Στου κόσμου ποιος απλώθηκε
τα μήκη και τα πλάτη
ποιος καθρεφτίστηκε ήρωας
στου Νείλου τις αυγές
και με τη θεϊκή ορμή του Μέγα Στρατηλάτη
στις όχθες βγήκε του Ινδού
και λούστει στις πηγές
Ήρεμα ποιός περπάτησε
σε δόξας μονοπάτι
και έβγαλε αληθινό, του μάντη το χρησμό
με τέχνη, ποιος το δάμασε το ατίθασο το άτι
και με σπαθί κομμάτιασε τον γόρδιο δεσμό
Ποιος τη διχόνοια του Έλληνα
την έπνιξε σαν φίδι
κερδίζοντας στα «Ολύμπια»
στεφάνι από αγριλιά
κι οι προαιώνιοι εχθροί
που ’τανε τότε οι Μήδοι
τον τρέμαν, τον προσκύνησαν
τον είπαν βασιλιά
Στον δάσκαλο ποιος δώρισε
λόγια ανδρός, φρονίμου
για όση σοφία του έδωσε
κι ανδρεία στην ψυχή
και είπε: στον πατέρα μου
χρωστάω την ζωή μου
μα το «ευ ζειν», στον δάσκαλο
γι αυτή την διδαχή
Ποιος Μακεδόνας είναι αυτός
που κίνησε κι ανέβη
σε όρη αφιλόξενα, μέχρι το Κατμαντού
κι είχε στο νου ένα όραμα
να διώξει τα ερέβη,
το πνεύμα το ελληνικό να διαδοθεί παντού
Μην είναι Θέ’ μου αερικό
ή μυθικό ιστίο
που οι νεράϊδες φιάξανε στα βάθη τ’ ουρανού;
Μην είναι μύθος μοναχά
φήμη παλιά, κι αστείο
που πλάστηκε πανάρχαια
στης μάγισσας το νου;
Όχι! είναι ο Μεγαλέξανδρος
γιός του άμμωνα του Δία
γιός του Φιλίππου, ζωντανός
σε αρχαίους οβολούς
που σαν θεός, σαν άνεμος
του κόσμου τη σχεδία
την πήρε και την έβγαλε
στης δόξας τους γιαλούς
IVIKOS
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.