Μακεδονία, ξακουστή του Αλεξάνδρου χήρα
Του δοξασμένου βασιλιά για ντύσου
την πορφύρα,
Το διαμαντένιο στέμμα του για βάλε στο κεφάλι
Το ανίκητό του το σπαθί για ξαναζώσου πάλι
Και σκόρπα στην Ανατολή φωτιά
και λάμψη τόση
Όπου να ιδούν Αυστριακοί, Βούλγαροι, Τούρκοι, Ρώσσοι,
Κι όσοι σε κράζουν αδερφή, κι όσοι σε θέλουν δούλα.
Αν ήσουν σύ βασίλισσα κι αν ήσ’ Ελληνοπούλα!
΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄
Επέθαν’ ο Αλέξανδρος και πρίν πεθάνει ακόμη
Μοιράσθηκαν τη δόξα του ανάξιοι κληρονόμοι
Ξεσχίσαν την πορφύρα του, συντρίψανε το στέμμα
Και το σπαθί του εσκούριασε με το δικό τους αίμα.
Έμεινα χήρα κι έρημη… μέσα στα μαύρα χρόνια
Μ’ εμάραν’ η απελπισιά, μ’ έφαγ’
η καταφρόνια,
Και στα χαρέμια εσύρθηκα Τούρκων Σουλτάνων δούλα
Του κόσμου εγώ η βασίλισσα κ’ η πρώτη Ελληνοπούλα
΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄
Μα πάλι δεν ετούρκεψα. Κι αν ήμαι σκλαβωμένη,
Θερμή κ’ ελεύθερη η καρδιά στα σωθικά μου μένει.
Κι αν έχασα η βασίλισσα, του Αλεξάνδρου η χήρα
μαζί με τον Αλέξανδρο και στέμμα και πορφύρα
Πορφύρα από το αίμα μου μπορώ να βάψω πάλι
και στέμμ’ από τα δάκρυα να βάλω στο κεφάλι
Κι αντί Βουλγάρα να γενώ ή νάμαι Τούρκου δούλα
Ν’ αναστηθώ ή να θαφτώ για πάντα Ελληνοπούλα!
Γ. ΔΡΟΣΙΝΗΣ (1897)
Γυναίκες από την την Άνω Ορεινή και την Πετρούσα αποδίδουν τους ελληνικούς στίχους και τη διδασκαλία του χορού σε κάποιον ανώνυμο δάσκαλο μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σύμφωνα με ύποπτα δημοσιεύματα που είδαν τελευταία το φώς της δημοσιότητας,κάποιες γυναίκες της Πετρούσας, ισχυρίζονται πως η μελωδία του τραγουδιού αποτελεί διασκευή μιας δικής τους τοπικής μελωδίας, και χορεύουν μία συγγενή μελωδία με ΣΛΑΒΙΚΟΥΣ στίχους, δηλαδή πάνε να μας πούνε ότι οι Έλληνες έκλεψαν το τραγούδι από τους Σλαβανάκατους πληθυσμούς της Μακεδονίας!Μάλιστα, υπάρχει και μια σκωπτική παραλλαγή των στίχων, που θυμίζει τα αποκριάτικα τραγούδια που διέσωσε η Δόμνα Σαμίου. Την παραλλαγή αυτή μνημονεύουν με κάθε ευκαιρία οι μπολσεβίκοι για να γελοιοποιήσουν τους Ελληνες πατριώτες..Ε, ΟΧΙ ΚΑΙ ΕΒΡΑΪΚΗ Η ΜΕΛΩΔΙΑ ΤΟΥ «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΞΑΚΟΥΣΤΗ», ΚΥΡΙΟΙ ! Όλα ξεκίνησαν από τον μπολσεβίκο μουσικολόγο Μάρκο Δραγούμη, ο οποίος ισχυρίζεται ότι εντόπισε μία κασέτα με ισπανοεβραϊκά τραγούδια της Θεσσαλονίκης, στην οποία περιλαμβάνεται η μελωδία του τραγουδιού ως σύνθεση που πραγματοποιήθηκε για τα εγκαίνια της Schola de la Alianza, του πρώτου εβραϊκού σχολείου της Θεσσαλονίκης, το 1873! Ο μουσικολόγος πιθανολογεί ότι είτε η μελωδία δημιουργήθηκε για τα εγκαίνια του εβραϊκού σχολείου και έπειτα μεταδόθηκε σε άλλους λαούς της περιοχής ή είχε δημιουργηθεί αρχικά στα μέσα του 19ου αιώνα από κάποιον Δυτικό συνθέτη για τον οθωμανό σουλτάνο και έπειτα χρησιμοποιήθηκε από τις εβραϊκές κοινότητες!.. Η αλήθεια είναι πως «Η Μακεδονία Ξακουστή» και ο αντίστοιχος χορός εντάχθηκαν στον κατάλογο των ελληνικών εθνικών χορών μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο. Διδασκόταν σε σχολεία πολλών περιοχών της Ελλάδος, συμπεριλαμβανομένων των πόλεων, και συνδέθηκε με εορτασμούς εθνικών επετείων. Όσον αφορά τους στίχους του θρυλικού τραγουδιού, στο «Μακεδονικόν Ημερολόγιον» του 1897 που εξεδόθη λίγες εβδομάδες πρίν τον άτυχο πόλεμο του 1897, υπάρχει αυτο το λησμονημένο ποίημα του Γεωργίου Δροσίνη με τίτλο «Ελληνοπούλα (Μακεδονία)» το οποίο ξεκινάει με τον κοσμαγάπητο στίχο «Μακεδονία Ξακουστή» και άνετα μπορεί να θεωρηθεί ως ο πρόδρομος ή το υπόδειγμα πάνω στο οποίο στηρίχτηκε ο στιχουργός του εμβατηρίου «Μακεδονία Ξακουστή του Αλεξάνδρου η Χώρα». ΙΔΟΥ το ποίημα του Γ. Δροσίνη από το μακρυνό 1897 για το οποίο δεν βγάζουν άχνα οι ανθέλληνες που θέλουν να πείσουν τον κόσμο ότι το «Μακεδονία Ξακουστή» έχει εβραϊκή μελωδία και σλάβικους στίχους.
https://epilarhia.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.