"Καπετάν Μιχάλης"

Αδέρφια, καπετάνιοι
Από όσα κατάλαβα στα λίγα χρόνια που ζω και ζώνουμαι, δεν είναι η λευτεριά πέσε πίτα να σε φάω· είναι κάστρο, και το παίρνεις με το σπαθί σου..Όποιος δέχεται από ξένα χέρια την λευτεριά, είναι σκλάβος.

Φωτιά, το λοιπόν, στα χωριά, τσεκούρι στα δέντρα, ξεπάτωμα, κλάματα και αίματα, και να πέσουμε κάτω τσακισμένοι, και πάλι να σηκωθούμε, να ξαναρχίσει το πάλεμα και το θρήνο η Κρήτη.. Εκατό, διακόσια, τριακόσια χρόνια, δεν κατέχω· μα μια μέρα, άλλος δρόμος δεν υπάρχει και μην ακούτε τους καπετάν - Καμπανάρους, μια μέρα, ναι, μα τον αφέντη ήλιο που αλέθει από πάνω μας, μια μέρα θα δούμε ελευτεριά!

Πολλοί καπεταναίοι άναψαν, έσυραν φωνή μεγάλη: «Ελευτεριά ή Θάνατος!» και πετάχτηκαν απάνω.

Νίκος Καζαντζάκης
"Καπετάν Μιχάλης"