Η απόγνωση των Ελλήνων είναι έντονη μπροστά στη φονική δράση των εχθρὠν και στην αδυναμία ουσιαστικής αντίδρασης τους,αλλά και της Ελλάδας ως κράτους.Σε τέτοιες δραματικές στιγμές για το ελληνικό έθνος οι άνθρωποι οφείλουν να δρουν συλλογικά, συνειδητοποιώντας και αποδεχόμενοι πως το βίωμα του πολέμου είναι μια κοινή εμπειρία που τους καλεί να ενωθούν και να δώσουν μαζί τον σημαντικότερο αγώνα της ζωής τους.Να αναδείξουν το ιδιαίτερο εκείνο στοιχείο της ψυχής,που έχει δώσει σ’ αυτό τον λαό τη δυνατότητα να αντιστέκεται και να επιβιώνει παρά τις πλείστες δυσκολίες που έχει συναντήσει στη μακραίωνη πορεία του.Ολοι μαζί να θυμίζουν παραδοσιακό χελιδόνισμα.Μοτίβο θυσίας και μοτίβο Ανάστασης της Ορθοδοξίας.Την Άνοιξη που θα ρθει μέσα απ το σκοτάδι των Παθών και θα φέρει το φως της λύτρωσης.Υμνος για την ανιστάμενη ελευθερία και για τη νίκη του φωτός έναντι του σκότους,αφού μετά το θάνατο – σκλαβιά έρχεται η Ανάσταση – Ελευθερία.Μια Ελευθερία και μια Άνοιξη που αργεί να έρθει,αφού ένα χελιδόνι δεν φέρνει την άνοιξη,έτσι η Ανάσταση αργεί να εμφανιστεί.Ο Ήλιος δεν γυρίζει μόνος του.Η ελευθερία προϋποθέτει αρετή και τόλμη,άρα απαιτούνται μεγάλοι αγώνες και θυσίες.Οι ζωντανοί θα πρέπει να προσφέρουν το αίμα τους για να ποτιστεί το δέντρο της ελευθερίας,για να έρθει η πνευματική αναγέννηση, το φως το πνευματικό.Αφού ο αγώνας για την την αλλαγή κάθε δύσκολης κατάστασης δεν είναι υποχρέωση μόνο λίγων ανθρώπων,αλλά αποτέλεσμα μιας συλλογικής προσπάθειας, στα πλαίσια της οποίας όλοι καλούνται να προσφέρουν ό,τι μπορούν, ακόμα και την ίδια τη ζωή τους.Το φως της δικαιοσύνης και ο αγώνας για την κατάκτηση ''θελει νεκροί χιλιάδες να ναι στους τροχούς''.Αναγκαιότητα θυσίας και θανάτου στο όνομά της Ελλάδας.Μια μελαγχολική διαπίστωση είναι η γεωγραφική θέση και μορφή της Ελλάδας πουπρέπει συέχεια να παλεύει για να στεριώνει η ελευθερία.Παρόλα αυτά πρέπει να νιώθουμε περήφανοι, γιατί αν και είναι δύσκολη η μοίρα του ελληνικού έθνους, ο Έλληνας έχει ψηλά ιδανικά και πάντα τα καταφέρνει.
Η Άνοιξη που είναι ακόμα φυλακισμένη στη γη είναι ο ίδιος ο ενταφιασμένος Χριστός.Μέσα στα έγκατα της γης ετοιμάζεται η νέα ανθοφορία.Ο Θεός των Παθών μέσα στην ανανεωτική ευωδία της πασχαλιάς αποφασίζει την Ανάσταση μετά την Σταύρωση και την ταφή του και συνεκδοχικά την σωτηρία των ανθρώπων.Το σώμα του Χριστού είναι το ίδιο το Έθνος το οποίο θα απελευθερωθεί και πάλι απο τη σκλαβιά,παρά τις αντιξοότητες και θα αναστηθεί σκορπίζοντας τις ευωδίες της αναγεννημένης φύσης στο σκοτάδι του Άδη και θα νικήσει ξανά τον θάνατο (θανάτω θάνατον πατήσας) Οσοι θέλουν το κακό της Ελλάδας,τα πνεύματα του κακού,οι ύπουλοι και οι προδότες θα πέσουν στο πηγάδι του Αδη και μαζί τουςι η κατοχή, η σκλαβιά,η πείνα,η δυστυχία,ο θάνατος και το σκοτάδι στα οποία οι εχθροί έχουν εγκλωβίσει το σώμα της.Οι 'πασχαλιές,το λουλούδι που ανθοφορεί την Άνοιξη και συμβολίζει το πάθος και την Ανάσταση,μας δείχνει πως ἐχουμε βαθιά ανάγκη της θρησκευτικής συνδρομής.Οι Έλληνες πάντοτε βρίσκουν παρηγοριά και ελπίδα στην πίστη.Άλλωστε σε όλες τις μεγάλες δοκιμασίες του ελληνισμού, οι Έλληνες βρήκαν στην πίστη μια σταθερή πηγή ελπίδας και ένα ισχυρό σημείο αναφοράς για τη κοινή τους προσπάθεια.Την Νίκη του θανάτου και βίωση της Αθανασίας.Ο Χριστός που νίκησε το θάνατο πρόσφερε και προσφέρει στην ανθρωπότητα το ισχυρότερο μήνυμα ελπίδας,ότι όχι μόνο βρίσκεται μέσα στις πασχαλιές,αλλά μυρίζει στους ανθρώπους το μήνυμα της επερχόμενης Ανάστασης,συνυπάρχει μαζί τους,είναι πλάι τους,παντοτινός ηγέτης και συνοδοιπόρος.Ο κόσμος λυτρώνεται και ελευθερώνεται.Κι όπως σαλεύει το σπέρμα μέσα στη σκοτεινή μήτρα και κυοφορείται για να βγει μια μέρα στο φως,έτσι θα ξυπνήσει ξανά η μνήμη του σκλαβωμένου πνεύματος του ανθρώπου και θα αστράψει στο φως η ιστορική μνήμη του Γένους των Ελλήνων που παραμένει ζωντανή και με συνεχείς αγώνες αναζητά το ιδανικό της ελευθερίας,αποζητώντας τη σωτηρία του.Και θα του υπενθυμίσει πως οι Έλληνες δεν μπορούν να ζήσουν σκλαβωμένοι, υποταγμένοι και ηττημένοι.Η συνείδηση ενός έθνους μόνο ετσι ξυπνά και σαλεύει. Και όπως δαγκώνει η αράχνη το θήραμά της και λειτουργεί αστραπιαία και ύπουλα, έτσι ξαφνικά θα φωτισθεί το μυαλό των Ελλήνων και θα ξεσηκωθεί για να ''δαγκώσει'' και να νικήσει τους κατακτητές.
Τα χελιδὀνια ἠρθαν.Είναι πράγματι θεαματικό.Τα μικρά αυτά πουλιά κατορθώνουν κάθε χρόνο ένα ταξίδι ''άθλο''και μάλιστα δύο φορές, καθώς στα τέλη του φθινοπώρου, ακολουθώντας την αντίστροφη πορεία, εγκαταλείπουν τη χώρα μας και επιστρέφουν στην Υποσαχάρια Αφρική.Τα πιο αδύναμα όμως δεν αντέχουν στις δυσμενείς συνθήκες και πεθαίνουν.Τα Χελιδόνα τιτιβίζουν και φλυαρούν όταν κάθονται πάνω σε σύρματα ή κτίρια. Μπορεί και να μας ξυπνήσουν!
