ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ


Οι γυναίκες που έδωσαν ψυχή και σώμα στην επανάσταση …. εκείνες που άξιζαν όσο δέκα άντρες μαζί!
Ας θυμηθούμε κάποιες από αυτές:
Μπουμπουλίνα
Μαντώ Μαυρογένου
Σταυριάνα Σάββαινα
Δέσπω Σέχου-Μπότση Σουλιώτισα
Δέσπω η Τζαβέλαινα, του Φώτου
Αλεφαντώ, η Μεσολογγίτισσα
Δόμνα Βισβίζη, η Θρακιώτισσα.
Χαρίκλεια Δασκαλάκη, η ατρόμητη Κρητικιά:
Μαριγώ Ζαραφοπούλα η Κωνσταντινοπολίτισα Αντωνούσα Καστανάκη απ τη Κισσαμο
Λενα Μποτσαρη
Η Γερακάρη,η Πανώρηα Βοζίκη,
η καπετάνισσα Γρηγοράκαινα,
η Θερασέρη της Χαριάς,
η Αναϋπόνυφη, η Ιωάννα Γιατράκου,
η Πολυξένη Καβάκου,
η Ελένη Λαµπροπούλου, η ∆ηµητράκαινα Πικουλάκαι
η Σταυριάνα Σάββαινα,
η Κωνσταντίνα Ζαχαρία,η Γραφάκαινα,
η ∆ιακουµάκαινα, η Καλοειδίνα,
η Πατσουράκαινα, η Ρογκάκαινα,
η Μιχαή- λαινα
Και τόσες άλλες, των οποίων τα ονόµατα ξεχάστηκαν µε το πέρασµα του χρόνου ή δεν τα έμαθε κανείς ποτέ.

Μεγάλες Ελληνίδες του Γένους μας που δε δίστασαν μπρος στον κίνδυνο, όσο μεγάλος και αν ήταν, αλλά πρόταξαν πάνω και πέρα απ’ όλα το καλό της πατρίδας
Οι παρακάτω στίχοι τού δημοτικού τραγουδιού τα λένε όλα :
"Λεοντόκαρδες γυναίκες όμορφες, δυναμικές, καπετάνισσες γενναίες πάντοτε ηρωικές. Πολεμήσατε σαν άντρες δε σκιαχτήκατε εχθρό λευτεριά για την Ελλάδα είχατε πάντα σκοπό. Μπουμπουλίνα Λασκαρίνα και Μαντώ του Μαυρογένους πλοία δώσατε και χρήμα για τη λευτερια του γενους"
Είναι πολλές εκατοντάδες οι γυναίκες, οι οποίες πολεµώντας τους Τούρκους κατακτητές µε όπλα, µε ξύλα, με πέτρες,µε δρεπάνια κι ώσπου να της βρει ο θάνατος τον αντίκρυζαν παλικαρίσια.. Γυναίκες, που φλόγιζε το νου και την καρδιά η πίστη πως είχαν το δικαίωµα να ζουν ελεύθερες και ακόµη ότι για τη λευτεριά κάθε άνθρωπος έχει χρέος και τη ζωή του πρόθυµα να θυσιάζει.
Πίσω από τις µάχες και τα µεγάλα και αξεπέραστα κατορθώµατα, πίσω από τους λαµπρούς ήρωες και τις απρόσµενες νίκες, ήταν ο καθηµερινός, ο αθέατος εσωτερικός αγώνας χιλιάδων γυναικών που στήριξαν την Επανάσταση, γεννώντας, και ανατρέφοντας παλληκάρια, δίνοντας θάρρος και κουράγιο στους µαχητές, µπαίνοντας και οι ίδιες στη λάβα της µάχης, όταν η τιµή και η ελευθερία τις καλούσε. Ήταν η γυναικεία ψυχή, µε την ατίθαση λαχτάρα για τη ζωή, που, σαν από άγγιγµα θεϊκό, µετατρεπόταν σε µανιακή, θαρρείς, ροπή προς το θάνατο, κάτω από την απειλή της αιχµαλωσίας και της σκλαβιάς.