27 Σεπτεμβρίου 1831 πέφτει νεκρός στο Ναύπλιο, ο Εθνικός Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας από τα χέρια των αδερφών Μαυρομιχάλη.Μια σπουδαία προσωπικότητα της νεότερης ελληνικής ιστορίας.Η καθοριστική συνδρομή του στην ευόδωση της Επανάστασης του 1821 παρἀ το σύντομο της θητείας του, δεν τον εμπόδισε να χαραχθεί στη συλλογική μας μνήμη, ως πρότυπο ηγέτη..Η προσωπικότητα, η δράση, η φιλοπατρία, οι ικανότητές του υπήρξαν ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΕΣ έως σήμερα.Η Νεοελληνική Ιστορία είναι ο Θοδωρής Κολοκοτρώνης και ο Ιωάννης Καποδίστριας. Αν γνωρίζεις γι' αυτούς δεν χρειάζεται να γνωρίζεις για κανέναν άλλον.Μια μεγάλη μορφή της Ευρωπαϊκής διπλωματίας.Ο Θαυμαστός αυτός Έλληνας έκρινε οτι για να γεννηθεί πάλι το Έθνος προαπαιτήται η πνευματική καλλιέργεια του λαού για να φωτιστεί η εθνική συνείδηση και να να ενισχυθεί η αγωνιστική του δύναμη.
Γι αυτο η σφαίρα που σκότωσε τον κυβερνήτη πλήγωσε βαθιά την Ελλάδα.
Θα ήταν άραγε διαφορετικη η Ελλάδα, εάν ο Ιωάννης Καποδίστριας δεν είχε δολοφονηθεί σαν σήμερα το 1831;Θα ηταν πιστευω εγω.Γιατἰ αγαπούσε την Ελλάδα αλλά είχε πάνω απ ολα το Θεό και οχι μόνο δεν ντρεπόταν γι αυτο αλλά έβαζε μπροστά την πίστη του.Αυτό ήταν το ιδανικό πρότυπο ηγέτη.Έτσι έπρεπε να επιλέγουμε και σημερα.Ο Ιωάννης Καποδιστριας έπρεπε να αποτελεί παράδειγμα προς όλους μας!
Ο Ιωάννης Καποδίστριας σπούδασε ιατρός και πολιτικός. Εξάσκησε το 1ο χωρίς ποτέ να λάβει αμοιβή και το 2ο για να φτιάξει ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΚΡΑΤΗ.Ηταν ο διπλωμάτης που με το πάθος του για την ελευθερία, το απροσκύνητο ήθος και την ευρεία μόρφωση άλλαξε τον ρου της ευρωπαϊκής Ιστορίας υπέρ της Ελλάδος.Αν θα πρέπει ιστορικά να απαντηθεί το πώς ο Καποδίστριας κατάφερε να επιτύχει τελικά τον σκοπό του σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις να αναγνωριστεί η Ελλάδα διεθνώς ως ανεξάρτητο κράτος, παρά τις μηχανορραφίες και τις ραδιουργίες που υφάνθηκαν εις βάρος του, ιδίως από το λεπτό νήμα της αυστριακής διπλωματίας, αυτή θα ερχόταν σίγουρα από την επιστολή που έγραψε ο καγκελάριος της Αυστρίας πρίγκιπας Κλήμης φον Μέττερνιχ στη Δωροθέα Lieven:
''Τότε μονάχα θα μπορέσω να κοιμηθώ ήσυχα, όταν ο Καποδίστριας θα έχει θανατωθεί! Ενόσω ζει, θα είναι πάντοτε επικίνδυνος. Όμως, για να ειπώ την αλήθεια, αυτός είναι ένας έντιμος και πολύ χρήσιμος άνθρωπος, ενώ εγώ; Ο μόνος αντίπαλος που δύσκολα ηττάται είναι ο απόλυτα έντιμος άνθρωπος, και τέτοιος είναι ο Καποδίστριας''
Θα συνεχίσω εκπληρώνοντας πάντοτε το χρέος μου, ουδόλως φροντίζοντας για τον εαυτό μου•
και ας γίνει ό,τι γίνει''
________________________________________________
Αυτά έγραφε σε επιστολή του ο μεγάλος Ιωάννης Καποδίστριας - ο πρώτος και συνάμα ο τελευταίος Κυβερνήτης της ελεύθερης Ελλάδας - προς το φίλο του Ιωάννη - Γαβριήλ Εϋνάρδο στις 14 Σεπτεμβρίου 1831, 13 ημέρες πριν τη δολοφονία του σαν σήμερα Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου έξω από το ναό του Αγ. Σπυρίδωνα στο Ναύπλιο.Από τότε ψάχνει η Ρωμιοσύνη τον Ιωάννη της. Τότε που το άδικο του φόνου πότισε το άκαρπο και στείρο ψευτορωμαίικο. Στον τόπο που το νεόκοπο μα βαθύ κράτος των κοτσαμπάσηδων, της οικογενειοκρατίας και των συντεχνιών παρέδωσε για τριάκοντα αργύρια, την ελευθερία του έθνους και της πατρίδας στους ξένους.
ΕΘΝΟΣ
Σὲ συνομιλία του μὲ τὸν Γεώργιο Μαυρομιχάλη, ποὺ τὸν ἐπισκέφθηκε τότε, τὸ 1828 στὴν Αἴγινα, ἀνάμεσα σὲ πολλὰ ἄλλα εἶπε καὶ τὰ ἑξῆς: «Ἂν δὲν μᾶς ἀποστραφεῖ ὁ μεγαλοδύναμος καὶ ἀξιωθοῦμε τὴν εὐλογία του, τὰ ἀκροθαλάσσιά μας θὰ στολισθοῦν ἀπὸ εὔμορφες πολιτεῖες, ἡ σημαία ἡ ἑλληνικὴ θὰ δοξάζεται εἰς τὰ πελάγη, ἥμερα δένδρα θὰ ἀνθίζουν εἰς τὰ ἄγρια βουνὰ καὶ οἱ ἐρημιὲς θὰ πληθύνουν ἀπὸ κατοίκους… ἕνα μόνο φοβοῦμαι καὶ μὲ δέρνει ὑποψία, τρέμω τὴν ἀπειρία σας· ἂν ἡ νέα κυβέρνησις τύχει νὰ συγκρουσθεῖ μὲ συμφέροντα ξένων δυνάμεων… ἡ νίκη θὰ εἶναι δική μας, ἂν βασιλεύει στὴν καρδιὰ μας Θεὸς ζηλότυπος, μόνο τὸ αἴσθημα τὸ ἑλληνικό· ὁ φιλήκοος τῶν ξένων εἶναι προδότης. Εἴθε οἱ νέοι τῆς Ἑλλάδος νὰ εἶναι βοηθοί μου καὶ πρῶτος ἐσύ…
Μνημεῖο συνταρακτικὸ ἡ συνομιλία αὐτὴ τοῦ Κυβερνήτη μὲ τὸν Γεώργιο Μαυρομιχάλη
https://simeiakairwn.wordpress.com
Ενας ανθρωπος που δεν διαπραγματευόταν τις αρχές και τις αξίες του. Με τον θάνατο του η Ελλάς έχασε την ευκαιρία σήμερα να είναι μια πολύ πιο προοδευμένη Χώρα. Ανακόπηκε η πορεία της, την πιο κρίσιμη στιγμή. Αυτός ήταν ο Καποδιστριας.Έντιμος, διαφανής, φωτισμένος, ασκητης, ολιγαρκής, αριστοκρατικός, διορατικός, ανιδιοτελής, Ευρωπαίος, μεγάλος Έλληνας και πολύ μπροστά απ’ την εποχή του. Άνθρωπος με αρχές. Και παγκόσμια προσωπικότητα. Δικαίως του απεδόθη ο χαρακτηρισμός ''ο Άγιος της πολιτικής''.Έχουμε ξαναδεί πολιτικό με αυτά τα χαρακτηριστικά; Τουλάχιστον εδώ, ποτέ. Γι’ αυτό, το μόνο που οφείλουμε στη μνήμη του είναι σεβασμός. Και να αισθανόμαστε ότι είμαστε τυχεροί ως Κερκυραίοι και ως Έλληνες που ο τόπος μας γέννησε έναν τόσο μεγάλο άνδρα.
Γιάννης Κοντός
που ἀποθέτει τὶς ἐλπίδες του στὸν Θεό, ἀλλὰ καὶ βεβαιώνει ὅτι θὰ δώσει ὅλες του τὶς δυνάμεις γιὰ τὴν ἐπιτυχία τοῦ ἔργου του, ἑνὸς ἔργου ποὺ τὸ ὁραματίσθηκε καθαρὰ ἑλληνικό, ἀπαλλαγμένο ἀπὸ κάθε ξενολατρεία.
Καὶ ἦλθε πράγματι ὁ καιρὸς ποὺ ἡ ἱστορία ἔκρινε, κρίνει καὶ θὰ κρίνει, τὸν Καποδίστρια ἀπὸ τὴ μαρτυρία τῶν πράξεών του, ἀπὸ τὸ τεράστιο ἐθνικό του ἔργο, ἀπὸ τὴν ἀνυπολόγιστη προσφορά του πρὸς τὴν Ἑλλάδα καὶ τοὺς Ἕλληνες. Ἀπὸ τὸ ἔργο του, ποὺ ἀκόμα δὲν τὸ γνωρίζουμε σὲ βάθος, καὶ ἀπὸ τὴν προσφορά του, ποὺ ἀκόμα δὲν μᾶς εἶναι γνωστὴ σὲ ὅλες τὶς ἐκδηλώσεις της. Σωστὰ γράφτηκε τελευταῖα πὼς ὁ Καποδίστριας ''εἶναι συγχρόνως ὁ μεγάλος γνωστὸς καὶ ὁ μεγάλος ἄγνωστος'' καὶ ὅτι «ἐξακολουθεῖ ἀκόμα νὰ ἀναδύεται ἀπὸ τὸ σκοτάδι, μέσα ἀπὸ τὰ ἀδημοσίευτα ἀρχεῖα
ΕΛΕΝΗ ΚΟΥΚΟΥ
Ὁ κόμης Ἰωάννης Καποδίστριας τοῦ Ἀντωνομάρια ἔζησε μίαν ζωὴν μεγάλων διαστάσεων» τὴν ὁποίαν ἐσφράγισε μὲ τὴν ὑπερτάτην θυσίαν, ἀκριβῶς τὴν ἐποχὴν ποὺ ἡ παρουσία του ἀποτελοῦσε ἐγγύησιν καὶ ἐλπίδα διὰ τὸ ταλαιπωρημένον καὶ ἀναγεννώμενον ἔθνος. Ὁ ἐκλεπτυσμένος ἄρχοντας, ὁ δεξιοτέχνης διπλωμάτης καὶ πολιτικός, ὁ ἀπαράμιλλος διοργανωτής, ὁ μεγάλος ὀνειροπόλος, ὁ ἀσκητικός, ὁ ἔντιμος καὶ ἀδιάφθορος ὑπῆρξεν ὁ ἀγωνιστής, ποὺ μὲ τὸν ἀγῶνα του τὸν καλὸν ἐθεμελίωσε τὸ νεώτερον ἑλληνικὸν κράτος, τοῦ ἔδωσε τὰ πρῶτα του ὁριστικὰ σύνορα καὶ τοῦ ἐμφύσησε ψυχὴ καὶ δύναμη, διὰ νὰ ὀρθοποδήση καὶ νὰ ἀκολουθήση τὸν δρόμον τῶν μεγάλων του πεπρωμένων. Ὁ ἄνθρωπος μὲ τὴν βαθύχρωμη ρεδιγκόταν ἔδωσε σχῆμα καὶ μορφὴν εἰς τὸ τότε ἀσχημάτιστον καὶ ἄμορφον ἑλληνικὸν κράτος. Καὶ τὴν ἀνεκτίμητον αὐτὴν προσφοράν του ἐπλήρωσε μὲ τὴ ζωήν του. Ἡ θυσία του ὑπῆρξε θυσία ἥρωος καὶ ὁ θάνατός του τραγωδία»
ΠΑΝ. ΖΕΠΟΣ
Ποτέ δεν μάθαμε ποιος όπλισε το χέρι τους και τα βρετανικά αρχεία που ανοίγουν μετά την πάροδο 40 ετών, στην περίπτωση του Κυβερνήτη παραμένουν ακόμη κλειστά
Οι Ρὀτσιλντ απ την άλλη,είναι αυτοί που κανόνισαν την Δολοφονία του Καποδίστρια βἀζοντας τους Γάλλους να την οργανώσουν με σκοπό να του πἀρουν την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ''και το 1836 να ανοίξουν την ''ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ'' (που κατέχουν μέχρι σήμερα) κι απο τότε έχουν κἀνει 4 πτωχεύσεις με τελευταία αυτή το 2012 ! Είναι αυτοί οι οποίοι εβαζαν μονίμως αντιπρόεδρο της με δικαίωμα εκτελεστικής εξουσίας τον εκάστοτε Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πασης Ελλάδος.Ειναι αυτοί που παρασκηνιακά διορίζουν μέσω της Δουκίσσης Πλακεντίας δικηγόρο υπερἀσπισης του δολοφόνου του Καποδίστρια τον Αγγλοεβραίο ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ ΜΕΪΣΟΝ.
Στα Γενικά Αρχεία του Κράτους των Αθηνών και της Κέρκυρας υπάρχουν πλήθος εγγράφων για τις συνωμοτικές ενέργειες του Άγγλου και του Γάλλου αντιπρέσβεων εναντίον του Καποδίστρια και των πολλών άλλων ξένων προξένων, αξιωματικών και ναυάρχων και δύο αυτών χωρών, οι οποίοι υποκινούσαν τους αντικαποδιστριακούς Έλληνες αρχηγούς να στασιάσουν εναντίον του Κυβερνήτου.Ο Γάλλος συνταγματάρχης Theophile Feburier, σε έκθεσή του, στις 28 Αυγούστου 1828, προς τον Γάλλο κόμη Rayneval, που αντικαθιστούσε προσωρινά τον επίσημο αντιπρόσωπο της Γαλλίας στον Πόρο de la Ferronays, του έκανε σαφή λόγο για την αντίδραση που οργανωνόταν στα σκοτεινά από τους Άγγλους και Γάλλους εκπροσώπους εναντίον του Καποδίστρια.Ο Γάλλος στρατηγός την προηγούμενη ημέρα μάλιστα είχε δεχθεί την επίσκεψη δύο μελών της οικογενείας Μαυρομιχάλη, οι οποίοι καταφέρθηκαν με πάθος εναντίον του Κυβερνήτη και έθεσαν τους εαυτούς τους στη διάθεση των Γάλλων και Άγγλων για κάθε τους αντικυβερνητική ενέργεια.Ακόμη πιο σαφής και κατηγορηματικός για την στάση των Άγγλων εκπροσώπων στην συνδιάσκεψη του Πόρου εναντίον του Καποδίστρια είναι ο Ρώσος εκπρόσωπος, ο διπλωμάτης J. Ribeaupierre, που ήταν παρών και αυτόπτης μάρτυς όλων αυτών των μακρών συζητήσεων και αντιδράσεων, που κράτησαν έξι ολόκληρους μήνες. Γράφει στα Ιστορικά Απομνημονεύματά του ''Έχω δε πλήρη πεποίθησιν ότι η χειρ η οποία εφόνευσε τον Καποδίστριαν εξοπλίσθη παρά πράκτορος της απεχθούς Αγγλίας !''
epilekta
Δολοφονήθηκε γιατί έφτιαξε το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ, τον "ΦΟΙΝΙΚΑ"
Δολοφονήθηκε γιατί έφτιαξε το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ, τον "ΦΟΙΝΙΚΑ"
Το πρώτο και μοναδικό, πραγματικό ελληνικό εθνικό νόμισμα, ήταν οι "Φοίνικες", που κυκλοφόρησε επί Ιωάννη Καποδίστρια, την 1η Ιουλίου 1831.Ήταν τυπωμένο στην μια μόνον όψη και έφερε χειρόγραφες υπογραφές και αρίθμηση από την ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ. Eκδότης ήταν το κράτος αλλά η εκτύπωση και ο έλεγχος της κυκλοφορίας ανατέθηκε στην Eθνική Χρηματιστική Tράπεζα, χωρίς όμως να της παραχωρηθεί το εκδοτικό προνόμιο.Η εκτύπωση των Φοινίκων έγινε στην Αίγινα και σύντομα απαγορεύτηκαν οι συναλλαγές μεταξύ των πολιτών και γίνονταν δεκτά μόνο στα δημόσια ταμεία. Κατά την περίοδο της Επανάστασης οι συναλλαγές γινόταν σε ξένα νομίσματα.Ο Καποδίστριας καθόρισε τις τιμές των ξένων νομισμάτων με βάση το γρόσι.Η Δ' Συνέλευση στο Άργος ψήφισε την δημιουργία του αργυρού ελληνικού νομίσματος του ΦΟΙΝΙΚΑ που κυκλοφόρησε την 1/10/1829.Την 2/2/1828 ιδρύθηκε η δημόσια ''Χρηματιστική Τράπεζα'', που εξέδωσε 3.000.000 φοίνικες.(Φοίνικας=100 λεπτά).Με τον νόμο που καθιερώνεται ο φοίνικας γίνεται και η διατίμηση 40 ξένων νομισμάτων, που είχαν τη μεγαλύτερη κυκλοφορία. Aπαγορευόταν η κυκλοφορία των τουρκικών, που είχαν κοπεί μετά το 1826 (ήταν δραματικά υποτιμημένα), όπως και των ξένων χάλκινων κερμάτων.Χρυσά πολλαπλάσιά του η Aθηνά (=20 φοίνικες) ημίσεια Aθηνά (=10 ).Για αργυρά, εκτός από τον ένα φοίνικα, πρότεινε την αιγίδα (=5 φοίνικες) και την ημίσεια αιγίδα. Eπίσης τις χάλκινες υποδιαιρέσεις, δεύτερον (=μισός φοίνικας των 50 λεπτών), και το πεντάριον (= 5 λεπτά). Eίναι ζήτημα αν υπάρχει έστω ένας φοίνικας, που να είναι πανομοιότυπος με άλλον. Tο παμπάλαιο χειροκίνητο μηχάνημα κοπής,αρνούνταν να επαναλαμβάνεται.Tα μηχανήματα κοπής ανήκαν στο τάγμα των Iωαννιτών Iπποτών.Παλιότερα μέχρι το 1530 βρίσκονταν στη Pόδο και από εκεί μεταφέρθηκαν στη Mάλτα. Hταν πεταμένα στα σκουπίδια. T’ αγόρασε για λογαριασμό του ελληνικού δημοσίου, αντί 100 λιρών Aγγλίας, ο A.Kοντόσταυλος, επί των Oικονομικών υπεύθυνος του I. Kαποδίστρια.Tο 1830 ο μεγαλέμπορος Kοντόσταυλος απομακρύνθηκε από τη θέση του διευθυντή του νομισματοκοπείου. Kατηγορήθηκε για οικονομικές ατασθαλίες!H Pωσία πρόσφερε 1,5 εκατ. για την κοπή των φοινίκων σε συναλλαγματικές πληρωτέες στο Λονδίνο.
Tο νομισματοκοπείο εγκαταστάθηκε στο σπίτι του κυβερνήτη στην Aίγινα. Στο ισόγειο του κυβερνείου για να ελέγχεται και ν’ αποφευχθούν παρατράγουδα.Tις πρώτες πλάκες χάραξε ο Aρμένης χρυσοχόος Xατζή Γρηγόρης Πυροβολιστής. M’ αυτές κόπηκαν οι αργυροί. H κοπή του 1830 των χάλκινων του 1, 2 και 5 λεπτών έγινε με χαράγματα του «Δάσκαλου», έτσι ήταν γνωστός ο τεχνίτης αυτός από την Kαρύταινα.H κοπή του 1831 βασίστηκε σε σχέδια του Δημ. Kόντου από το Kαρπενήσι.Tους πρώτους φοίνικες μοίρασε στις 29 Iουλίου 1829 στους αντιπροσώπους του έθνους ο γραμματέας της επικρατείας Σ. Tρικούπης. Eνα στον καθένα (αργυρό και χάλκινο των 1, 5 και 10 λεπτών) Λευκοί στο πίσω μέρος οι φοίνικες με τον αριθμό και την υπογραφή του ελεγκτή. Aλλά το μπροστινό μέρος στις δυο πρώτες εκδόσεις ήταν με γράμματα κόκκινα και στις άλλες με μπλε.Συνολικά εκτυπώθηκαν 41.670 χαρτονομίσματα αξίας 500.000 φοινίκων (τέσσερις εκδόσεις). Eκτυπώθηκαν στο Nαύπλιο.Oταν αποσύρθηκαν βρέθηκαν χαρτονομίσματα αξίας 300.000,λόγω φθοράς ή καταστροφής των υπολοίπων.
O φοίνικας ήταν ιερό πτηνό που ''πετούσε'' καταρχήν στην Aίγυπτο. Mοιάζει με τον ελληνικό αετό, αλλά έχει και διαφορές. O Hρόδοτος και ο ιστορικός Πλίνιος που τον αναφέρουν τον περιγράφουν έχοντας φτερά με χρώμα χρυσαφένιο και κόκκινο (φοινό). Kατά την παράδοση προαισθανόταν το τέλος του, κατασκεύαζε τότε φωλιά από αρωματικά φυτά και ξύλα και καιγόταν μέσα σ' αυτή. Aπό την τέφρα του, όμως, (ανα)γεννιόταν ένας νέος φοίνικας.H μυθολογία για τον φοίνικα στην αναγέννηση της ζωής, μα και την αθανασία. Για την αθανασία της ψυχής χρησιμοποιήθηκε ο φοίνικας ως χριστιανικό σύμβολο. Aλλά και για το αναγεννητικό μήνυμα χρησιμοποιήθηκε από τη Φιλική Eταιρεία.Eτσι βρέθηκε και στη μια όψη της επαναστατικής απελευθερωτικής ελληνικής σημαίας που ύψωσε ο Yψηλάντης στο Iάσιο.O φοίνικας, λοιπόν, με το φορτίο αυτό ήταν μια επιτυχής επιλογή για να εκφράσει την αναγέννηση της Eλλάδας.Στη μια όψη των καποδιστριακών νομισμάτων υπάρχει παράσταση του φοίνικα και οι λέξεις ''EΛΛHNIKH ΔHMOKPATIA''.Στην άλλη η αξία του, η χρονολογία κοπής και αναγράφεται ''Kυβερνήτης I. Kαποδίστριας''. Mερικές κοπές φέρουν και στεφάνη.Στα χαρτονομίσματα εμφανίζεται η Aθηνά που κάθεται κρατώντας δόρυ. Kάτω δεξιά με οβάλ σφραγίδα υπάρχει ''η επί της οικονομίας Eπιτροπή''.Επιπρόσθετα, ο Καποδίστριας στις 28 Ιουλίου 1828, ίδρυσε στην Αίγινα το Εθνικό Νομισματοκοπείο !!Λίγες ημέρες μετά την άφιξη του Όθωνα, εκδόθηκε Διάταγμα με το οποίο σταματούσε η κοπή των Φοινίκων, με αποτέλεσμα την 1 Φεβρουαρίου 1833 το Νομισματοκοπείο της Αίγινας να σταματήσει τις εργασίες του.Το νομισματοκοπείο έκλεισε και ο Όθωνας έκοψε τα νομίσματα του Κράτους στη Βαυαρία, καταργώντας το Φοίνικα ως εθνικό έμβλημα και αντικαθιστώντας τον με ρόμβους των Βίττελσβαχ.
Ο φοίνικας του Καποδίστρια και η χρονολογία 1832 στην είσοδο της οικίας Τζίνη επι της Αγίου Νικολάου και Μαιζώνος. Πρόκειται για το μοναδικό σωζόμενο κτίριο της Καποδιστριακής περιόδου.
ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΓΙΑΤΊ ''ΛΥΣΑΞΑΝ'' ΟΙ ΣΤΟΕΣ ΝΑ ΑΠΟΔΟΜΉΣΟΥΝ ΤΌΝ ΜΕΓΆΛΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ ΙΩΆΝΝΗ ΚΑΠΟΔΊΣΤΡΙΑ
Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Πρός το Πανελλήνιον
Πρός τούς κατά το Αιγαίον Πέλαγος και την Πελοπόννησον Εκτάκτους Επιτρόπους και τους Αρχηγούς των κατά ξηράν και θάλασσαν Δυνάμεων.
Πρός τούς κατά το Αιγαίον Πέλαγος και την Πελοπόννησον Εκτάκτους Επιτρόπους και τους Αρχηγούς των κατά ξηράν και θάλασσαν Δυνάμεων.
Γνωρίζει η Κυβέρνησις, ότι Πολίται τινές επιμένουν πιστεύοντες και τους άλλους πείθοντες, ότι αι μυστικαί Εταιρείαι χορηγούσι μέσα σωτήρια εις την Πατρίδα, ή τουλάχιστον Αιγίδα υπό την οποία συνδεόμενοι μεταξύ των άνθρωποι διά μυστικών δεσμών δύνανται να απολαύσωσιν εντός Πατρίδος των και διά της ξένης επιρροής αξιώματα, τιμάς, και το πλέον τύχην, ό εστί χρήματα.Όσον και αν ελεεινολογή η Κυβέρνησις την απειρίαν των Ελλήνων των από τοιαύτας εισηγήσεις παρασυρομένων δεν ήθελε δώσει… τήν προσοχήν της, άν δέν ήτο καταπεπεισμένη πόσον όλέθρια άποτελέσματα δύναται νά φέρη είς τήν κρίσιμον ταύτην στιγμήν ή περί τούτων γνώμη, τήν όποίαν οί έχθροί τής Ελλάδος ήθελον συστήσει καί τόν Κόσμον, και είς τάς Εύρωπαϊκάς Κυβερνήσεις.Αν ή Ελλάς έγκατελείφθη άπό τό 1821 έως τόν Ιούλιον μήνα του τελευταίου έτους, τούτο προήλθε διότι οί εχθροί της τήν παρέσταιναν αδιακόπως πρός τους Βασιλείς, ώς λαόν έπαναστατωθέντα καί άγωνιζόμενον ύπό τήν διεύθυνσιν καί ύπό τούς σκοπούς Μυστικών Εταιρειών, όθεν έπήγασαν αί Kαταστροφαί της ‘Ισπανίας και Ιταλίας.Εύκολον ήτο αναμφιβόλως να αναιρεθή ή σφαλερά αυτή δόξα. μ’όλον τούτο εχρειάσθησαν ολόκληρα επτά έτη βασάνων και δυστυχιών είς αναίρεσίν της. Μόλις ανηρέθη, καί ενώ ή Ελλάς άρχίζει νά λαμβάνη δείγματα εύνοίας καί καλοκαγαθίας έκ μέρους τών Συμμαχικών Δυνάμεων, οί έχθροί της θέλουν πάλιν τήν παραστήσει ώς υπεξούσιον τών Μυστικών Εταιρειών, καί είς άπόδειξιν τούτου θέλουν φανερώσει, ότι υπό διαφόρους ονόμασιν αί Εταιρείαι αυταί υπάρχουν καί πολλαπλασιάζονται μεταξύ των εν τοίς πράγμασι και τής πολιτικής τάξεως, και της στρατιωτικής δυνάμεως, ίσως καί αύτού του στόλου.Τόσον ουσιώδες θεωρεί τούτο η Κυβέρνησις ώστε μή εγκρίνουσα να δείξη διά τινος δημοσίου καί επισήμου πράξεως την ύπαρξιν αυτού του κακού, εκπληροί διά του τύπου της παρούσης εγκυκλίου το χρέος, το οποίον δεν ημπορεί να παραμελήση χωρίς να καθυποβληθή είς βαρυτάτην εύθύνην. Τω όντι τοιούτον δημόσιον έγγραφον μεταξύ τών Πολιτικών, οί οποίοι επιμένουσι να μήν παραχωρώσιν είς τήν Ελλάδα έντιμον μέλλον , ήθελε χρησιμεύσει ώς μέσον του να αποδείξωσιν ότι οί Βασιλείς διά τών ευεργεσιών των υποθάλπουσιν είς την Ελλάδα τόν εχθρόν, τον οποίον και αλλαχού, και εις τας ιδίας των Επικρατείας πολεμώσι.Η παρατήρησις αυτη, Κύριοι, σας διδάσκει μέ πόσην φρόνησιν καί οξυδέρκειαν απαιτείται ή έκπλήρωσις τής ακολούθου παραγγελίας τής Κυβερνήσεως.Θέλετε κοινοποιήσει διά ζώσης φωνής είς τούς υπαλλήλους σας ή τούς υπό τήν όδηγίαν σας άξιωματικούς, τό περιεχόμενον τής παρούσης, καί θέλετε τούς κάμει νά σας φανερώσουν αν άνήκουν είς καμμίαν τών Μυστικών Εταιρειών, ή όχι.Αν είναι τό πρώτον θέλετε τούς παρατηρήσει, ότι εάν είς τήν παρελθούσαν κατάστασιν τής αναρχίας, καί τής αταξίας ήταν ίσως άναγκαίον είς τούς πολίτας νά ζητήσωσι προσωπικήν ασφάλειαν διά του δεσμού μυστικής τινος Εταιρείας, ο δεσμός ούτος διαλύεται καθ’ ήν στιγμήν ο τού νομίμου όρκου καί πρός την Κυβέρνησιν, και πρός τους Νόμους, χορηγεί είς ένα έκαστον και είς όλους, όλας τας απαραιτήτους ασφαλείας.
Από τοιαύτην αρχήν ορμώμενοι ευκόλως, θέλετε αποδείξει το ασυμβίβαστον των δύο όρκων, ήγουν του υπηρετείν το Κράτος, και υπηρετείν μυστικήν Εταιρείαν, της οποίας ο σκοπός είναι ώς επί το πλείστον άγνωστος είς τους Εταίρους.
Αν λοιπόν οι υπάλληλοί σας ή οι υπό την οδηγίαν σας αξιωματικοί ανήκουσιν είς τίνα Εταιρείαν, ανάγκη να παραιτηθώσι, και περί τούτου οφείλεις να μας βεβαιώσης. Εξ εναντίας θέλετε τους εξηγήσει τους κινδύνους είς τους οποίους εκτίθενται πλανώμενοι από ολίγους τινάς όλως διόλου εις τα τοιαύτα ενασχολούμενους. Από την κατηγορίαν των Εταιρειών των μή συμβιβαζομένων με τα κατά Νόμους καθεστώτα δεν αποκλείομεν και την πρό αιώνων γνωριζομένην υπό τω ονόματι της Αδελφοποιείας, ή Αγάπης.
Από τοιαύτην αρχήν ορμώμενοι ευκόλως, θέλετε αποδείξει το ασυμβίβαστον των δύο όρκων, ήγουν του υπηρετείν το Κράτος, και υπηρετείν μυστικήν Εταιρείαν, της οποίας ο σκοπός είναι ώς επί το πλείστον άγνωστος είς τους Εταίρους.
Αν λοιπόν οι υπάλληλοί σας ή οι υπό την οδηγίαν σας αξιωματικοί ανήκουσιν είς τίνα Εταιρείαν, ανάγκη να παραιτηθώσι, και περί τούτου οφείλεις να μας βεβαιώσης. Εξ εναντίας θέλετε τους εξηγήσει τους κινδύνους είς τους οποίους εκτίθενται πλανώμενοι από ολίγους τινάς όλως διόλου εις τα τοιαύτα ενασχολούμενους. Από την κατηγορίαν των Εταιρειών των μή συμβιβαζομένων με τα κατά Νόμους καθεστώτα δεν αποκλείομεν και την πρό αιώνων γνωριζομένην υπό τω ονόματι της Αδελφοποιείας, ή Αγάπης.
Παραγγέλεσθε, Κύριοι, κατ’ επανάληψιν να κάμετε χρήσιν της κοινοποιήσεως ταύτης κατά τόν συνετώτερον και ωφελιμώτερον τρόπον.Προθύμως η Κυβέρνησις θέλει δεχθή τάς ειδοποιήσεις, όσας εν καιρώ και τόπω θέλετε δυνηθή να την χορηγήσετε.
Εν Πόρω τή 8 Ιουνίου 1828
Ο Κυβερνήτης
Ι. Α. Καποδίστριας
Ο Κυβερνήτης
Ι. Α. Καποδίστριας
https://ellaniapili.blogspot.com
Ο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΜΑΣΩΝΟΣ !
ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΡΖΗ- Ἠλεκτρολόγου Μηχανικου Ε.Μ.Π.
ΓΙΑΤΙ Ο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ
Η Γ΄ Εθνοσυνέλευση κάλεσε τον Καποδίστρια ως κυβερνήτη τη χώρας. Η ίδια Εθνοσυνέλευση εξέλεξε μια Βουλή και ψήφισε το Σύνταγμα της Τροιζήνας. Στην προσωρινή έδρα της κυβέρνησης, στην Αίγινα, από τις 12 έως τις 17 Ιανουαρίου 1828, ο Καποδίστριας δέχτηκε όλους τους ισχυρούς πολιτικούς παράγοντες που ήταν παρόντες και συνομίλησε μαζί τους. Τους είπε ότι δεν μπορεί να κυβερνά με βάση το ψηφισμένο Σύνταγμα. Ως λόγο ανέφερε κυρίως το γεγονός ότι αυτό απαγόρευε «εις τον Κυβερνήτην και εις την Βουλήν να συγκατατεθώσιν εις οποιανδήποτε συνθήκην, σκοπόν έχουσαν την κατάργησιν της πολιτικής του έθνους υπάρξεως και ανεξαρτησίας» (άρθρο 115).Ομως οι δυνάμεις (οι οποίες είχαν μόλις καταναυμαχήσει τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο στο Ναυαρίνο) δεν συμφωνούσαν στην ανεξαρτησία της Ελλάδας ούτε και οι στρατιωτικές δυνάμεις των Ελλήνων μπορούσαν να την επιβάλλουν. Είχαμε χάσει ολόκληρη τη Στερεά Ελλάδα και την Πελοπόννησο εκτός της Αργοναυπλίας. Λίγα νησιά ήταν ελεύθερα ακόμα. Μόνη λύση για την επιβίωση της Επανάστασης ήταν η αποδοχή της Συνθήκης του Λονδίνου (6 Ιουλίου 1827) η οποία όριζε την αυτονομία της Ελλάδας υπό την οθωμανική κυριαρχία. Το ζήτημα ήταν νομικό και ουσιαστικό.Επίσης, το σοβαρό πολιτικό ζήτημα που ανέκυψε από τη συντακτική αυτή πράξη είναι ότι η εξουσία ανήκε στη Βουλή και όχι στον Κυβερνήτη. Η Βουλή συντάσσει τους νόμους, τους στέλνει στον Κυβερνήτη και αυτός έχει το δικαίωμα να τους επιστρέψει δύο φορές. Μετά προβλέπεται ότι: ''το πέμπει και τρίτον εις τον Κυβερνήτην, όστις χρεωστεί αμέσως να το επικυρώσει και να το δημοσιεύσει, και τότε τούτο γίνεται νόμος'' (άρθρο 73). Είναι αληθές ότι πολλές διατάξεις της πράξης του Δαμαλά (Τροιζήνας) ήταν πραγματικά φιλελεύθερες και κατοχύρωναν τα δικαιώματα του πολίτη. Το πολίτευμα, όμως, που πρότεινε ήταν απολύτως ολιγαρχικό. Ο απαραβίαστος ηγεμόνας δεν συμμετείχε καν στις εργασίες της Βουλής. Είναι σαφές ότι είχαν καλέσει τον Καποδίστρια να σώσει τη χώρα, αλλά να διατηρήσουν οι ίδιοι την εξουσία.Οι φανερές πολιτειακές λύσεις που είχε ο Καποδίστριας στη φαρέτρα του ήταν δύο: Πρώτον, να κηρύξει δικτατορική εξουσία με τη βοήθεια του στρατού. Δεύτερον, να ωθήσει τον λαό σε επανάσταση εναντίον της Βουλής εκείνης. Ακόμα και ο κατοπινός του πολιτικός αντίπαλος, ο οποίος έδωσε αφορμή γι’ αυτά τα ευφάνταστα περί δικτατορίας, ο Σπυρίδων Τρικούπης, έγραψε: «Ουδέποτε άνθρωποι εδέχθησαν με ευνοϊκότερο τρόπο τον σωτήρα τους».
Αντ’ αυτών, ο Καποδίστριας πρότεινε τη «μεταβολή» του πολιτεύματος, στην οποία συμφώνησαν όλοι οι πολιτικοί παράγοντες. Ζήτησε την αυτοδιάλυση της Βουλής (η οποία ήταν φιλοκαποδιστριακή). Ζήτησε να δημιουργηθεί ένα σώμα με 27 πολιτικούς όλων των παρατάξεων, ακόμα και όσων λίγων δεν τον ήθελαν στην Ελλάδα ή κυρίως αυτών, όπως απεδείχθη στην πράξη. Το σώμα αυτό ονομάστηκε «Πανελλήνιον» όχι χωρίς λόγο. Ηταν όρος της πολιτικής της «εθνικής συμφιλίωσης». Καθόρισε εκλογές για νέα Εθνοσυνέλευση τον Απρίλιο. Τόνισε σε όλους τους τόνους την προσωρινότητα της κυβέρνησής του. Η λέξη «μεταβολή» είναι αυτή που χρησιμοποιήθηκε στα επίσημα έγγραφα. Αν θέλει κάποιος οπωσδήποτε να χρησιμοποιήσει έναν σύγχρονο όρο για να μεταφέρει αυτή την έννοια, θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει μόνο τον όρο «μεταπολίτευση».Ουδείς βεβαίως των ιστορικών και των αντιπάλων του τότε χρησιμοποίησε τον όρο «πραξικόπημα», «δικτατορία» ή άλλον αντίστοιχο στη γλώσσα της εποχής. Οσοι σύγχρονοι ιστορικοί μιλούν σήμερα για «δικτατορία» ακολούθησαν τη διήγηση του Σπυρίδωνα Τρικούπη που κατηγόρησε τον Καποδίστρια (εκ των υστέρων) ότι παρανόμησε με αυτή του την απόφαση. Τόνισε ότι μόνο με νέα Εθνοσυνέλευση μπορούσε να ανασταλεί το «Σύνταγμα» της Τροιζήνας. Ομως, εκλογές για νέα Εθνοσυνέλευση ήταν αδύνατο να γίνουν άμεσα. Πρώτον, έπρεπε να αντιμετωπιστούν ζητήματα ζωής και θανάτου, όπως η αληθινή επισιτιστική κρίση, η άρση της απομόνωσης του έθνους από τις προστάτιδες δυνάμεις κ.ά. Δεύτερον και κυριότερο, πού να γίνουν εκλογές; Πώς να μαζευτούν οι Στερεοελλαδίτες και οι Πελοπονήσιοι όταν όλες σχεδόν οι Περιφέρειες ήταν υπό στρατιωτική κατοχή των Τούρκων πασάδων και του Ιμπραήμ; Το επιχείρημα αυτό είναι μια φάρσα της ιστορίας την οποία αναπαρήγαγαν πλείστοι ιστορικοί, ξένοι κυρίως, αλλά και Ελληνες.Οι εκλογές έγιναν τελικά την άνοιξη του 1829 όταν απελευθερώθηκε η Πελοπόννησος και μεγάλο μέρος της Στερεάς με στρατιωτικές και διπλωματικές ενέργειες του Κυβερνήτη. Η αντιπολίτευση, που τότε είχε εκδηλωθεί σαφώς, είχε τον έλεγχο του Πανελληνίου. Ο Τρικούπης πάλι, μας ενημερώνει ότι αυτό απαίτησε να μην ψηφίσουν όλοι οι άρρενες πολίτες της Ελλάδας άνω των 25 ετών, αλλά μόνο «οι αυτόχθονες και οι κτηματίαι». Αποκλείονταν δηλαδή οι αγωνιστές που δεν είχαν γεννηθεί στη Στερεά ή την Πελοπόννησο, οι εργάτες, οι ναυτικοί και η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών, οι ακτήμονες αγρότες. Ο Καποδίστριας όμως επέμεινε, έβαλε εννιά νέα μέλη στο Πανελλήνιο και πέρασε το δικό του, δηλαδή η ψηφοφορία να είναι καθολική.
Οι εκλογές έγιναν για πρώτη φορά στην ιστορία της Επανάστασης με απόλυτη τάξη, χωρίς βία και χωρίς εμφύλιο σπαραγμό. Κανείς δεν αποκλείστηκε από τη διαδικασία. Κι εδώ έχουμε τη δεύτερη ασθενή και πνιγμένη επίσης στις τύψεις διήγηση για την «αντιδημοκρατικότητα» του Καποδίστρια. Αυτή τη φορά από τον Μακρυγιάννη. Εγραψε ο στρατηγός: «Οδήγησε παντού τους διοικητάς και συντρόφους του, έδωσε και τα μέσα τα χρηματικά να κάμουν τις εκλογές των πληρεξουσίων με το πνεύμα του». Στην κόντρα του με το Πανελλήνιο ο Καποδίστριας είχε ζητήσει να γίνουν οι εκλογές με κρατικό υπάλληλο ως πρόεδρο της εφορευτικής. Οι κοτζαμπάσηδες ζήτησαν να είναι ντόπιος εκλογέας ο πρόεδρος. Επικράτησε η γνώμη του Πανελληνίου. Με άλλα λόγια, ο Μακρυγιάννης κατηγόρησε τον Καποδίστρια για το γεγονός ότι έδωσε χρήματα στους αντιπροσώπους του κράτους ώστε να παρίστανται και να αποτρέψουν τη νοθεία κατά την εκλογική διαδικασία. Συνεχίζοντας ο Μακρυγιάννης, τον κατηγόρησε ακόμα γιατί έκανε προεκλογική εκστρατεία και γιατί ήταν πολύ δημοφιλής.Είναι σαφές λοιπόν ότι ο Καποδίστριας προχώρησε στη «μεταβολή» του πολιτεύματος ερχόμενος στην Ελλάδα για νομικούς και ουσιαστικούς λόγους, που επέτρεψαν τελικά την επιβίωση του έθνους. Κατόπιν προχώρησε σε δημοκρατικές εκλογές, ήρεμες, νόμιμες, και με καθολική ψηφοφορία. Τις κέρδισε καθαρά με ποσοστά που ίσως κανείς κυβερνήτης της χώρας δεν απέκτησε ποτέ στα διακόσια χρόνια Ιστορίας μας. Κυβέρνησε δημοκρατικά. Επί της εποχής του σταμάτησαν οι πολιτικές δολοφονίες. Ηταν αυστηρός μόνο απέναντι στις σκληρές ολιγαρχικές φατρίες των κοτζαμπάσηδων και των Φαναριωτών. Κυβέρνησε με τον λαό και για τον λαό. Τον είπαν βέβαια τύραννο κατόπιν οι αντίπαλοί αυτοί. Ομως κι αυτό υπήρξε μία ακόμη μεγαλύτερη φάρσα της Ιστορίας για την οποία χρειάζεται μεγαλύτερη ανάλυση.
Παναγιώτης Πασπαλιάρης- ιστορικός, συγγραφέας
Ο Καποδίστριας φτάνει στην Ελβετία τον Νοέμβριο του 1813 και θα παραμείνει εκεί ως τον Σεπτέμβριο του 1814. Φέρει τον τίτλο του έκτακτου απεσταλμένου και εξουσιοδοτημένου αντιπροσώπου του Ρώσου Τσάρου. Συνεργάτες του είναι ο Αυστριακός διπλωμάτης, Lebzeltern, αργότερα ο Schraut, επίσης ένας Άγγλος, ο Cunning και άλλοι. Κανείς τους όμως δεν θα παραμείνει στην Ελβετία καθ’ όλη αυτή την περίοδο, και όπως επισημαίνει και η κ. Michele Bouvier-Bron, ο Καποδίστριας «αδιαμφισβήτητα άσκησε την πλέον καθοριστική επιρροή» μεταξύ των απεσταλμένων των Μεγάλων Δυνάμεων.Ο Καποδίστριας χώρισε την Ελβετία σε 19 αυτόνομα καντόνια, διαμόρφωσε την ιδέα της ουδετερότητας και συνέβαλε στο Σύνταγμά της.Λίγοι γνωρίζουν ότι αυτός ήταν ο εμπνευστής και δημιουργός του ουδέτερου κράτους της Ελβετίας, με το πανίσχυρο τραπεζικό σύστημα. Οι Ελβετοί απολαμβάνουν σήμερα την οργάνωση και τη δομή ενός κράτους-πρότυπο, που τους προσέφερε ο οραματιστής Έλληνας, απαλλαγμένοι από οικονομικά βάσανα και δυσβάστακτους δανεισμούς.
Ο Ιωάννης Καποδίστριας, λίγα χρόνια αργότερα, παρήγγειλε σε Ελβετό ωρολογοποιό δέκα ρολόγια τσέπης προκειμένου να τα δωρίσει σε σημαντικές φυσιογνωμίες της ελληνικής επανάστασης. Το ρολόι που δώρισε στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη φέρει το έμβλημα της ελληνικής πολιτείας, τη χρονολογία 1821 και τα αρχικά ΙΑΚ, δηλαδή Ιωάννης του Αντωνίου Καποδίστριας. Οι Έλληνες που ασχολήθηκαν με την ωρολογοποιία και βοήθησαν από τη θέση τους στη νικηφόρα έκβαση της Επανάστασης. Τα ρολόγια τσέπης ήταν ένδειξη κύρους και μεγαλοφροσύνης. Η νέα τεχνογνωσία γοήτευσε τόσο τους Έλληνες όσο και τους Οθωμανούς πολίτες, που έσπευσαν να προμηθευτούν τα ρολόγια τσέπης. Η ιδιαίτερα αυξημένη ζήτηση των ρολογιών τσέπης στους κόλπους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ώθησε πολλούς Έλληνες υπηκόους να ασχοληθούν επαγγελματικά με την ωρολογοποιία είτε ως έμποροι είτε ως τεχνίτες ρολογιών. Το γεγονός αυτό λειτούργησε πολλές φορές βοηθητικά, κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης.Σύμφωνα με μαρτυρίες της εποχής τα ρολόγια τσέπης ήταν ένδειξη κύρους και μεγαλοφροσύνης. Για τους Αγωνιστές του ’21 μπορούμε να πούμε πως μετά το τουφέκι ήταν το δεύτερο σε σειρά προτεραιότητας απαραίτητο προσωπικό αντικείμενο. Από τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και τον Μάρκο Μπότσαρη μέχρι τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο και τον Λάζαρο Κουντουριώτη, όλες οι σημαντικές προσωπικότητες της Ελληνικής Επανάστασης είχαν στην κατοχή τους ρολόι τσέπης.
Ο Καποδίστριας ερωτεύτηκε μία φορά στη ζωή του, όσο βρισκόταν στη Ρωσία, στην υπηρεσία του τσάρου Αλέξανδρου. Η γυναίκα που αγάπησε ήταν η Ρωξάνδρα Στούρζα, μια Ελληνίδα που καταγόταν από πάμπλουτη οικογένεια ελλήνων ευγενών και έφτασε να γίνει κυρία επί των τιμών στην αυλή του τσάρου. Η Ρωξάνδρα Στούρτζα γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Ο πατέρας της καταγόταν από πλούσια οικογένεια με ρίζες την Μολδαβία. Η μητέρα της Σουλτάνα ήταν κόρη του Έλληνα ηγεμόνα της Μολδαβίας (1777–1782), πρίγκηπα Κωνσταντίνου Μουρούζη Ο Καποδίστριας, με την προοπτική να παίξει σημαντικό ρόλο στα δραματικά γεγονότα της εποχής του, πίστευε ότι ένας γάμος θα ήταν εμπόδιο στις διπλωματικές του προσπάθειες για την ειρήνη στην Ευρώπη και, κυρίως, για την απελευθέρωση της Ελλάδας. Οι συνεχείς μετακινήσεις του στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και η καθημερινή σκληρή δουλειά δεν άφηναν πολλά περιθώρια για τη δημιουργία οικογένειας, όπως αυτός θα την ήθελε. Έτσι, η σχέση του με τη Ρωξάνδρα παρέμεινε φιλική, αλλά στα αναρίθμητα γράμματα που αντάλλασσαν, φαίνονται καθαρά τα ερωτικά αισθήματα που έτρεφε ο ένας για τον άλλον. Η Ρωξάνδρα, με την ενθάρρυνση του Καποδίστρια, παντρεύτηκε τελικά τον γερμανό κόμη Άλμπερτ Έντλινγκ, για να βρει τουλάχιστον λίγη ευτυχία στη δημιουργία οικογένειας. Ωστόσο, από τον γάμο αυτό δεν απέκτησε παιδιά και η συμβίωση με τον Έλντινγκ ήταν εντελώς συμβατική. Το 1817, στην Αυστρία, λίγους μήνες μετά τον γάμο της, ο Καποδίστριας για πρώτη και τελευταία φορά τής έκανε ερωτική εξομολόγηση, σίγουρος ότι αυτό δεν θα είχε καμία συνέπεια, ζητώντας μάλιστα να μην πάρει καμία απάντηση από τη Ρωξάνδρα. Έτσι, ο ανεκπλήρωτος έρωτας συνεχίστηκε με την ανταλλαγή τρυφερών επιστολών μέχρι την ημέρα που ο Καποδίστριας δολοφονήθηκε. Η Ρωξάνδρα συνέχισε του γράφει, χωρίς βέβαια να του στέλνει τα γράμματα, ικανοποιώντας έτσι μια εσωτερική ανάγκη της. Στα περισσότερα από αυτά, ευχόταν να έρθει γρήγορα η ώρα να τον συναντήσει στον ουρανό. Ωστόσο, έπρεπε να περιμένει μέσα στη θλίψη και την απογοήτευση ακόμη 13 χρόνια, το 1844, οπότε και πέθανε σε ηλικία 58 ετών
Η ιστορία του σύγχρονου ελληνικού κράτους άρχισε επίσημα όταν ο Ιωάννης Καποδίστριας κατέφθασε στο Ναύπλιο και δέχτηκε να αναλάβει το τιμόνι της χώρας.Στην προσπάθειά του να συγκροτήσει ένα κράτος από το μηδέν, δημιούργησε ένα συγκεντρωτικό και προσωποπαγές σύστημα διακυβέρνησης. Ανέστειλε το σύνταγμα, κατάργησε την ελευθεροτυπία και διόρισε σε υψηλές θέσεις τα δύο αδέρφια του. Στην εποχή του ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας θαυμάστηκε όσο ελάχιστοι για τον πατριωτισμό και το πλούσιο έργο του. Παράλληλα όμως, μισήθηκε θανάσιμα τόσο από τους φιλελεύθερους, όσο και από τους τοπικούς άρχοντες που διεκδικούσαν προνόμια και μερίδιο στην εξουσία. Κάτι που ο νέος κυβερνήτης τους το ξέκοψε.Η συγκεντρωτική του διακυβέρνηση ήρθε σε αντίθεση με τα συμφέροντα των τοπικών αρχόντων της εποχής, τους περίφημους προεστούς, ή κοτζαμπάσηδες. Δύο οικογένειες, οι Κουντουριώτες στην Ύδρα και οι Μαυρομιχαλαίοι στη Μάνη πρωτοστάτησαν στην αντίδραση εναντίον του. Ήταν για δύο οικογένειες που πρόσφεραν τεράστια ποσά και πολλούς νεκρούς στο βωμό του αγώνα της ανεξαρτησίας. Όμως, η σύγκρουσή τους με τον κυβερνήτη θα είναι σκληρή και θα οδηγήσει στην ακραία πράξη της δολοφονίας του.Μόλις έξι μέρες μετά τη δολοφονία του κυβερνήτη το έκτακτο δικαστήριο καταδίκασε τον Γιώργη Μαυρομιχάλη στην εσχάτη των ποινών. Η ποινή του εκτελέστηκε αμέσως. Λίγο πριν εκτελεστεί, ο Μαυρομιχάλης ζήτησε ομόνοια και αγάπη, ενώ έδωσε ο ίδιος το σύνθημα να τον πυροβολήσουν.Σε θάνατο καταδικάστηκε και ένας εκ των φρουρών, ενώ ο άλλος, σε 10ετή φυλάκιση. Το τραγικό τέλος του κυβερνήτη βύθισε εκ νέου τη χώρα στο χάος και λίγα χρόνια μετά οδήγησε στην έλευση του Όθωνα και της «ελέω Θεού» βασιλείας.
ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
«Το Δημόσιο είναι πλακωμένο από δυο εκατομμύρια λίρες στερλίνες χρέος, άλλα τόσα ζητούν οι στρατιωτικοί, η γη είναι υποθηκευμένη εις τους Αγγλους δανειστάς, ανάγκη να την ελευθερώσομε με την ίδια απόφαση ως θα την ελευθερώσομε και από τα άρματα του Κιουτάγια και του Αιγυπτίου.Δεν λυπούμαι, δεν απελπίζομαι, προτιμώ αυτό το σκήπτρο του πόνου και των δακρύων παρά άλλο. Ο Θεός μού το ‘δωσε, το παίρνω∙ θέλει να με δοκιμάση. Είμαι από τη φυλή σας, εις ένα μνήμα μαζί με σας θα θαφτώ, ό,τι έχω, ζωή, περιουσία, φιλίες εις την Ευρώπην, κεφάλαια γνώσεων αποκτημένα από τόσα θεάματα και ακροάματα συμβάντων του κόσμου εις τας ημέρας μου τα αφιερώνω εις την κοινήν πατρίδα, ας υψώσω το μεγαλείον της, ώστε όποιος θελήσει δυσκόλως να το ταπεινώσει, στερεωμένο εις ρίζες αρετής είναι ακαταμάχητο. Εκάματε έργα πολεμικά αθάνατα. Βασιλείς και έθνη σάς επαίνεσαν, αλλά, πίστευσέ μου, διά πολυετίαν ακόμη η ζώνη του προδρόμου πρέπει να είναι στολισμός μας, όχι χρυσοΰφαντη χλαμύδα.Κατεβαίνω πολεμιστής εις το στάδιον, θα πολεμήσω ως κυβέρνησις, δεν λαθεύομαι τον έρωτα των προνομίων που είναι φυτευμένος εις ψυχές πολλών, τα ονειροπολήματα των λογιωτάτων ξένων πρακτικής ζωής, το φιλύποπτο, κυριαρχικό και ανήμερο αλλοεθνών ανδρών. Η νίκη θα είναι δική μας, αν βασιλεύη την καρδίαν μας, θεός ζηλότυπος μόνο το αίσθημα το ελληνικό∙ ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης».
Δεν είναι λοιπόν δυνατόν να ηχεί ως «θεμιτή» άποψη μια φωνή που κοπρίζει βάρβαρα κελεύσματα σε εθνικό έδαφος.Με την τελευταία κομβική φράση «ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης» ξεκαθαρίζει μια και καλή το πώς πρέπει να χαρακτηρίζονται όλοι εκείνοι που σπεύδουν να ακούσουν πρόθυμα τι λένε οι ξένοι και στη συνέχεια τα εφαρμόζουν με μαθηματική ακρίβεια. Το υπέροχο πρότυπο του Καποδίστρια θα έπρεπε να επηρεάζει καθοριστικά το πολιτικό, ηθικό και πνευματικό κριτήριο των Ελλήνων, και όχι πρόσωπα και καταστάσεις που δεν αντέχουν στην κριτική και προκαλούν από θυμηδία έως οργή και απογοήτευση στους έμφρονες πολίτες.Θα πρέπει, όταν κάποτε εξελληνιστεί το κράτος, να αποτελεί διδακτέα ύλη στα σχολεία.Κάθε νέος, μαθαίνοντας τον βίο και την πολιτεία του Καποδίστρια και διαβάζοντας τις μύχιες σκέψεις του, θα γνώριζε τι δρόμο θα όφειλε να ακολουθήσει στη συνέχεια του βίου του.
Π. ΛΙΑΚΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.