Το αρχαιότερο δέντρο στην Ελλάδα είναι μια ελιά στις Άνω Βουβές Κολυμβαρίου Χανίων Κρήτης.Με εντυπωσιακή κόγχη και περίμετρο κορμού που ξεπερνά τα δώδεκα μέτρα, η ελιά ξεχωρίζει για το ιδιαίτερο αισθητικό, οικολογικό και ιστορικό της ενδιαφέρον.Τα βοτανικά χαρακτηριστικά του δέντρου και η ιδιαίτερα μεγάλη του περίμετρος, παράλληλα με την ανακάλυψη της ΚΕ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων, δύο νεκροταφείων της γεωμετρικής περιόδου κοντά στην ελιά, αποτελούν απόδειξη ότι η Ελιά των Βουβών θεωρείται ίσως το αρχαιότερο δέντρο ελιάς στον κόσμο.Εκτιμάται ό,τι έχει ηλικία 2.000 - 4.000 ετών, παράγει ακόμα ελιές, ενώ κλαδιά του χρησιμοποιήθηκαν για τα στεφάνια νικητών των Ολυμπιακών του 2004 και 2008.Ο κορμός του δέντρου θυμίζει γλυπτό της Ιταλικής Αναγέννησης, με τα αγγεία του να διατάσσονται κατά δέσμες και να ακολουθούν ελικοειδή διαδρομή, μια ιδιαιτερότητα της αγριελιάς.Το 1997, το δέντρο ανακηρύσσεται, ''διατηρητέο μνημείο της φύσης''.Δίπλα στο ιστορικό δέντρο, βρίσκεται το “Μουσείο Ελιάς Βουβών”. Ιδρύθηκε τον Οκτώβριο του 2009.Το μουσείο αποτελεί “τον καρπό της ανάγκης για διάσωση και ανάδειξη των στοιχείων της ζωής των κατοίκων,αλλά και των κατοίκων των λοιπών περιοχών της Κρήτης και της χώρας μας.”Μια επίσκεψη στο Μουσείο της Ελιάς Βουβών, συναρπάζει. Μπροστά σου ξετυλίγεται, όλη η ιστορία για τη ζωή και το μόχθο των περασμένων γενεών, για την καλλιέργεια αλλά και τα οφέλη της ελιάς και του λαδιού της Κρήτης. Τα εκθέματα λιτά, αλλά πολύτιμα. Το ξύλινο Ησιόδειο άροτρο, τα καλλιτεχνικά πιθάρια αποθήκευσης του λαδιού, οι λαήνες και τα λυχνάρια, τα απολιθωμένα ελαιόφυλλα και τα δισδιάστατα και τρισδιάστατα έργα σύγχρονης τέχνης, συμπληρώνουν το πάζλ της ιστορίας της Ελιάς.Η Ελιά των Άνω Βουβών, αποτελεί αναμφισβήτητα ένα άριστο δείγμα προσπάθειας για τη διάσωση των γηραιών ελαιόδεντρων της Κρήτης, που τα τελευταία χρόνια κινδυνεύουν να καταλήξουν σε καυσόξυλα, προκειμένου να αντικατασταθούν από νέα δέντρα. Το συγκεκριμένο δέντρο όμως, προσφέρει αδιάκοπα, αιώνες τώρα μέχρι και σήμερα, τους καρπούς του και το πολύτιμο λάδι του, “το πράσινο χρυσάφι” , αποτελώντας άλλον ένα πολιτιστικό θησαυρό για τη χώρα μας.
Εφημ. ''ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ''
