ΓΕΝΙΤΣΑΡΟΙ

Σύμφωνα με τον Γ. Κορδάτο, το παιδομάζωμα ξεκίνησε το 1227. Με πιο οργανωμένη μορφή όμως, φαίνεται ότι το παιδομάζωμα για την επάνδρωση του σώματος των γενίτσαρων, ξεκίνησε πολύ αργότερα.Το σίγουρο είναι ότι το σώμα των γενίτσαρων ιδρύθηκε κατ' απομίμηση των σωμάτων των "Ανδρειωμένων Άγουρων" και των "Τουρκόπουλων" που συγκροτήθηκε στα χρόνια του βυζαντινού αυτοκράτορα Αλέξιου Α' Κομνηνού (1081-1118) Οι Τουρκόπουλοι ήταν τάγματα του βυζαντινού στρατού που επανδρώνονταν από εκχριστιανισμένους Τούρκους μισθοφόρους. Στην κατάληψη της Νίκαιας το 1097, γίνεται η πρώτη μνεία για συμμετοχή τους στον βυζαντινό στρατό.Η βίαιη αυτή στρατολογία των παιδιών των Χριστιανών ξεκίνησε από τα Βαλκάνια ,αργότερα όμως επεκτάθηκε σε ολόκληρη την οθωμανική αυτοκρατορία. Αρχικά ο αριθμός των στρατολογούμενων νέων ήταν 1.000, σταδιακά όμως αυξανόταν. Έτσι, στα χρόνια του Μωάμεθ Β' (Πορθητή), έφτασε τις 12.000.

Ο Σουλτάνος για τις ανάγκες σε στρατό και διοίκηση της αυτοκρατορίας του ,έστελνε αξιωματούχους του σε όλα τα ελληνικά μέρη,να αρπάζουν όλα τα καλοφτιαγμένα αρσενικά παιδιά.Τέτοιο δέ ήταν το παιδομάζωμα, που στην Ήπειρο την πρώτη Κυριακή μετά την αρπαγή οι γονείς,πήγαιναν στην εκκλησία και τελούσαν την νεκρώσιμη ακολουθία!Υπήρχαν ανάγκες σε στρατό που δεν μπορούσαν να καλυφθούν από τα τουρανικά φύλα των κατακτητών.Αλλα τα έπαιρναν και σαν γιουσουφάκια αφού η παιδεραστία επιβάλλεται επάνω στους σκλάβους.Ενήλικος άνδρας εθεωρείτο όποιο αγόρι ηταν από 8 έως 12 ετών και στο απόγειό του ο θεσμός(στα μέσα του 16ου αιώνα ) επεκτάθηκε και σε παιδιά έως 15-16 εως 18.Εξαιρούνταν του παιδομαζώματος τα παιδιά των αρχόντων,τα ορφανά,τα παιδιά που θα ακολουθούσαν την Ιεροσύνη,τα σακάτικα,τα μοναχοπαίδια,τα βρεφοαρραβωνιασμένα, τα παιδιά που είχαν ενταχθεί σε συντεχνίες και τα παντρεμένα παιδιά.(γι αυτὀ τα πάντρευαν μικρά) οι Αρμένιοι και οι Εβραίοι.Το παιδομάζωμα (γενιτσαρισμός) αφορούσε μόνο χώρες των Βαλκανίων./Στα πιο όμορφα παιδιά ξύριζαν το κεφάλι και άφηναν πιο πάνω από το αυτί μια τούφα μαλλιά, που την έλεγαν «τζουλούφι».Μετά απο μερικά χρόνια εκπαίδευσης και ξεκινώντας ως iç oğlan ξεδιαλέγονταν ανάλογα με τις ικανότητες τους και ή αναρριχόνταν σε υψηλές θέσεις της Οθωμανικής Διοίκησης, ή παρέμεναν απλοί στρατιώτες με ελπίδα να ανελιχθούν εντός στρατεύματος.Όλοι οι γενίτσαροι ανήκαν στο σουφιτικό τάγμα των αλεβιτών (Οι αλεβίτες ή αλεβίδες είναι μουσουλμανική αίρεση)Χαρακτηριστικό ήταν το κάλυμμα της κεφαλής τους που αναπαριστούσε το μανίκι του ιδρυτή του τάγματος,Αλή Μπεκτάς.Οι γενίτσαροι δεν ήταν στρατός των Τούρκων. ήταν στρατός του Σουλτάνου. Προσωπικός στρατός. Αυτή ήταν κι η αιτία δημιουργίας του. Η έλλειψη εμπιστοσύνης των Σουλτάνων στους κάθε λογής τοπικούς μπέηδες και τα άτακτα στίφη τους. Ήθελαν στρατό επαγγελματικό με μόνη αναφορά πίστης σε αυτούς σε προσωπικό επίπεδο.Είναι χαρακτηριστικό, ότι κάποια στιγμή το σώμα των γενίτσαρων είχε στη δύναμή του 400.000 άνδρες, οι οποίοι πληρώνονταν και απολάμβαναν διάφορα προνόμια, ωστόσο μόνο 20.000 από αυτούς ήταν ετοιμοπόλεμοι!Δύο από αυτούς έμεναν το βράδυ ξάγρυπνοι, ο ένας στο κεφάλι κι ο άλλος στα πόδια του κρεβατιού, κρατώντας αναμμένους πυρσούς για να διώχνουν μακριά τους επίδοξους δολοφόνους και τα φαντάσματα. Όταν το πρωί έντυναν τον σουλτάνο, του έβαζαν 500 δουκάτα στη μία τσέπη και 1.000 άσπρα στην άλλη, για να δίνει φιλοδωρήματα. Τη νύχτα είχαν το ελεύθερο να κρατούν ό,τι είχε περισσέψει από την απλοχεριά του σουλτάνου. Στο στρατόπεδο των γενίτσαρων την πειθαρχία επέβαλλε ο αρχιμάγειρας του παλατιού, που έκανε μάλιστα και χρέη δήμιου. Ωστόσο, δεν εκτελούσε συχνά τους απείθαρχους γενίτσαρους, ούτε τους έστελνε τακτικά στη φυλακή. Η πιο συνηθισμένη τιμωρία ήταν να τους βάζει να κάνουν τη λάντζα στα μαγειρεία.Απαγορεύονταν άλλο επάγγελμα και η δημιουργία οικογένειας και σταδιακά αποκτούσαν μεγάλη πολιτική δύναμη έναντι των Σουλτάνων. Οι γενίτσαροι, εξισλαμισθέντες πλέον, γίνονταν οι πιο φανατικοί πολεμιστές καθώς μάλιστα τίποτε δεν τους συνέδεε με την ομαλή οικογενειακή και κοινωνική ζωή αφού λησμονούσαν γονείς και γενέτειρα γη, με συνέπεια να θεωρούνται οι φανατικότεροι. Οι γενίτσαροι μετά την συνεχή πλύση εγκεφάλου, την απόξεση οποιουδήποτε στοιχείου ελληνικότητας τους και τον καταλυτικό εξισλαμισμό τους, εγένοντο η χειρότερη μάστιγα του Ελληνισμού.Έκλεβαν περιουσίες, σκότωναν αδιάκριτα και έμπαιναν στις εκκλησίες οπλισμένοι και άρπαζαν τις Ελληνοπούλες. Όλα αυτά κάτω απο την απόλυτη κάλυψη του Σουλτάνου, αφού ήταν το πιο επίλεκτο και αφοσιωμένο στρατιωτικό του σώμα.

Από τον 15ο ως τον 16ο αιώνα, οι γενίτσαροι ήταν το φόβητρο της Ευρώπης. Με την πολεμική μουσική τους, τα μουσκέτα και το στρατιωτικό βηματισμό τους έδιναν την εντύπωση ότι κανείς δεν μπορούσε να τους αντισταθεί.Κατά το 1600 άρχισαν να εισέρχονται στα σώματα των Γενίτσαρων Μουσουλμάνοι κυρίως με δωροδοκίες, ενώ κατά τον 17ο αιώνα το δικαίωμα εισδοχής έγινε κληρονομικό και η στρατολόγηση Χριστιανών σταδιακά σταμάτησε. Μέχρι το 19ο αιώνα ο θεσμός έχει πλέον εκφυλιστεί, καθώς μειώθηκε ακόμη και ο σεβασμός τους προς τον Σουλτάνο. Πολλές φορές σήκωσαν κεφάλι ενάντια στο οθωμανικό κράτος και τους αξιωματούχους του γυρεύοντας όλο και περισσότερα προνόμια και μισθούς.Κατά το 1600 άρχισαν να εισέρχονται στα σώματα των Γενίτσαρων Μουσουλμάνοι κυρίως με δωροδοκίες, ενώ κατά τον 17ο αιώνα το δικαίωμα εισδοχής έγινε κληρονομικό και η στρατολόγηση Χριστιανών σταδιακά σταμάτησε. Μέχρι το 19ο αιώνα ο θεσμός έχει πλέον εκφυλιστεί, καθώς μειώθηκε ακόμη και ο σεβασμός τους προς τον Σουλτάνο. Πολλές φορές σήκωσαν κεφάλι ενάντια στο οθωμανικό κράτος και τους αξιωματούχους του γυρεύοντας όλο και περισσότερα προνόμια και μισθούς. Έφθασαν ως την εκτέλεση ενός σουλτάνου. Το 1826, ο σουλτάνος Μαχμούτ Β΄ απαλλάχθηκε από τους απείθαρχους Γενίτσαρους διατάζοντας τους πιστούς σπαχήδες του να τους σφαγιάσουν και να κάψουν τους κοιτώνες τους.

Νικηφόρου Μοσχόπουλου "ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ

Μάριος Νοβακόπουλος