''Άρπυιες''

Γραφει η Μαρία Μπονίκου










Οι Άρπυιες,
ήταν θεότητες ''αρπακτικές'',
κόρες του Θαύμαντα γιου
του Πόντου και της κόρης
του Ωκεανού Ηλέκτρας.
Είναι οι βίαιοι άνεμοι.
Τα φοβερά αυτά τέρατα ήταν:
η Ωκυπέτη, η ταχύτητα ,
η Αελλώ που σημαίνει τρικυμία
και η Κελαινώ, το σκοτάδι...
που γίνεται από τα νέφη
και την τρικυμία.

Ήταν,
γρήγορες στα πόδια φτερωτές.
Τα δάχτυλά τους γαμψά ...
για να μπορούν να αρπάζουν.
Είναι οι θύελλες ο ανεμοστρόβιλος.
Όταν κάποιος χανόταν στη θάλασσα
έλεγαν ''τον άρπαξαν οι Άρπυιες''.

Τις γνωρίζουμε από το κακό που έκαναν
στον μάντη Φινέα, που ήταν γέρος
και τυφλός. ~ για το Φινέα θα μιλήσουμε
σε άλλη ανάρτηση~ .
Τον άφηναν νηστικό.
Μόλις καθόταν να φάει,
οι Άρπυιες του άρπαζαν το φαγητό,
του άφηναν λ ί γ ο αλλά το βρόμιζαν,
ρίχνοντάς του φοβερή μυρωδιά,
που κανείς δεν μπορούσε να αντέξει.

Οι γείτονές του τα παιδιά του Βορέα
και της Ωρειθυίας, ο Ζήτης και ο Κάλαϊς
τον λυπήθηκαν, και τις κυνήγησαν
με το σπαθί στο χέρι.
Την στιγμή που ετοιμάζονταν ...
να τις σκοτώσουν επεμβαίνει
Ίρις η φτερωτή αγγελιοφόρος
του Διός και τις σώζει.

''Οι αδελφές μου δεν θα ξανασιμώσουν
στην κατοικία του Φιλέα'' τους λέει.

Υπάκουσαν στην Ίριδα, γιατί οι Άρπυιες
ανήκαν στην τάξη της Φύσης.
Για διαμονή διάλεξαν τα βάθη της γης
σ' ένα σπήλαιο, κάτω από την Κρήτη.

Άλλοι πάλι λένε ότι την μια ...
την άφησαν να πέσει σε ένα ποτάμι
της Πελοποννήσου τον Τίγρη ...
που από κείνη πήρε μετά,
το όνομα Άρπυς.
Τις άλλες στα νησιά των Στροφάδων
στο Ιόνιο.

Οι Άρπυιες,
αλληγορούν τους φιλάργυρους,
τους λαίμαργους, τους άρπαγες,
τα αρπακτικά όρνεα...
~η πατρίδα μας χρόνια τώρα γνωρίζει
καλά τα αρπακτικά όρνεα ~
Οι γιοί του Βορέα αλληγορούν τους
εμπειρότατους ναύτες.
Είναι τρισχαριτωμένοι, τόσο όμορφοι
που τους ερωτεύονταν ακόμη και άντρες.
Πήραν μέρος ,
στην Αργοναυτική Εκστρατεία

Ήταν Ωκύποδες γοργοπόδαροι.
γι αυτό και τους ζωγράφιζαν πτερωτούς.

Ο πίνακας απεικονίζει
τον Κάλαϊ και τον Ζήτη
είναι του Peter Paul Rubens
από την wikikedia commons