«Δεν είμαι ένα μετέωρο αρίζωτο στον κόσμο. Είμαι χώμα από το χώμα του και πνοή από την πνοή του. Είμαι ένα πλάσμαεφήμερο, αδύναμο, καμωμένο από λάσπη κι ονείρατα.
Ένας βώλος λάσπη είναι η ανθρωπότητα, τέτοιος βώλος λάσπη είναι ο καθένας μας.
Ποιό είναι το χρέος μας; Να μαχόμαστε ν’ ανθίσει ένα μικρό λουλούδι απάνω στο λίπασμα τούτο της σάρκας και του νου μας»
Ν. Καζαντζάκης
(Ασκητική)
Η πύρινη γλώσσα της φωτιάς είναι για τον στοχαστή και ποιητή Νίκο Καζαντζάκη η ψυχή του ανθρώπου. Μέσα στο χάος της παγκοσμιοποίησης, με την κατάρρευση των αξιών του ανθρώπου, με τα εκατομμύρια των πεινασμένων,των αδικημένων, των εξαθλιωμένων,αυτή η φλόγα της καζαντζακικής ψυχής μπορεί να δώσει όραμα ανατροπής των καθεστωτικών πραγμάτων.Μέσα μας όμως, μια ουσία ανώτερη, μας σπρώχνει ανήλεα προς τα επάνω.Ποιο είναι το χρέος μας; Να μαχόμαστε ν’ ανθίσει ένα μικρό λουλούδι απάνω στο λίπασμα τούτο της σάρκας και του νου μας.Ο αγώνας για Ελευθερία, Δικαιοσύνη και Ισότητα δεν χάνεται ποτέ,πιστεύει.
Το άστρο πεθαίνει, μα το φως ποτέ του. Τέτοια κι η κραυγή της ελευΘερίας.Η ψυχή μάχεται να πυρπολήσει τον κατασκότεινο όγκο του κόσμου. Μια μέρα όλο το Σύμπαντο θα γίνει πυρκαγιά. Στον Καζαντζάκη η ψυχή-φλόγα είναι το μήνυμα ελπίδας στον παγκοσμιοποιημένο βούρκο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.