Απεβίωσε σε βαθιά γεράματα (107 ετών) η κυρά των Μαρασίων (Βασιλική Λαμπίδου) που μαζί με την κυρά της Ρώ, ήταν από τις ελάχιστες περιπτώσεις ανθρώπων που τιμούσαν κυριολεκτικά καθημερινώς την ελληνική σημαία κάτω από δύσκολες και αντίξοες συνθήκες. Το σπίτι της απείχε ελάχιστα μέτρα από την ελληνοτουρκική μεθόριο και αυτό την παρακίνησε (από εφηβική ηλικία- ούσα πρόσφυγας από την Ανατ. Θράκη) να διατυμπανίζει την ελληνικότητα των εδαφών με την καθημερινή ανάρτηση της ελληνικής σημαίας.Η Βασιλική Λαμπρίδου – Φωτάκη γεννήθηκε το 1904 στο Μεγάλο Ζαλούφι της Ανατολικής Θράκης. Από παιδί γνώρισε την ορφάνια και την πίκρα της προσφυγιάς, καθώς οι προστάτες – συγγενείς της μετακινήθηκαν κυνηγημένοι από τους Τούρκους στην Αδριανούπολη.Με την ανταλλαγή των πληθυσμών εγκαταστάθηκε προσωρινά στο Ελληνοχώρι Διδυμότειχου και έπειτα στο Σάκο της Νέας Ορεστιάδας.
Παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε τέσσερα παιδιά. Και όταν έχασε τα τρία σε νεαρές ηλικίες, άρχισε να αντιμετωπίζει σαν δικά της παιδιά όλα τα Ελληνόπουλα και ιδιαίτερα τα στρατευμένα.Κάπως έτσι έγινε η «μάνα» όλων των φαντάρων, ιδίως εκείνων που υπηρετούσαν στον Έβρο.Εκείνη τους μαγείρευε και τους φρόντιζε και ο Ελληνιό Στρατός εδώ και χρόνια είχε υιοθετήσει την γιαγιά – σύμβολο της περιοχής
Το 1962 εγκαταστάθηκε οριστικά στο χωριό Μαράσια, στα ελληνοτουρκικά σύνορα. Το σπίτι της είναι το τελευταίο του οικισμού, δίπλα στο ακριτικό φυλάκιο, μόλις 30 μέτρα μακριά από την Τουρκία.Κάθε μέρα, νωρίς το πρωί, η Κυρά των Μαρασίων σηκώνονταν και ύψωνε την ελληνική σημαία στο φυλάκιο «ώστε να την βλέπουν απέναντι, τα μέρη όπου γεννήθηκα και από όπου ξεριζώθηκα»H Βασιλική Λαμπίδου είχε βραβευθεί το 2007 από την Ακαδημία Αθηνών, έπειτα από πρόταση του νυν αρχηγού ΓΕΣ.Η κηδεία της πραγματοποιήθηκε τ στα Μαράσια του Έβρου, παρουσία του αρχηγού ΓΕΣΦραγκούλη Φράγκου που εκπροσώπησε την στρατιωτική ηγεσία, αλλά και του Περιφερειάρχη Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης Άρη Γιαννακίδη που εκπροσώπησε την πολιτική ηγεσία.Την επομένη του θανάτου της η σημαία ανέβηκε στα Μαράσια και πάλι. Όμως η Κυρά δεν ήταν εκεί για να την σηκώσει. Και το σημαντικότερο, εκείνη την ημέρα δεν έφτασε ψηλά στον ιστό. Ήταν μεν εκεί, αλλά κυμάτιζε μεσίστια. Σε ένδειξη τιμής για μια μεγάλη ΕΛΛΗΝΙΔΑ που έφυγε από τη ζωή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.