ΟΡΑΜΑ ΑΠΟΔΗΜΟΥ ΗΠΕΙΡΩΤΗ

Χτυπάει η καμπάνα βοερά,χαρμόσυνα σημαίνει,
στην Πίνδο γλυκοχάραμα και ροδαυγή στο Γράμμο.
Στις ρεματιές λαλάν πουλιά, αηδόνια κελαηδάνε.

Ξυπνάν οι Βλάχοι στα βουνά, στους κάμπους οι ζευγίτες.
Λούζεται κόρη ζηλευτή, παπά ‘ναι θυγατέρα,
η πρώτη μέσα στο χωριό και τ’ αργαλιού υφάντρα,
ο αγωγιάτης στο στρατί κι ο μυλωνάς στη δέση.

Χτύπα η καμπάνα χάραξε, ο ήλιος ξεπροβάλλει,
σε όλες τις κορφογραμμές χαϊδεύει τα λαγκάδια.
Χίλια κουδούνια, κυπριά, μυριάδες τροκανίζουν,
γάμοι, αρραβώνες, σ’ εκκλησίες, παντού βροντάν καμπάνες.

Πουλάκια φτερουγίζουνε, σαν όνειρα γυρίζουν,
στην Πρέβεζα γυρίζουνε, για να χαρούνε δειλινά
ηλιοβασίλεμα χρυσό, στεφάνια πορφυρένια.

Να δούνε τέχνη ζηλευτή, της Άρτας το γιοφύρι,
τον ιερό Αχέροντα, τον Πύρρο δοξασμένο.
Τον Μάρκο Μπότσαρη να δουν, τη Δέσπω, το Τζαβέλλα
τον Κατσαντώνη στα βουνά,στη λίμνη, τη Φροσύνη,
χαρούμενες Σουλιώτισσες, να τραγουδάν στο Κούγκι.
νάρχετ’ ο Ρόβας γελαστός, με χίλια δυο μαντάτα.

Να δουν του Ζάππα τη μορφή, Αβέρωφ και Τοσίτσα,
να δούνε τους Καπλάνηδες, τη Φιλική Εταιρεία,
σ’ ένα κοντρί να κάθεται, τον όρκο της να δίνει,
στην ιερή βελανιδιά, του Δία, στη Δωδώνη..

Μ. ΜΗΤΣΗΣ