούς πετούσαν στη θάλασσα.Για τα χἐρια της μάνας που κρατοὐσαν για να μη χαθούνε έως ότου πατήσουνε ελληνικό χώμα.Για τους πεινασμένους,τούς ἀρρωστους,τους ταλαιπωρημένους και τους λαβωμένους.Για την 19 ΜΑΪΟΥ,την ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ολων των δεινών τους.

Στα βουνά βρίσκονταν περίπου 250 ένοπλοι δυνάμεις του  Κουρτίδη και του καπετάν Τσιρίπς), που πλαισιώθηκαν από 400 γυναικόπαιδα.
Οι τοὐρκοι 
άρχισαν να τους πολιορκούν, αλλά εκείνοι άντεξαν μέχρι το βράδυ με ελάχιστες απώλειες (ένας νεκρός), οπότε και σταμάτησε η μάχη. Πλέον όμως ήταν ξεκάθαρο πως δεν θα μπορούσαν να αντέξουν την πίεση για μεγάλο χρονικό διάστημα, ώστε να υπερασπιστούν τα εδάφη που είχαν καταφύγει. Αποφάσισαν λοιπόν να προχωρήσουν σε μία ηρωική έξοδο, στέλνοντας τον άμαχο πληθυσμό προς τα παράλια, ενώ οι άνδρες θα παράσερναν τους Τούρκους σε έναν πόλεμο φθοράς. Ωστόσο μεταξύ των παιδιών ήταν πολλά βρέφη. Οι στιγμές ήταν κρίσιμες, αφού οι Ελληνες θα είχαν μεν την κάλυψη της νύχτας, αλλά κινδύνευαν να προδοθούν από τα κλάματα των μωρών. Στην πρόταση των οπλαρχηγών όλοι πάγωσαν, αλλά αντιλήφθηκαν πως ήταν η μόνη λύση.Μέσα σε λυγμούς εκτελέστηκαν όλα τα μικρά παιδιά και τα δύο τμήματα τράπηκαν σε φυγή, δίχως οι Τούρκοι να αντιληφθούν κάτι. Μόλις ξημέρωσε άρχισαν πάλι να σφυροκοπούν το μέρος που πίστευαν πως παρέμεναν οι Ελληνες, επειδή όμως δεν παρατηρήθηκε ανταπόδοση πυρών, πλησίασαν εκεί που βρίσκονταν την προηγουμένη ο Κουρτίδης και οι άνδρες του. Στο ημερολόγιο του ο Κώστας Κουρτίδης γράφει ενα σχετικό περιστατικό:"Οι Τούρκοι ξεκίνησαν την επιχείρηση εναντίον τους όταν αντίκρισαν 7 βρέφη σφαγμένα.Τότε ο ίδιος επικεφαλής έδωσε διαταγή στον τουρκικό στρατό να γυρίσει πίσω στη Σάντα λέγοντας: "Ανθρωποι που έχουν το θάρρος να σκοτωσουν τα παιδιά τους είναι αδύνατον να πιαστούν και άρα είναι περιττό να μείνουμε άλλο εδώ".Εκτος απ τον Κουρτίδη,αρκετοί Ελληνες του Πόντου αψήφισαν τους κινδύνους και πολέμησαν τους Τούρκους, με πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα την περίπτωση του Κοτζά Αναστάς ή Αναστάσιου Παπαδόπουλου, που πλέον βρίσκεται στη σφαίρα του θρύλου.Στα 1922 μαζί με μόλις 20 συντρόφους του, απέκρουσε με επιτυχία τις δυνάμεις του Λιβά Πασά και προκάλεσε το θάνατο σε περισσότερους από 500 τουρκους

Αναφορές των ελληνικών πρεσβειών σε Πετρούπολη και Κωνσταντινούπολη αποτυπώνουν τις βδελυρές πράξεις των τουρκικών ορδών στην Τραπεζούντα κατά την περίοδο 1916-1917 :

''Μέσα Απριλίου του 1916, το αφηνιασμένο ασκέρι των Νεότουρκων εισβάλλει στην Ιερά Μονή του Αγίου Ιωάννου Βαζελώνος, την αρχαιότερη του Πόντου, που σύμφωνα με την παράδοση χτίστηκε το 270 μ.Χ., και διαπράττει τερατουργήματα αντικρίζοντας τους πρόσφυγες που είχαν συγκεντρωθεί στον ιερό τόπο για προστασία.Η Κυριακή, μια εικοσάχρονη κοπέλα με καταγωγή από το χωριό Θέρσα, τρέχει τρομοκρατημένη να κρυφτεί σε ένα από τα δωμάτια του μοναστηριού, ωστόσο δεν καταφέρνει να γλιτώσει. Οταν αποχωρούν οι ορδές, θα τη βρουν ολόγυμνη σε ύπτια θέση, σε στάση που μαρτυρούσε την ατίμωση που είχε υποστεί, με μια διαμπερή πληγή στο στήθος από ξιφολόγχη και αποκεφαλισμένη.Εις την μονήν Βαζελώνος συνοδευόμενος υπό του ιατρού Κ. Φωτιάδη. Ομολογώ ότι αδυνατώ να περιγράψω όσα είδον. Το παν ήτο κατεστραμμένον τόσον εν τοις χωρίοις όσον και εν τη Μονή.Εν τω προαυλίω της Μονής έκειντο άταφα εν διαλύσει 5 σώματα Ελλήνων,εντός δε της Μονής εν τη αυτή καταστάσει άλλα 5. Χίλιοι διακόσιοι εισήλθον ειν εν μέγα σπήλαιον του χωρίου Κουνάκα και οι λοιποί διεσκορπίσθησαν εις τα ανά δάση σπήλαια και τα διαφόρους κρύπτας. Απασαι αι οικίαι των χωρίων τούτων ελεηλατήθησαν και αι περιουσίαι διηρπάγησαν υπό του τουρκικού στρατού. Οι εν τω σπηλαίω της Κουνάκας κρυβέντες, αναγκασθέντες εκ της πείνης, μετά συνθηκολόγησιν, παρεδόθησαν.Εκ τούτων 26 γυναίκες και νεάνιδες ίνα αποφύγωσιν την ατίμωσιν έρριψαν εαυτάς εις τινα ποταμόν κείμενον παρά το χωρίον Γέφυρα και παρά τας προσπαθείας των άλλων, προς σωτηρίαν των, επνίγησαν.Είκοσιν οκτώ έτερα χωρία επυρπολήθησαν εντός μιας εβδομάδος από την 15η Ιανουαρίου, μη συμπεριλαμβανομένων των πυρποληθέντων κατά Δεκέμβριον. Τα γυναικόπαιδα απεστάλησαν πεζή εν μέσω βροχής και χιόνων εις τα βιλαέτια Σεβάστειας και Aγκυρας. Νήπια, κοράσια, λεχώ, έγκυοι, ασθενείς και γέροντες ωθούνται από τόπον εις τόπον, διανυκτερεύοσι κατά χιλιάδας εις χάνια, όπου διαμένουσιν άνευ άρτου ή άλλης τροφής.Πολλά παιδιά απολέσαντα τους γονείς των διασκορίζονται εις τα όρη, ή εις τα τουρκικά χωρία.Οι μετατοπιζόμενοι αποθνήσκουσι καθ’ οδόν εκ της πείνης, του ψύχους και των ταλαιπωριών και θάπτονται εις τα όρη, ή αφήνονται βορά των αγρίων θηρίων.Κατά πρόχειρον υπολογισμόν ο αριθμός τούτων υπερέβη ήδη τας 20.000 καθ’ εκάστην δε αυξάνονται.Τα αυτά συνέβησαν εις τα επαρχίας Νεοκαισαρείας, Φάτζας και Τσαρσαμπά.Χείρονα τούτων συνέβησαν εις Πάφραν όπου κατά τας τελευταίας εβδομάδας παρεδόθησαν εις το πυρ έτερα είκοσι χωρία μετά των εκκλησιών των και των σχολείων, αφού ελεηλατήθη η κινητή αυτών περιουσία και η ακίνητος εγένετο παρανάλωμα του πυρός, ο πληθυσμός ελόκληρος απεστάλη εις το εσωτερικόν.Σκοπός όλων των φρικαδών τούτων γεγονότων είναι η εξόντωσις των εν Τουρκία Ελλήνων, οίτινες οφείλουσιν να εκλείψωσιν''

Πἀνω απο 353.000 Ελληνες, άνδρες γυναίκες, παιδιά, έφηβοι, νέοι και γέροι, πεταμένοι κάπου στις πλαγιές, στα χωράφια, στις ρεματιές,απ τους τουρκους χωρίς ποτέ κανένας να μπορέσει να θάψει τα κορμιά τους.Σκὀτωσαν,βἰασαν,
κρἐμασαν,λήστεψαν,ατἰμασαν.ΚΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΜΑΣ ΛΕΝΕ χρονια τὠρα ΟΤΙ ΔΕΝ τα έπραξαν !! Σε μια περίοδο ειρηνικη όμως οι πράξεις αυτές χαρακτηρίζονται με μία λέξη ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ !που σημαίνει αφανισμό ενός έθνους, ενός γένους με εγκληματικές ενέργειες.Η γενοκτονίες των Ελλήνων χριστιανών ήταν ένα καλά μελετημένο σχέδιο εξόντωσης όλων της άλλοτε κραταιάς Αυτοκρατορίας.Ένα σχέδιο που άρχισε να εφαρμόζεται από το 1914, με τον πρώτο διωγμό.Και ολοκληρώθηκε μετά την καταστροφή του 1922.Ο Κεμάλ Ατατούρκ, στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση της 13ης Αυγούστου 1923, πληροφορεί περιχαρής την ομήγυρη: ''Επιτέλους, ξεριζώσαμε τους Έλληνες από τον Πόντο''.Οι προδοτικἐς δηλώσεις και η αδιαφορία των κυβερνώντων για τη Γενοκτονία κάνει ζημιά και τους γενοκτόνους στην απέναντι πλευρά να πανηγυρίζουν.Ελάχιστοι Έλληνες σήμερα γνωρίζουν πως η πατρίδα κάποτε, η Ελληνική Ρωμανία, ήταν όλη η γνωστή τότε οικουμένη, που ξεκίναγε από τα σύνορα της Περσίας, έφτανε στην Βόρεια Αφρική, την Αγγλία, την κεντρική Ευρώπη, κάτω από τον Ρήνο και Δούναβη ποταμό κι ότι οι άσπονδοι εχθροί του Γένους μας κατάφεραν και μας ''έκοψαν'' κομματάκια-κομματάκια και μας κατεβρόχθισαν.Κι ακόμα δεν χόρτασαν.Ακόμα θέλουν να μας αφαιρέσουν ελληνισμό και εδάφη.Να συνθλίψουν την Ρωμηοσύνη.Κι εμείς αδιαφορούμε και δεν μελετάμε την ιστορία μας.Την πραγματική μας όμως ιστορία, από τις πηγές μας, κι όχι όπως μας την σερβίρουν ὀλοι αυτοἰ.Και τιμοὐμε και υποστηρἰζουμε αυτούς που με το λεγόμενο "αντιρατσιστικό" νομοσχέδιο επέβαλαν την αποσιώπηση των Γενοκτονιών.Το θεωρώ τραγικά λυπηρό να μας κάνουν να νιώθουμε τόσο αδύναμοι και τόσο προδωμένοι..Τόσο δύσκολο είναι να απαιτήσουμε την αναγνώριση της γενοκτονίας; Σε λίγο θα έχει πεθάνει και η τελευταία γιαγιά από τη καταστροφή της Σμύρνης.Σε λιγα χρόνια ακόμα από τώρα δεν θα υπάρχει κάποιος που να την έζησε σαν αυτόπτης μάρτυρας.Μια ιστορία άγνωστη θα΄ναι για τους πολλούς (ιδιαίτερα για τους νεότερους), αφού τα πάθη του ποντιακού ελληνισμού τα προσπέρασαν με λίγες αράδες σε κάποιο σχολικό εγχειρίδιο ιστορίας, έτσι όπως διδάσκεται στα θρανία.Και ευτυχώς που υπάρχουν κάποιοι ιστορικοί και λογοτέχνες,οι παπούδες κι οι γιαγιάδες και οι απογονοι τους για να δώσουν σ’ αυτές τις γενοκτονίες φωνή και να ζωντανέψουν άγνωστα και "παραμελημένα" με δόλο γεγονότα της ελληνικής αυτής τραγωδίας.Οφείλουμε όμως,να γνωρίζουμε ποιοί είμαστε, από πού προερχόμαστε και προς τα πού βαδίζουμε.Γι' αυτό και οι γενοκτονίες δεν θα πρέπει να ρίχνονται στον καιάδα της λήθης.Γιατί ένα έθνος που λησμονεί,αγνοεί και δεν σέβεται την ιστορία του, αυτή τον εκδικείται.

Μόνο το Κοινοβούλιο του Ναγκόρνο Καραμπάχ αναγνώρισε με ψήφισμά του τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.Για παράδειγμα, γνωρίζουμε σήμερα από πρόσφατη μελέτη του Γερμανού ιστορικού Στέφαν Ίχριγκ ότι η κεμαλική Τουρκία και ο αιμοσταγής Ατατούρκ σαγήνευσαν το συλλογικό φαντασιακό των ναζί πολύ νωρίτερα από τη φασιστική Ιταλία.Ο ίδιος ο Χίτλερ, τον Ιούλιο του 1933, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα "Μιλιέτ" χαρακτήριζε τον Κεμάλ "επιφανέστερο άνδρα του αιώνα" και υποστήριζε ότι "το τουρκικό κίνημα υπήρξε για εκείνον ένα λαμπρό άστρο".Ενώ το 1938 πρόσθεσε: "Ο Ατατούρκ ήταν δάσκαλος..Ο Μουσολίνι ήταν ο πρώτος του μαθητής και εγώ ο δεύτερος"

(Ataturk in the Nazi Imagination, Belknap Harvard, 2014)

Υπάρχουν δυστυχως και σήμερα σε προηγμένες δημοκρατίες της Δυσης κρυφοί μαθητές του Κεμάλ.Γι αυτο καθυστερεί η αναγνώριση από όλους της Γενοκτονίας, ως έμπρακτη έκφραση επιδοκιμασίας των απάνθρωπων πρακτικών αυτου του σφαγέα που υπήρξε ο δασκάλος των φασιστών και των ναζιστών.Οταν διαβάζω,γρἀφω ἠ βλέπω φωτογραφίες και ντοκυμαντέρ για την γενοκτονία των Ποντίων τα μάτια μου κλαίνε.Θλιβομαι και ψάχνω σε βιβλία, σε κειμήλια των παππούδων και πατεράδων, σε ξεθωριασμένες φωτογραφίες την απάντηση στο βασανιστικό ερώτημα: ΓΙΑΤΊ;Η καρδια μου πονἀει.Ταλαιπωρημἐνη γενιἀ. Ταλαιπωρημἐνη πατρίδα.

Οι νεκροί μας ομως,απαιτούν δικαίωση.Πρέπει να βγάζουμε στην επιφάνεια το θέμα της Γενοκτονίας και να το προβάλλουμε συνέχεια.Αλλωστε,μόνο όσων ο νους διέπεται από βάρβαρη νοοτροπία δεν δἐχονται τον όρο: "γενοκτονια", για τις απερίγραπτες θηριωδίες που διαπράχθηκαν από τους Νεότουρκους εναντίων των Ελλήνων του Πόντου, κατά την περίοδο 1914 έως 1923.Και μόνο όσοι ζηλεύουν κρυφά την αποτελεσματικότητα του μαζικού εγκλήματος του κεμαλικού εθνικιστικού ολοκληρωτισμού, μπορούν να στέκονται ακόμα απαθείς στην απαίτηση για δικαίωση των απογόνων των γενοκτονημένων λαών της Ανατολής.Η αναγνώριση της γενοκτονίας δεν είναι μονο θέμα ελληνικό αλλά και πανανθρώπινο.Η δε άρνηση της Γενοκτονίας είναι η τελευταία, η οποία ανοίγει το δρόμο και για άλλες γενοκτονίες.Τιμούμε λοιπόν την μνήμη των θυμάτων και τασσόμαστε στο πλευρό των οργανωμένων συνόλων που παλεύουν για διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας.Το χρωστάμε στους νεκρούς, το χρωστάμε στα παιδιά που άφησαν πίσω τους, το χρωστάμε στους εαυτούς μας και στην ιστορία.Η Τραπεζούντα δεν έπεσε ποτέ ολοκληρωτικά. Πρόκειται για το σύγχρονο Σούλι της ιστορίας μας και αποτελεί το σημείο αναφοράς ώστε η Γενοκτονία των Ποντίων όχι μόνο να μην ξεχαστεί, αλλά να παραμένει πάντα στις μνήμες μας.Το τουρκικό κράτος είναι θεμελιωμένο μέσα στο αίμα και στα κόκκαλα των λαών που υπέστησαν γενοκτονία.Το ελληνικό κράτος όπως ἐχουμε δει,δεν πράττει τίποτα για να διαφωτίσει την κοινή γνώμη και να επιδιώξει την αναγνώριση της γενοκτονίας.Η Τουρκία ὀμως,πρέπει επί τέλους κἀποια στιγμή να βρεθεί προ των ευθυνών της και να τις αναλάβει.Χωρίς ίχνος πρόθεσης,απλἀ σαν Ελληνες,καλούμαστε να αποτίσουμε φόρο τιμής στο σύγχρονο Ζάλογγο. Εκεί όπου γυναίκες σκότωσαν τα παιδιά τους και πολέμησαν μέχρις εσχάτων, βροντοφωνάζοντας πως δεν παραδίδουν το δικαίωμα στη ζωή και την ελευθερία.

https://www.gazzetta.gr/

 ΕΘΝΟΥΣ της Κυριακής  «Πόντος, ματωμένη γη»

http://constantinoupoli.com/

....

.